Etxeko Langileen Elkarteak (ELEk) Bilbon daukan egoitzan egin dugu hitzordua. Hantxe hartu gaituzte Pili Gilek eta Lis Quintanak, elkartearen jaiotza gogoratuz lehenbizi: "Etxeko langileen egoera arautzen duen errege-dekretua indarrean jartzearekin batera sortu zen, 1986 inguruan. Batzarra egin eta jende asko hurreratu zitzaigun. Gero, legedia ahalik eta modurik txarrenean aplikatzen ari zela ikusita, hasierako adorea desagertuz joan zen, eta egun elkarte txikia gara". Bizkaia dute lan-eremu, eta Espainiako estatuan iraun duten talde bakanetakoa dira, 80ko hamarkadako loraldia ihartu eta gero.
1424/85 Errege-Dekretuak, izan ere, itxaropen ugari piztu zuen, baina baita arin zapuztu ere. Behintzat, ordura arteko hutsunea estali zuen. Hura baino lehenago, 1969ko beste dekretu batek baino ez zuen zertxobait arautzen etxe-zerbitzarien lana, eta hori ere haien kalterako. "Dekretu horren bidez Gizarte-Segurantzako erregimen berezia ezarri zen etxeko langileentzat, zeharo diskriminatzailea". Langileok Erregimen Orokorretik kanpo utzi zituzten beraz, eta halaxe segitzen dute, frankismoko dekretu hark indarrean iraun baitu gaur arte.
Edozein lanbideri dagozkion gainerako alderdi guztiak -kontratazioak, soldatak, oporrak, lanaldi eta atsedenaldiak...-, legerik gabeko linboan jarraitu zuten zorioneko 1986ra arte. Edo hobe zoritxarreko esatea. Izan ere, ELEko kideek dioskutenez, 1424/85 Errege-Dekretuak ez ditu etxeko langileen eskubideak babesten, eta gainera sarritan hausten da; hauslearentzako ondorio larriegirik gabe, antza: "Guk hamaika salaketa egin dugu Lan-Ikuskaritzan, baina gutxitan egin dute zerbait", dio Pili Gilek.
Erabateko diskriminazioa
Legeriaren hutsuneak bateko, eta berau haustea nahiko merke gertatzen dela besteko, etxeko langileenganako diskriminazioak aurpegi asko agertzen ditu. Hasteko, ia hamarretik zazpi langile ez dago Gizarte-Segurantzan alta emanda. Atzerritarrei dagokienez, ia denek oztopo bera dute horretarako: ez daukate lan-baimenik. Bertoko asko, berriz, euren borondatez daude Gizarte-Segurantzatik kanpo, barruan egoteak dirua galarazten die eta. ELEk dioenez, enplegatzaile askok langilearen soldatatik kentzen dute Gizarte-Segurantzari ordaindu beharrekoa. Langile ugarik, honenbestez, nahiago du diru gehiago irabazi eta ekonomia ezkutuan egon. Bestalde, askotan nagusiak berak ukatzen dio aukera hori langileari.
Bestetik, langile askok gehiegizko lan ordu kopurua egiten du, kaleratzea libre da praktikan, soldatak barregarriak dira maiz... "Gainera -diosku Lis Quintanak- enplegatzaileak soldataren zati bat ken diezaioke langileari (%45era hel daiteke) hark lantokian jateagatik edo, barne-zerbitzaria bada, bertan lo egiteagatik". Kontratu gehienak ahozkoak izaki -legeriak hartarako aukera ematen baitu-, gatazka sortzean langileak ez dauka diskriminazioa frogatzerik. Sarritan, salatuaren etxean lan egin duenik ere ez.
Auzo dotoreetatik kanpo ere bai
Etxeko langileak urte gehiegi daukan legerian harrapatuta daude, nola arraina sarean. Baina dekretuek bere horretan iraun badute hamarkadetan zehar, ez da gauza bera gertatu protagonistekin, nagusi nahiz mirabe. "Lehen, etxean neskamea zeukana Bilbo erdigunekoa edo Eskuin Ibarrekoa zen", gogorarazi du Pili Gilek, "baina gaur edonon topa ditzakezu etxeko langileak. Soldatak oso txikiak direnez, edozein bikotek ordain ditzake".
Langileei dagokienez ere, antzinako estereotipoak hautsi egin dira. "Ni gaztetan etorri nintzenean, gehienak landako jendea ginen, ikasketarik gabeak", dio Gilek. Gaur egun, berriz, denetik dago, unibertsitatean dabiltzan neska gazteak zein familiako ekonomiari laguntzeko lanean jarri diren emakume helduak. Hamarretik zazpik burutua du derrigorrezko hezkuntza, eta atzerritarren kasuan nahiko handia da goi-mailako tituluren bat daukatenen portzentajea: bostetik bat.
Aldaketak ikusiko al ditugu laster?
Etxeko lanen "ikusezintasuna" aipatu dugu erreportaje honi laguntzeko egindako testu osagarrietako batean. Orain, antza, askok begiak zabaldu dituzte. Etxe-zerbitzariak, halako batean, ikusgarri bihurtu dira, eta horrekin batera agerian geratu da jasaten duten diskriminazioa.
Egoera iraultzeko ekimenak ere abiatu dira, noski. Erakunde publikoek gaiari heldu diote, eta baliteke hobekuntzak izatea luze gabe. 2004ko irailean, kasu baterako, Nafarroako Legebiltzarrak aho batez onartu zuen Aralarren mozio bat, Espainiako Gobernuari etxeko langileentzako lan-araudi berria eskatzeko.
ELEk ere aurkeztu du, EAEko hainbat sindikaturekin batera, lege-proposamen bat Madrilgo Legebiltzarrean. Bai Nafarroako bai EAEko proposamenek, funtsean, gauza bera dute helburu: gaur egun sektorea arautzen duten dekretuak bertan behera uztea, langileen eskubideak benetan babestuko dituen legeria berria eraikiz haien ordez. "Ea zorioneko ‘talantea’ dela eta ez dela, zerbait lortzen dugun", adierazi digu, itxaropentsu, Lis Quintanak.
"Talantearen" gotorlekura jo dugu, bada, Lan eta Gizarte Gaien Ministeriora zehatzago esateko, eta han adierazi digutenez, gai hau kontuan hartu dute Gizarte-Segurantza aldatzeko egiten ari diren elkarrizketetan. Hain zuzen, Espainiar Gobernuak gizarte-eragileei helarazi dizkien proposamenetan bada etxeko langileei buruzko aipamen txikia. Helburua, haien Erregimen Berezia Erregimen Orokorrean txertatzea apurka-apurka. Ikusi behar zer ematen duen gobernu eta eragileen arteko elkarrizketak. Eta, batez ere, noizko. Momentuz, pazientzia.