Gizartea
Ingurumena
Politika
Ekonomia
Kultura
Euskara
Feminismoa
Hezkuntza
Nazioartea
Iritzia
astelehena 2025eko martxoaren 03an
John Holloway: «Bestelako klase borroka sortzen ari da: lanaren kontra doana»
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.
Zure iritziz iraultza egitea premiazkoa da.
Zertaz ari gara iraultzaz mintzo garenean?
Zelan ulertu behar dugu iraultza?
Zeintzuk dira teoria iraultzaile klasikoarekin defendatzen dituzun aldeak?
Iraultza arrailak garatuz egiten da?
Zertan datza egun klase borroka?
Denok dakigu, egunero bizi dugulako, telebistan ikusten dugulako, kapitalismoa hondamendi hutsa dena; kapitalismoak bidegabekeriaren mundura, gizateria desagerraraziko duen mundura zuzentzen gaitu. Ez badugu gizartea era erradikalean aldatzen, etorkizunik ez dago. Berdin pentsatzen dugunok asko gara, gauza nahikotxo partekatzen dugu: gizarte honi ematen diogun ezetza kasu; ezetza gizarte honen aurkako amorru oihua da, eta amorru oihuak beste gizarte bat sortzeko nahia dakar. Elkarbanatzen duguna, beraz, nahi iraultzailea da. Batzuek ideia zaharkitua dela pentsatzen badute ere (hori dela eta onartzen ez badugu ere), denok gara iraultzaile, mundua aldatu nahi dugulako erabat: erronka iraultza zelan egin jakitea da.
Zertaz ari gara iraultzaz mintzo garenean?
Iraultzaz mintzo garenean, nire ustez, gizartearen aldaketa erradikalaz ari gara, hau da, kapitalismoaren deuseztatzeaz ari gara. Ez gara posmodernismoan bizi, ezta neoliberalismoan ere, neoliberalismoa kapitalismoaren fase bat baino ez da, gizarte kapitalista batean bizi gara. Gizakiok egiten duguna diruaren menpe dago. Hori da egungo munduak daukan arazoa. Kapitalismoa zelan deuseztatu da, gaur egun, iraultzaren zeregina.
Zelan ulertu behar dugu iraultza?
Abiapuntua ezetza, ukatzea, amorru oihua dugu; teoria ezeztatzailea izan behar da, derrigorrez, «zerbaiten aurkako» teoria izan behar da. Ez da paradigma batez, mundua deskribatuz hasten den teoria; gauden tokitik hasi behar duen teoria dugu, «zerbaiten aurka» gaudela: hemen gaude ezetz esaten ari garelako. Iraultza pentsatzean, arrailak ditut gogoan: arrailak aurkitu, ezagutu, sortu eta zabaldu, eta arraila guztiek bat egin dezatela menderatze kapitalistaren ehunean. Kapitalismoa menderatze sistema da: guk egiten duguna beste inoren mesedetara dago, diruaren menpe dago. Baina inoiz ezetz esaten dugu: hemen ez dugu agintzen digutena egingo, gauzak beste modu batean egingo ditugu; guk beharrezkotzat jotzen duguna, nahi duguna egingo dugu. Iraultza asmatzeko modu bakarra, beraz, hauxe da, toki ezberdinetan, kapitalismoaren hutsuneetan sortzen den iraultza.
Zeintzuk dira teoria iraultzaile klasikoarekin defendatzen dituzun aldeak?
