1926ko azaroaren 14ko gauean gertatu zen Beizamako Gorosagasti baserrian. Bi emakume, ama eta alaba hilda agertu ziren. Gertaerak oihartzun handia izan zuen garai hartako gizartean. Atxiloketa ugari egon ziren, zurrumurru asko zabaldu eta mota guztietako ondorioak atera zituzten baina hiltzailea ez zen identifikatua izan. Ordudanik misterio puntu batek inguratu du Gorosagasti baserrian gertatu zen Beizamako krimena.

Igande goizeko hamaikak inguruan, Tolosan neskame aritzen zen Jazinta Odriozola gaztea, hildakoen ahizpa eta alaba, Gorosagasti baserrian aurkeztu zen. Ahizpa topatu zuen lehenik, baserri atarian hilotz. Izua baina, hazi egin zen etxean ama aurkitu ez eta baserritik metro batzuetara, oihuka basoan ama bila zebilela, hau ere hilotz aurkitu zuenean. Bi hildakoak 66 urteko Bibiana Azkardi eta 27 urteko Maria Odriozolak heriotza eragin zien zauriak zituzten, arma zuriz egindakoak. Zituzten zauri ugariengatik hiltzaileari aurre egin zietela suma zitekeen, honek orduan, sala ez zezaten paretik kentzea erabaki zuen. Ama alabarekin jazotakoaz jabetu eta ihes egiten saiatu zen, baina alboan zeraman farolak gaueko ilunean salatu eta bera ere garbituko zuen.

Hildako ama-alabak Beizamako familia estimatu eta maitatu batekoak ziren. Baserriaren jabe izanagatik ere, ezin esan aberatsak zirenik, baserria ez baitzen balore handikoa. Dena den lapurreta izan omen zen hilketaren zioa, baserriko gela guztiak hankaz gora eta hainbat objektu nahiz diru faltatu baitziren.

Bere onera etorri zenean, Jazintak adore nahikoa izan, Azpeitira joan eta jueza gertatutakoaren gainean jarri zuen. Lehenengo ikerketen ondorioz, lehen atxiloketa egin zen, atxilotua Donostiako Ondarretako kartzelan sartuz. Bai guardia zibilak eta bai mikeleteek beste lau atxiloketa burutu zituzten. Atxilotuetako bi, Aranburu abizenekoak eta senideak, gauez linterna baten laguntzaz menditik jaisten ikusi zituzten antza eta susmagarri nagusiak ziren.

Hilketak hunkituta utzi zuen Beizamako herria eta Azpeitiko barruti guztia, baita Goierri eta Toloserria ere. Paraje baketsu eta lasaia izateak gertaera hari laztasun handiagoa eman zion. Gertaerak oihartzun handia izan zuen garai hartako gizartean, baserritar munduan batez ere. Prentsak gertaera eta ikerketen berri maiz ematen zuen, zurrumurru asko zabaldu ziren eta mota guztietako ondorioak aireratu, baina hiltzailea ez zen aurkitu. Atxilotuak askatzeko manifestazio ere egin omen zuten. Hala ere, atxilotuetako bat bere buruaz beste egitera iritsi zen Ondarretako kartzelan eta besteak urte luzez egon ziren giltzapean.

Baserrian ez da geroztik inor bizi izan eta egun hondakina besterik ez da. Ingurua ere, nahiz eta baserri dentsitate handikoa ez izan, hustu egin zen eta orain asko dira inguruotan topa daitezkeen baserri hutsak edo dagoeneko aurriak.

Ez da ordea istorioa hor amaitzen. Gertaera izugarri hartatik hamar bat urtetara edo, Itziarko baserri batean, "Mekatxis" goitizenez ezaguna zenak, hilzorian zelarik, apaizaren presentzia eskatu zuen, barkamena jaso eta zerurako atea zabal ziezaion. Bizitzan zehar egindako bekatuak kontatzen hasita, inguruko baserri bateko morroia ez zela Amerikara joan esan zion, berak hil eta gorpua Urteagako haitzulora bota zuela baizik. Ez hori bakarrik, Gorosagastiko hiltzailea bera izan zela aitortu zuen. Apaizak hori entzundakoan, gizaseme hari barkamena ematea lan zaila zelakoan, artzapezpikuarengana jo zuen aholku eske. Alabaina, azken honek ere, bekatuen larritasuna ikusita Erromara laguntza eskatzea erabaki zuen. Pasaportea bidean zela hil zen ordea... Beherako bidea hartuko zuen ziurrenik.