David barbero kazetari eta dramaturgoak antzezlanez besterik ere idazten du, eta ez soilik ETBn duen lanaren kariaz. Bera da, hain zuzen, Euskal Autonomia Erkidegoan goi-mailako arte eszeniko eskola ofiziala eskatzen duen agiri baten egilea. Baina Barbero ez dabil bakarrik, aldarrikapenak antzerki munduko kide askoren babesa dauka eta: "Denbora luzea da talde bat eskola hori eskatzen dabilela; funtsean aktore, zuzendari, egile eta teknikari elkarteetako ordezkariak gara. Banako batzuk batu zaizkigu, eta baita antzerki eskola pribatu batzuk ere, beste batzuk eskariarekin guztiz bat ez datozen arren".

Arte eszeniko eskola da izena, eta adjektiboak goi mailako eta ofizial. Garrantzitsua da horien esangura azaltzea, Barberoren iritziz: "Ofizial izateak ikasketa horiek aitorpena izatea esan nahi du, titulu bat alegia, maila bertsuko ikasketek dutenaren parekoa. Eta goi mailakoa diogunean, eskola horrek unibertsitate mailako tituluaren baliokidea eman behar lukeela esan nahi dugu". Batzuek uste dute eskola horrek unibertsitate barruan egon behar lukeela, eta beste batzuek ez, baina denek diote lehentasunezkoa dela.


"Begi bistakoa da antzerki eskola ofiziala behar dela -dio Ttanttaka konpainiako zuzendari Fernando Bernuesek-; inork ez luke pentsatuko kazetaritza edo biologia eskolak egin behar ez direnik. Antzezpena, zuzendaritza eta abar ere lanbide dira, beraz ez da normala horietarako goi mailako eskolarik ez egotea". Euskal Herrian badira antzerki eskola pribatuak -Bernues bera zuzendaritzako kidea da Donostiako Arte Eszenikoen Tailerrean-, baina horiek ezin dituzte ase sektoreak dituen premiak, eskola ofiziala eskatzen dutenen esanetan.

Ricardo Padilla Nexo Teatro konpainiako zuzendaria eta Bilbon eratu den antzerki talde plataformako bozeramaleetako bat da. Haren ustez, "egia da eskola batzuek hutsune bat betetzen dutela, baina haiek ere ez daukate bitartekorik benetako arte dramatiko ikastetxe bat sortzeko: ikasle asko har dezakeen ikastetxe bat, gaur egun Europako joerekin bat datozen irakasleekin. Eskola pribatu horien lana txalogarria da, baina maila batera arteko hezkuntza baino ezin dute eskaini. Gero, gehiago ikasi gura duenak Madrilera edo Bartzelonara alde egin behar du". Padillak aipatu "erbestea" da eskola ofiziala eskatzen dutenen argudio sendoetako bat. Ipar Euskal Herriaren kasuan, Bordelerainokoa da erbeste hori.


Aktore izan nahi duen euskal herritar askok jotzen du kanpora, hemen ez dagoen aitortza ofizialaren bila. Antzerki munduan denak datoz bat tituluek ez dutela hain garrantzi handia lan egiteko orduan, baina bai ikasle baten prestakuntza maila aitortzerakoan. "Guk badakigu kalitatezko eskola baten irudia ematen dugula -azaldu digu Fuen Onrubiak, Nafarroako Antzerki Eskolako (NAE) zuzendari akademikoak- baina titulu ezaren oztopoa daukagu; ez da berdin hemen ikastea edo Madrilgo RESADen, esaterako".

NAE hogeigarren urteurrena ospatzen ari da orain, eta 48 ikasle dauzka araututako irakaskuntzako hiru mailetan. "LOGSEren arabera egindako ikasketa-plana daukagu", diosku Onrubiak. Aspaldi eskatu zioten Nafarroako Gobernuari eskola ofizial bihurtzea, baina orain arte ez dute nahi hori bete.


Nafarroako Hezkuntza Sailaren ustez, ordea, NAEk ez ditu ofizialtasuna eskuratzeko baldintzak betetzen. Baldintza horiek, gaur egun, LOGSEk ezartzen ditu, eta onartzeko zorian den Espainiako hezkuntza lege berriak ez du aldaketarik ekarriko alde horretatik. Besteak beste, lau urteko ikasketak eman behar dira, eta gutxienez 90 ikasle eduki. Gainera, hiru adar desberdinetako ikasketak eskaini behar ditu titulu ofizialak eman nahi dituen ikastetxeak: Eszena Zuzendaritza eta Dramaturgia, Eszenografia eta Antzezpena. Gaur egun, Nafarroako Antzerki Eskolak, Euskal Herriko gehienek bezala, antzezpena baino ez du jorratzen. Gainerakoan, hutsunea eskerga da.

Getxoko Antzerki Eskola da hutsune hori zertxobait betetzen duen eskoletako bat, antzezpenaz gain argiztapen eta soinu teknikariak ere hezten baititu. "Alde horretatik oso onuragarria izango litzateke eskola ofiziala, antzezpenetik kanpo ia ezer ez baitago", dio Aintza Uriarte bertako zuzendaritzako kideak, "baina gainerakoan ez nago hain seguru. Beharrezkoa dela? Ez da baztergarria, jakina, baina zalantzak dauzkat une egokian gaudenik ere. Saiakerak izan dira -80ko hamarkadaren hasieran Donostian sei urtez jardun zuen Antzerti eskolaz ari da Uriarte-, baina porrot egin dute. Edozelan, Eusko Jaurlaritzaren esku dago eskola ofiziala sortzea".


Uriarteren berbetan, eskola ofizialaren proiektua badago Jaurlaritzaren Kultura Saileko plangintzan, eta haiei dagokie hori gauzatzeko momentua hautatzea. Alabaina, Kultura Sailaren asmoek ez omen dute horrenbesteko garrantzia, Hezkuntzari baitagokio eskolak sortzea. Eta sail horretako iturriek gehiegi sakondu gabe adierazi digutenez, une honetan bestelako lehentasunak daude.

Eskola ofizialaren sorrerak kalte egingo lieke eskola pribatuei? Ez luke hala izan behar, gurekin hitz egin duten gehienen ustez. Madril eta Bartzelonako adibideei so egitea aski da horretaz jabetzeko, David Barberok agertu duenez: "Han aspaldidanik daude eskola ofizialak, eta pribatuak ez dira horregatik desagertu. Aitzitik, eskola pribatuek ematen dute ofizialetan sartzeko behar den prestakuntza berezia. Eskola ofiziala sortzeak, zerbait eragitekotan, pribatuek beste bide batzuk jorratzea eragingo luke".