Teoria klasikoak dio kapitalismotik komunismorako igarotzeak prozesu orokorra izan behar duela, baina zentzugabekeria da, oso zaila baita mundu osoan eta aldi berean gertatuko den aldaketa erradikala imajinatzea. Iraultza orokorra estatu bakoitzak bere gizartea egiten dueneko ideietatik dator, honela, estatua bereganatzeak iraultza zekarren, estatua gizarte global bateko aginte puntua baino ez dela ikusi beharrean. Estatua bereganatzeak ez dakar kapitalismoaren deuseztatzea, kapitalismoaren eremu zehatz batean mundua aldatzeko saiakera baino ez da. Hau da krisian dagoen kontzeptua, estatuaren bidez mundua aldatze horrek kale egin du. Eskarmentuak kontzeptu horretan zerbait faltsu ote dagoen pentsarazten digu, XX. mendeko mugimendu iraultzaileen porrota ezin da arrazoi partikularren bidez azaldu; horrenbeste porrot jasan eta gero, estatuek botere hartze horretan zerbait oker ote dagoen pentsatu behar dugu. Estatua ez da edozelako sistema, mendeetan zehar garatutako sistema da, gizartetik bereiztuta egotea ikur duen sistema. Estatua, antolakuntza sistema gisa, eta autodeterminazioa ez dira bateragarriak. Gizartea askatzaile izan dadin nahi badugu, aukera hori baztertzeko egina den erakundearen bidez ez dugula ezer lortuko argi izan behar dugu. Zapatistek egin duten ekarpen nagusia honako hau da: mundua aldatu boterea hartu gabe. Sekulako erronka teorikoa eta praktikoa dugu hau. Espazio zein une antikapitalistak sortu behar ditugu, kapitalismotik at doazen harremanak sortu behar ditugu. Mundua arakatuz gero, lehen aipatu ditudan arrailez beterik dagoela ikusiko dugu. Jendeak kapitalaren agintea onartzen ez duen espazio eta denborak dira arraila horiek. Batzuetan, erraldoiak dira: Txiapaseko Lakandona oihana, Boliviako herri mugimenduak, Frantziako istiluak. Beste batzuetan, hain txikiak dira ezen jendeak berak egiten duena ezin baitu iraultzailetzat jo. Arrailak ikustezin bilakatzea kapitalismoaren eragina da; ezetzak, ukatzeak ikustezin egiten dira. Zapatistek diote buru-berokia janzten dutela geuk haiek ikusteko, ikustezin egiten dira ikusgai izateko, beraiena aurpegirik gabekoen iraultza delako.
Iraultza arrailak garatuz egiten da?
Lehenengo eta behin, kapitalaren ahultasunak, hauskortasuna, ikusteko gai izan behar dugu. Kapitala bere krisialditik ikusteko beharra daukagu, aldatu behar dugu ikuspuntua: kapitalismoa hondamendia dena badakigu, eta arrailak ezagutuz mundua aldatzerik badagoela ikusiko dugu. Gure indarra zelan ulertu da gakoa, ez kapitalismoaren hausturaz edo inperioaz mintzatzea.
Kapitalismoa ez da bihotzean emandako labankadari esker hilko, milioi bat erle ziztadak akabatuko du. Ukatzeak, ezetzak dira ziztada horiek. Ziztadak duintasunak bailiran ulertu behar ditugu eta niretzat duintasuna ezetzak eta sormenak osatua da. Ezetza abiapuntua da, baina ezetza sortzailea da: soldatapeko lanaren zapalketari sormenaz egiten diogu aurre. Azaltzen saiatuko naiz: soldatapeko lana, lan abstraktua ukatuz egungo gure bizitza materialaren oinarriak desagerraraziko genituzke; horrexegatik, bizitzeko, lan abstraktuari lan harreman berriak sortuz egingo diogu aurre. Zapatistentzat eta piketeroentzat garrantzi handiko gaia da hau. Arrailak sortzea eta hedatzea bestelako soziabilitatea sortzea da.
Arrailak baina ez dira espazio autonomoak, arrailak abian egon behar dira, etengabe, estatuak bete ez ditzan; hau da, instituzionalizazioa saihestu behar dugu, estatua baino arinago ibili behar dugu. Zapatisten «Beste kanpaina» honen eredua da: hainbat azpiegitura finkatutakoan, arrailak sortzen ari dira; ez hiltzeko, sortu.
Denboraren kontua ere garrantzitsua da oso. Iraultza bihotzean emandako labankadatzat hartzekotan, etortzear egongo da beti, gaurko lana iraultza egiteko alderdia antolatzea izanik; eta ez, erle ziztadak dira iraultza, eta iraultza gaur eta hemen egin behar da, hau da, kapitalismoak eragin dituen gizarte harremanak gaur txikitzea da erronka.
Kapitalismoa ez da bihotzean emandako labankadari esker hilko, milioi bat erle ziztadak akabatuko du. Ukatzeak, ezetzak dira ziztada horiek. Ziztadak duintasunak bailiran ulertu behar ditugu eta niretzat duintasuna ezetzak eta sormenak osatua da. Ezetza abiapuntua da, baina ezetza sortzailea da: soldatapeko lanaren zapalketari sormenaz egiten diogu aurre. Azaltzen saiatuko naiz: soldatapeko lana, lan abstraktua ukatuz egungo gure bizitza materialaren oinarriak desagerraraziko genituzke; horrexegatik, bizitzeko, lan abstraktuari lan harreman berriak sortuz egingo diogu aurre. Zapatistentzat eta piketeroentzat garrantzi handiko gaia da hau. Arrailak sortzea eta hedatzea bestelako soziabilitatea sortzea da.
