Apirileko hauteskundeek Euskal Autonomia Erkidegoan utzitako errealitate gordina, batzuek euren gotorleku instituzional eta mediatikoetatik sortu nahi izan duten errealitate birtualari nagusitu zaio.

Imazen alderdikoek uste zuten posible zela ezker abertzale erreala -beraiek ezker abertzale ofiziala deitutakoa- desagertzea errepresioz, alderdien legeaz, apartheid politikoz eta etengabeko eraso mediatikoz baliatuta, eta euren lekuan haientzat askoz erabilgarriagoa den ezker abertzale birtual bat (Aralar) jartzea. Benetan sinetsi zuten hirukoa gehiengo absolutua lortzeko gai izango zela. Jelkideek azken urtetan egindako bidegabekeria politiko guztia eta izandako prepotentzia itogarria dohainik aterako zitzaiela...

Gizarte errealarekin hain gutxi bildu eta asesoreekin hainbeste denbora emateak halakoak dakartza. Hauteskunde gauean Imazen aurpegia adierazgarria zen. Ezin zuen sinistu gertatutakoa, jakina, ez utzi sekula errealitateak inkesta on bat zapuztu dezan.

Aralarrek 28.000 bozka lortu ditu. Ezker abertzalea ordezkatzeko jaiotako alderdia izanik, errealitatearen hormaren aurka zanpatu da bera ere. Hori bai, EITB eta Vocento taldearen laguntza dauka oraindik bere egoera makilatzeko. Hauteskundeak baino lehen EHAKri bizpahiru legebiltzarkide iragartzen zizkioten tertulianoek jarraitzen dute lotsa handirik gabe bi ezker abertzaleez hitz egiten.

Aralarrek hobe luke sirena kantuei kasu gutxiago egin eta ezker abertzale errealarekiko zubigintza lanean hastea, horretarako oholak geratzen zaizkion bitartean behintzat.

Ez dakigu ezta ere ea Richard Irazusta bere kabuz edo ABko sentsibilitate guztien izenean aritu den Araba, Bizkaia eta Gipuzkoako hauteskundeetan kanpaina egiten. Kontutan hartuz Irazusta jauna beti izan dela mugaz bi aldeko abertzaleon injerentziarik ezaren defendatzaile sutsua, estimagarria da beronek hastapen sakrosanto hau pikutara bidaltzeko halako jauzi kualitatiboa eman izana, nahiz eta Aukera Guztiak zein Batasunaren zerrendak ilegalizaturik, ez zuen ematen Aralarren aldeko kanpaina egiteko unerik aproposena. Dena den bozkak hor daude, eta bakoitzak bere irakurketa egin beharko du.

Hemendik aurrera ezingo du behintzat injerentziaz akusatu inor Euskal Herri guztirako estrategia nazionalak defendatzearren.

EHAK-k Batasuna, EAE-ANV, abertzale komunista, LAB, ezker abertzaleko gazte erakunde eta talde antirrepresiboen sostengua jaso du. Hau da, ezker abertzale errealaren bultzada. Ondorioz ehun eta berrogei mila bozka baino gehiago, eta 9 legebiltzarkide.

Batzuen ustez emaitzek oso egoera korapilatsua utzi diote Gasteizko gobernuari aritzeko. Hala ere horiek izan dira herritarron bozak, eta ez du ematen ezker abertzaleak -erreala- aukera berdintasunean aurkeztu ahal izan balu egoera errazagoa izango zitzaionik Ibarretxeri. Segur aski ez zuen izango ezta zorioneko 33-33 berdinketarik ere.

Hainbat urtetan ezker abertzalearen bazterketaz bere bandera egindakoek zailtasunak dauzkate orain zartatutako zubiak korrika eta presaka berreraikitzeko. Sarritan presa baino ezina sumatzen zaie. Atutxarekin legebiltzarrean emandako espektakulo tragikomikoa -tragedia EAJko mitxelinentzat eta sainetea gainontzeko taldeentzat- horren isla da, baita ondorengo sasi mendekua ere, EHAK legebiltzarreko mahaitik baztertuz.

Ezker abertzalearen ordezkariekin ez negoziatzeko tabua behintzat pikutara joan da. Sasoi berrien seinalea ote?

Ortzemugan sumatzen diren konponketarako garaien aurrean, batzuei mitxelinak eta gerri politikoa batzea oso zaila izango zaie. Ezker abertzaleak berriz ilegalizazio eta errepresioaren derrigorrezko dieta pairatu arren, gerri politiko nahikoa erakusten ari da hainbat ekimenen bidez. Malgutasunaren garaia da, eta zenbaitzuentzat prepotentziaren amaiera. Haiek gustukoa izan ala ez.