Baikortasun bolada batek bereganatu nau. Susmoa daukat aldaketa garaia bizi dugula bertoko telebistagintzan. Asmo eta indar berriak nagusituko direla eta jarrera aldaketa eta erronka-mina ez direla falta izango.

Atzean geldituko dira, segidan, ETB1en eta ETB2ren arteko desoreka estrategikoak. Kanal bati ala besteari markatutako helburu eta paper banaketa eskluienteak. Gaztelerazkoa ETB1 existituko ez balitz bezala aritzea. Euskararen eta euskal kulturaren suspertze-lana, batetik, eta informabide propioak eraiki gura, bestetik, osagarri dikotomiko gisa egotea. Gehigarritze falta. Audientzia-lehia hutsean sartzea norabidea galtzeko arriskua areagotuz. Legitimazioa kanpoan bilatzea. Epe laburreko esker-ordainen menpe egotea.

Ahaztuko ditugu berehala, ETB2k euskarazko kanalari fabore egiten diola diotenak. Telebistagintza publikoren inguruko opazidadea. Hedabide propioak eta normalkuntza linguistikoaren alde daudenekiko mesfidantza. Egungo telebista publikoarekiko ikuspegi kritikoa edukitzea kasurik ez egitea baino txarragoa dela pentsatzea. Zerbitzu publikoa patrimonializatzea.

Txokoratuta geldituko dira aurki, EITBk Euskal Herriko ikus-entzunezko panoraman duen zentralitateari ezikusiarena egiten diotenak, beraien intereserako. Euskarazko telebista lokalak aurkariak bailiran jarduten dutenak, golda, ereite eta uzta-biltze lana egun bakarreko kontua dela pentsatuz. Erakunde publikoen inplikazio falta hedabideen legitimazioan, azpiegituren eraikuntzan, finantziazioan, kudeaketan, legeztatzean, izan hauek Udalak, Foru Aldundiak, Jaurlaritza, Euskaltel, SPRI edo EITB bera.

Alboratuak izango dira atoan, normalkuntza linguistikoaren bidean hezkuntza sistema eta hedabideak, bereziki telebista, tresna ezinbestekoak -ez bakarrak baina bai oso indartsuak- direla ahazten dutenak. "Egun on-Buenos dias" zaleak. ETB1 eduki izanda, egin daitekeen guztia egina dagoela pentsatzen dutenak.

Sinestuta nago alde izango ditugula EITBkoak, kanalen eta emisoreen arteko sinergiak sortzen -lurrekoak, satelite eta kable bidezkoak, analogikoak eta digitalak, irrati, telebista eta internet- eta norabide berean sintonian jartzen. Aurkezle, eduki, hizkuntzen erabilera, produkzio-modu eta programatze-eredu eta abarretan ausart arituko direla. Apustu egiteari beldurrik gabe. Kritiketara zabalik. Joko-zelai berria zirriborratzen, poliki-poliki. Epe luzeko ikuspegiaz.

Nola onartuko dugu bada entzutea ETBn bertan, euskarazko kanala batzuentzako soberan dagoela guk horren falta dugunean? Zergatik ez aplikatzen hasi ETB2 euskalduntzeko planak eta edukietan eta gaien tratamenduan hemengo zentralitatea erakutsiko duten terapiak? Noizko euskarazko telebista lokalak eta ETB aliatu gisa lanean ikustea? Zer dela-eta Ikus-entzunezkoen Kontseilua sortzeko horrenbeste denbora pasatzen uztea? Zeinek ulertuko du telebistagintza lokala arautu eta zertarako nahi eta erabiliko den irizpideak ez markatu izana, merkatu lege baztertzailea eta arrotza nagusituko den arte? Nork dio beldur egungo egoeran ez dugula aurrerago egingo aitortzeari?

Udaberri oro etxeari astindu bat ematen diotenen pare, gaurko panorama aldatu beharra dago. ETBren emaitza ikaragarria izan da, mende laurden eskas honetan. Etorkizunera begira baina, aurpegi, kolore, egitasmo eta indar berriak erabili beharko ditu. Barrura eta kanpora begiratuta badakite indarra eta gogoa egon badaudela, aprobetxa ditzatela.

Duela gutxi pasa dugun hauteskundeen gisako eslogana erabiliz: "Nahi dugulako eta ahal dugulako, egingo dugu" telebistagintza publiko euskaltzalea, integratzailea, berritzailea, informazioaren bidez komunikazioa areagotzen lagunduko duena, kanal eta emisora desberdinak frekuentzia berean jarriko dituena, entretenigarria eta irekia.