Arrailak baina ez dira espazio autonomoak, arrailak abian egon behar dira, etengabe, estatuak bete ez ditzan; hau da, instituzionalizazioa saihestu behar dugu, estatua baino arinago ibili behar dugu. Zapatisten «Beste kanpaina» honen eredua da: hainbat azpiegitura finkatutakoan, arrailak sortzen ari dira; ez hiltzeko, sortu.
Denboraren kontua ere garrantzitsua da oso. Iraultza bihotzean emandako labankadatzat hartzekotan, etortzear egongo da beti, gaurko lana iraultza egiteko alderdia antolatzea izanik; eta ez, erle ziztadak dira iraultza, eta iraultza gaur eta hemen egin behar da, hau da, kapitalismoak eragin dituen gizarte harremanak gaur txikitzea da erronka.
Zertan datza egun klase borroka?
Marx irakurtzen badugu -eta errealitatea aldatzeko aukerak aztertzeko Marx ezinbestekoa da- klase borrokaz hitz egiten duela argi dago, baina bi mailatan egiten du. Alde batetik, soldatapeko lanaren eta gizakien egiteak daukan indarraren arteko antagonismoa azaltzen du eta, bestaldetik, kapitalismoaren erdian gizarte kapitalistak ezarritako soldatapeko lanaren eta egitearen arteko antagonismoa dago.
Egite askea, egite erabilgarri hori menperatzen duen lan abstraktua soldatapeko lan bezala garatzen da. Honela, soldatapeko lanaren eta kapitalaren artean ere bada kontraesanik. Klase borroka kontzeptu bi daude: soldatapeko lanaren aurkako borroka eta soldatapekoarena kapitalaren aurka. Literatura marxistak bigarrengoa hobetsi du, soldatapeko lanak bereiztuta, alderdi iraultzaile klasikoek eta sindikatuek menperatutako garaiei dagokiena. Hauxe da azken urteotan krisian dagoen borroka kontzeptua. Sortzen ari dena bestelako klase borroka da: lanaren beraren kontrako borroka, sormena lanaren kontra. Borroka honek hamaika sormen askatzen ditu, askotarikoak, baita gertatzen ari denaren inguruko ezagupena zabaldu ere. Bide honetan arazorik bada ere, ez dut aurrera jotzeko beste aukerarik ikusten. Galdetuz, aurrera goaz.
Egite askea, egite erabilgarri hori menperatzen duen lan abstraktua soldatapeko lan bezala garatzen da. Honela, soldatapeko lanaren eta kapitalaren artean ere bada kontraesanik. Klase borroka kontzeptu bi daude: soldatapeko lanaren aurkako borroka eta soldatapekoarena kapitalaren aurka. Literatura marxistak bigarrengoa hobetsi du, soldatapeko lanak bereiztuta, alderdi iraultzaile klasikoek eta sindikatuek menperatutako garaiei dagokiena. Hauxe da azken urteotan krisian dagoen borroka kontzeptua. Sortzen ari dena bestelako klase borroka da: lanaren beraren kontrako borroka, sormena lanaren kontra. Borroka honek hamaika sormen askatzen ditu, askotarikoak, baita gertatzen ari denaren inguruko ezagupena zabaldu ere. Bide honetan arazorik bada ere, ez dut aurrera jotzeko beste aukerarik ikusten. Galdetuz, aurrera goaz.
John Holloway
John Holloway, pentsalari marxista irlandarra, Edinburgoko Unibertsitatean irakasle izana, 1993az geroztik Soziologiako Graduondoko irakaslea da Gizarte eta Giza Zientzien Institutuan, Pueblan, Mexikon. Marxismoaren inguruko hainbat lan kaleratu ditu, baita mugimendu zapatistaren eta honen ondorioen ingurukoak ere. Dituen liburuen artean, honakoak nabarmendu daitezke: Sol Piccioto-rekin, The State and Capital: A Marxist Debate (1978), In and Against the State (1979); Werner Bonefeld-ekin, Un nuevo Estado (1991) eta Global capital, National State and Politics of Money (1995); Eloína Peláez-ekin, ¡Zapatista! Reinventing Revolution in Mexico (1998). Cambiar el Mundo sin Tomar el poder (El Viejo Topo, Bartzelona, 2002), azken liburua da ziurrenik ezagunena eta eztabaidatuena. Hego Amerikan milaka ale saldu ditu. Holloway marxista heterodoxoa da eta marxismo klasikoaren hainbat kontzeptu ukatu ditu, alderdi iraultzailearen rola eta estatu boterea hartuz iraultza egiteko aukera, besteak beste. Bere hausnarketetan gizakion egite askearen eta kapitalak agindutakoaren -soldatapeko lana edo lan abstraktua- arteko gatazka funtsezkoa da.
