Buru-belarri zabiltzate II. Hizkuntza Eskubideen Eguna prestatzen…
Bai. Iaz egin genuen lehenengo aldiz nazio mailan, eta oso balorazio ona egin genuen egunaz. Alde batetik jai giroa egotea nahi genuen, eta bestetik lanerako eta ideologizaziorako eguna izatea. Egia esan oso arrakastatsua izan zen. Lehen aldiz nazio bilkura bat egin zen Euskal Herrian hizkuntza eskubideen inguruan.
Hizkuntza eskubideak zeharo lotzen dituzue ofizialtasunarekin.
Guztiz lotuta daude. Azken sei edo zazpi urteetan EHEren ildo nagusia izan da, eta era berean euskalgintzak, momentu honetan, garatuta du diskurtso bat hizkuntza eskubideen eta ofizialtasunaren inguruan. Euskararen normalizazioan aurrera egin behar badugu, ofizialtasuna Euskal Herri osoan lortu beharra dago ezinbestez. Euskarak lege babes egokia behar du, lege bakar bat Euskal Herri osoan, eta horren oinarrian hizkuntza eskubideen bermea egongo litzateke. Momentu honetan hori da erronka nagusietako bat, normalizazio prozesuan geldotze bat gertatzeko arriskua dagoelako.
Ofizialtasunaz berba egiten denean, beti datozkigu gogora Iparraldea eta Nafarroa. Eta EAE?
Legeek gauza batzuk esaten dituzte, baina Euskal Herrian ez dago ofizialtasunik euskararentzat, praktikan, inongo lurraldetan. Erronka ez da Iparraldean edo Nafarroa osoan legeak ofizialtasuna aitortzea eta gaurko legearen arabera gauzatzea hori »hala ere, gertatuko balitz aurrerapausoa izango litzateke, noski». Euskal Herrian mendeak dirauen hizkuntza ordezkatzeko prozesua dago, eta gaur egungo legeak prozesu horren barruan daude. Beraz, ez dugu uste espainiarren edo frantziarren legedien arabera aldarrikatu behar dugunik ofizialtasuna. Noski, dauden agintariei hizkuntza eskubideak benetan bermatzea eskatu behar diegu, baina guk dioguna da Euskal Herriak bere legea behar duela euskararentzat, Euskal Herrian eraikitako legea.
25 urtetan, EAEn egon diren Gobernuek hainbat lege eta arau sortu dute euskara normalizatzeko. Zergatik ez dute ba aurrera egin?
Guk ez diogu erabat ez dutela aurrera egin. Baina zalantzarik gabe, 25 urte atzera eginez gero, ikusiko dugu orduan eta orain, nahiz eta modu desberdinez, botere publikoek ez diotela lehentasunik eman euskarari. Eta alderdiek eta eragileek ere ez. Aldaketa egon dela egia da, baina aldaketa hori urte hauetan guztietan egin den borrokagatik gertatu da bereziki. Eta administrazioak 25 urtetan eta hiru lurralde hauetan hartutako neurriak ez dira euskarak behar dituenak. Are gehiago, urte hauetako hizkuntza politikak euskararentzako porrot izugarria ekarri du. Esaten da aurrerapausoak daudela, normalizazioa bide honetatik lortuko dela… Hori mezu potoloa da; hitzez borondatea azaltzen da, baina praktikan ikusten da aurrerapauso horiek ez direla benetakoak. Eta baditugu oso adibide argiak: administrazioa bera, Osakidetza, Ertzantza, eskola… Esaten da euskarazko matrikulazioak gora egin duela. Egia da, baina kontuan izan behar dugu Euskal Herri osoan, datozen hemezortzi urteetan, 260.000 haur inguru eskolatik erdaldun irtengo badira, proportzioan ez baina kopuru absolutuetan gehienak hiru lurralde hauetatik aterako direla, biztanle gehien dagoelako. Eta hala hasiko bagina eremuz eremu aztertzen… Gure ustez, arduragabekeria izugarria egon da eta dago.
Hedabideen inguruan hausnarketa sakona egin duzue azken urteetan, baina orain hasiko zarete gaia indarrez plazaratzen. Badaude euskara hutsez diharduten komunikabideak, eta gehienbat erdaraz diharduten beste asko. Baina horien artetik ere, denek ez dute euskararenganako jarrera bera. Zein izango duzue bakoitzarekiko jokabidea?
