ZERGA IRAULTZAILEA-ren azken afera ez da berria, lehenago ere bizi izan dira tankerako operazio politiko-judizialak. Berriagoa dena da testuinguru politiko honetan gertatzea: batetik, ETAren su-eten iraunkorraren eraginpean gaudenean eta Zapaterok ETArekiko orain arteko elkarrizketa ofizial egitearen atarian; eta bestetik, aparatu judizialak egoera muturrerago eraman duela, sinesgarritasunik gabeko atxiloketak eginez, bi enpresari atxilotuz, Gorka Agirreren bidez EAJ ere bete-betean zipriztinduz... Eta galdera betikoa da: nori egiten dio mesede honek guztiak? Lehenengo erantzun samurra «prozesua oztopatu nahi duenari» litzatzeke, hau da, PPri. Baina Zapatero beraren eta PSOEren mesedegarri ere izan liteke, operazioarekin ETArekiko elkarrizketa ofizialtzean PPren lerroetatik etorriko zaion zaparradaz babestuago legokeelako.

Edozein kasutan, Estatuaren indar agerpen bat gehiago da, bake prozesu baten logikatik kanpo, eta negoziazio mahaiaren proiekzio publikoan ETA eta ezker abertzalearen ahuldade irudia bilatzen duena. Dabiltzanek jakingo dute zer gertaera dagoen ibilbide orriaren barruan onartzeko moduan eta zer ez, baina su-etenaz geroztik, Espainiako Gobernuak gogor jokatu du negoziazioaren ikuspegi hutsetik, edo irudi hori eskaini du behintzat. Indar harreman oso desorekatua islatzen duten gertaerak dira. Beste kontu bat da horrek zer ondorio izan dezakeen, bai negoziazio teknikoaren inplementazioan bai etorkizuneko mahai politikoaren eraketan.

Ikuspegi humanotik, aldiz, berriz ere argi geratu da Estatuaren adar desberdinek pertsonen duintasunarekiko duten begirune hutsala. Estatua inoiz ez dagoela treguan eta halako zozokeria interesatuak benetan egiazkoak balira ere, zuzenbide estatu batean beste diskrezio eta eraginkotasunarekin egin beharko lirateke halako operazioak. Baina, jakina, hori ikuspegi utopiko samarra ere bada, eta areago egungo Espainian. Asko aldatuko ote da hemendik hiruzpalau urtera?

KATALUNIAN erreferenduma urrutiko iragana da jada, eta udazkeneko legebiltzarrerako hauteskundeek orainaldira egin dute jauzi indar handiz. Espero bezala joan da dena, ezusteko handirik gabe. Eta panorama berrian, CiU eta PSC daude indartsuen, eta nagusiki CiU. Artur Masek jokaldi biribila egin du CiUk Gobernua galdu zuenetik.

Zapaterorentzat ere emaitzak onak izan dira bata bestearen atzetik: bat, espainiarren begietara, Kataluniako garai bateko ur nahasiak bare-bareak bihurtu ditu; bi, erreferendumeko abstentzio handiarekin katalan abertzaleen aurrean Katalunian nazio aldarrikapena ez dela irudikatu nahi izan den bezain handia argudiatu ahal izango du etorkizunean; hiru, Maragall kendu du gainetik.

ZAPATERO-MAS aroa zabalik da. Hauteskundeak irabazteko eta gobernuan bakarka aritzeko aukera guztiak ditu CiUk. Masek Zapatero sostengatzen du Madrilen eta Zapaterok Mas Bartzelonan. Eta modu horretan, Zapaterok urrats handi bat ematen du bere lurralde egituren erreformaren bidean, Espainian erreforma honen bideragarritasuna bikain salduz.