Gauza zaila eta arriskutsua da gaurko errepideetan gidari izatea. Istripua eta ez-ustea edozein txokotan zain dituzu. Kilometrotako karabanak ere bai, presaka eta urduri zoazen gidari koitadu hori ernegatuta jartzeko. Asfaltoa autoz, kamioiz, traktorez, garabiz, dunperrez eta abarrez beterik daukazu, sarritan gainezka egiteko zorian. Eta zuk, gidari errukarri horrek, hor ibili beharra daukazu, ez nahi zenukeen lasaitasun eta askatasunarekin, uzten dizuten erritmo motel, etenez beteriko horrekin baizik. Eta horrek haserrekor eta odol-bero bihurtzen zaitu. Ez noa aipatzera ere errepide askoren egoera, A-8 autopistarena, bereziki, obraz, alferrikako seinalez eta eragozpenez beterik baitago. Eta errepide horretara irtetea berez lan zaila, neketsua eta arriskutsua baldin bada, erantsi iezaiozu errepideko manamenduak ez dakizkien gidari tentel batekin -uste baino gehiago dira horiek ere- topo egitea. Orduan bai etsigarria eta amorragarria suertatzen dela gidariaren zoria.

Goazen bada azaletik bederen manamendu horiek ikustera. Aurreneko bost manamenduak bat bera dira: "errepidean beste gidariei trabarik ez egitea". Hori da manamendurik garrantzitsuena eta Ebanjelioko beste manamendu haren antza ere badu: "Maita ezazu lagun hurkoa zeure burua bezala".

Zenbat eta zenbat kaiku, berekoi eta erretxin dabil errepideetan, ezkerreko karrilean jarrita, traba eginez, eta inola ere karril horretatik kendu nahi ezta. Hori da gidaririk arriskutsuena. Munduko erregea bailitzan dator, bere abiaduran, eta arauek abiadura azkarragoa onartzen badute ere, jaun usteko kaiku horrek ez dizu utziko. Denek egokitu beharko dute haren abiadurara. "Zer uste dute ba, horiek! Niri pasa egingo didatela? Ez, horixe! Hortxe joan beharko dute nire atzetik!" Eta une horretantxe hasten da arriskua. Atzetik argiak, bozinazoak, asko arrimatzen diren gidariak, ezker-eskuin dabiltzanak ea zirrikiturik ikusten duten nonbaitetik pasatzeko... eta, azkenik, eskuinetik ahal duten bezala pasatzen direnak, kirioak dantzan eta amorruz beterik. Eta nork eskatzen dizkio kontuak gure Don Kirten Malapartatu horri? Inork ere ez. Gidariei egiten zaizkien gomendioetan beti ikusiko duzu gehiegizko abiadura arriskutsua dela, 80ra edo 50era jaisteko zure abiadura, baina sekula ez duzu ikusiko 110ean edo 120an joan litekeen bide batean 90ean ezkerreko karriletik doan gidari setatsu, petral hori askoz arriskutsuagoa dela 140an doana baino.

Beti entzun izan dut Portugalen gaizki gidatzen dela, baina aurtengo udan Lisboa, Setubal, Cascais, Fatima, Leiria eta inguru horietan ibiltzeko zoria izan dut, eta inguru horietan ia denak 3 karrileko autopistak dira. Eta neure begiez frogatu ahal izan dut portugesak oso gidari onak direla eta euren akats bakarra azkar samar gidatzea izan daitekeela. Baina trabarik ez egitearena eta errepidean besteak errespetatzearena hemen baino askoz hobeto betetzen dakite haiek. Ezkerreko hirugarren karrilean azkar joaten direnak bakarrik ibiltzen dira, eta gainera ikusten badute atzetik beste bat eurak baino bizkorrago datorrela, berehala pasatzen dira bigarren karrilera, harik eta hirugarrena berriro libre ikusi arte. Bigarren karrilean ere azkar samar gidatzen da, eta azkarrago joan nahi duenak hirugarren karril hori dauka. Geldi joan nahi dutenek eskuineko karrila daukate, paisaiaz gozatzeko eta lasai-lasai joateko. Egia esan behar badut apenas istripurik ikusi dudan Portugalen, ezta istripua sortzeko egoera larri edo arriskutsurik ere. Inon baino seguruago sentitu naiz Portugalgo errepideetan.

Beste manamenduak izan litezke zirkulazio kodea betetzea, abiadura ahal duzunean errespetatzea, abiadura errepidearen egoerara egokitzea, adi eta arriskurik sortu gabe gidatzea, eta azkenekoa berriro errepidean inori trabarik ez egitea. Hauxe da gidari onaren lehenengo eta azkeneko manamendua. Hala bedi!