Irakurrienak
Matomo erabiliz
#1
Leire Artola Arin
#2
Amets Aranguren Arrieta
#5
Zigor Olabarria Oleaga
Azkenak
2025-03-03
Gorka Peñagarikano Goikoetxea
Elizako sexu abusuen biktimei kalte-ordaina emango die Iruñeko Artzapezpikutzak, “laster”
Elizak 23 kasu ditu onarturik Nafarroa Garaian. Haiek "ekonomikoki, psikologikoki eta espiritualki laguntzeko" konpromisoa adierazi du Iruñeko artzapezpikuak.
Pagolarren gainean eolikoak jartzearen aurkako aldarria, plazara
Elkarretaratzea egin zuen Aiaraldeko Mendiak Bizirik plataformak atzo Laudioko Lamuza plazan, Mugagabe Trail Lasterketaren testuinguruan.
Erabat doan izango da Hondarribian euskara ikastea
EH Bilduk sustatuta, Hondarribiako udalak euskara sustatzeko diru-laguntzetan aldaketak egin eta laguntza-lerro berri bat sortu du. Horri esker, erabat doakoak izango dira euskalduntze ikastaroak, besteak beste.
2025-03-03
Zigor Olabarria Oleaga
Martxoak 3tik 49 urte
“1976ko Gasteizko greben mugimendua eskola politikoa izan zen”
Martxoak 3ko sarraskiaren 49. urteurrena beteko da astelehenean. Grebetan eta asanblada irekietan oinarritutako hilabetetako borroka gero eta eraginkorragoa zenez, odoletan itotzea erabaki zuten garaiko botereek, Trantsizioaren hastapenetan. Martxoak 3 elkartea orduan... [+]
2025-03-03
Zigor Olabarria Oleaga
Memoria bala bat da buruan
1976ko martxoaren 3an, Gasteizen, Poliziak ehunka tiro egin zituen asanbladan bildutako jendetzaren aurka, zabalduz eta erradikalizatuz zihoan greba mugimendua odoletan ito nahian. Bost langile hil zituzten, baina “egun hartan hildakoak gehiago ez izatea ia miraria... [+]
2025-03-03
Garbiñe Larrea Iturralde
Txikori-belarra udaberrian
Udaberri aurreratua ate joka dabilkigu batean eta bestean, tximeletak eta loreak indarrean dabiltza. Ez dakit onerako edo txarrerako, gure etxean otsailean tximeleta artaldean ikustea baino otsoa ikustea hobea zela esaten baitzen.
2025-03-03
Iñaki Mezquita Aranburu
Engainuaren eredu
Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]
2025-03-03
Jakoba Errekondo
Zakilixuten potroximela
Nori ez zaio gustatzen ahuakatea? Ia denok atsegin dugu fruitu berri hori, di-da amaren batean etxekotu zitzaigun. Zenbat urte da ba dendaero ikusten hasi garela? Gure mahaietara iritsi aurretik, historia luzea du.
2025-03-03
Garazi Zabaleta
Amillubi
Lanerako, proiektua zabaltzeko eta komunitatea egiteko auzo(p)lanak
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
2025-02-28
ARGIA
1936-1976an Nafarroan errepresaliatutako 407 irakasleak, nortzuk ziren?
Memoria eta Bizikidetzako, Kanpo Ekintzako eta Euskarako Departamentuko Memoriaren Nafarroako Institutuak "Maistrak eta maisu errepresaliatuak Nafarroan (1936-1976)" hezkuntza-webgunea aurkeztu du.
2025-02-28
Xabier Letona Biteri
2027an ixten hasi behar diren zentral nuklearrak mantentzeko eskatu diote Iberdrolak eta Endesak Espainiako Gobernuari
Espainiako Estatuko zentral nuklearrak itxi ez daitezen aktoreen presioak gora jarraitzen du. Otsailaren 12an Espainiako Kongresuak itxi beharreko zentral nuklearrak ez ixteko eskatu zion Espainiako Gobernuari, eta orain berdin egin dute Endesak eta Iberdrolak.
Eguneraketa berriak daude