Uste dugu hedabideen esparrua oso garrantzitsua dela hizkuntza batentzat, bai normalizazioari dagokionez, bai zapalkuntzari dagokionez. Euskarazko hedabideak urte hauetan ugarituz joan dira, baina oso leku txikia dute esparru orokorrean, eta benetan eragina dutenak, hizkuntza-ohiturei dagokienez, erdal hedabideak dira. Bestetik, erdal hedabideen artean badaude erabilera maila desberdinak, eta hori ere kontuan hartu behar da. Azkenik, bereziki garrantzi handia du jarrerak. Hainbat hedabidek euskararen kontrako erasoak babesten ditu, eta euskararen normalizazio prozesuaren kontrako lan ideologikoa egiten du; beste batzuek, berriz, euskara gutxi erabilita ere »edo apenas erabilita», aldeko jarrera dute. Guztiei begira eragin behar da, baina jarrera horrek ere garrantzia izan behar du. Orain hasi gara lan-ildo hau kanpora zabaltzen, eta hainbat hedabiderekin, borondate ona somatzen diegun horiekin, bilera sorta egin dugu azken hilabeteetan, zer hizkuntza politika duten jakiteko. Aurrerago geure iritzia emango dugu horren inguruan, eta ikusiko dugu nola jokatu. Euskararen kontrako jarrera duten eta gainera euskarari sarbidea emateko inongo borondaterik ez duten hedabideei, berriz, presio egin behar zaiela uste dugu.
Irakaskuntza aipatu duzu lehen. Urteetan zehar, matrikulazio kanpaina iritsi eta asko izan dira D ereduaren alde agertu direnak. EHE zen, berriz, A ereduaren aurka mintzatzen zen bakarra… EHE da euskalgintzaren l'enfant terrible? Irudi hori dago?
A ereduaren kontua dela-eta, eztabaida hori gainditutzat ematen dugu, bai barne mailan eta bai, gure ustez gero eta gehiago, gizartean. Eztabaida ez da dagoeneko A ereduak (edo B, edo G…) euskalduntzen duen ala ez; argi dago ezetz. Eztabaida da eskolak Euskal Herrian ez duela euskalduntzen, oro har hartuta, eta euskaldundu egin behar duela, hau da, haurrak euskalduntzea funtsezkoa da etorkizuneko Euskal Herria euskalduna izan dadin. Beraz, gaurko hezkuntza sistema ez bada baliagarria hori bermatzeko, eredu horiek aldatu behar dira, eta euskaldunduko duen eredu bakar bat sortu. EHE, duela zortzi urte-edo, A ereduaren inguruko mezua zabaltzen hasi zen, "analfabetorik ez" eta horrelako leloak erabiliz; horrek hautsak harrotu zituen. Sekulako eztabaida sortu zen, baina ordura arte ereduen inguruko eztabaidarik ez zegoen; lan bakarra D ereduaren aldeko lana zen. Eztabaida hori abiatu zen, eta gaur egun beste maila batean gaude; euskalgintzak bakarrik ez, eragile sindikal eta politikoek ere onartzen dute ereduek ez dutela euskalduntzen. Beti esaten dugu geuri dagokigula paretari lehen zuloa egitea. Norbaitek hasi behar du lehen kolpeak ematen eta hori da gure egitekoa. Agian bat baino gehiagori ez zaio gustatuko, baina…
Euskalgintzaren barruan ere?
Ez, uste dut ezetz. Uste dut ezinbestekotzat jotzen dela lan hori betetzea. Euskalgintzan bada elkarte pilo bat, eremu pilo bat dago lanerako, eta bakoitzari esparru bat dagokio. EHEk berea du, eta ez dago inongo arazorik.
Batzutan ez zaio gehiegitxo eskatzen euskaldun xeheari, beren eskubideen alde borroka egiteko eskatzen zaionean? Justizia-administrazioaren aurrean, esaterako.
Euskararen eta hizkuntza eskubideen defentsa eremua oso zabala da, eta aukera asko ematen ditu. Ezin zaio jende guztiari eskatu jarrera bera izatea. Ez zaude prest epaiketa bat eteteko itzultzailea ipini dizutelako? Ederki. Baina prest zaude erdaraz heldu zaizun zitazioa ez onartzeko, prest zaude beste bide batzuk jorratzeko nahiz eta epaiketa eten ez? Ez da dena ala ezer ez, eta hala behar du, bestela zaila izango da euskara normalizatzea. Konpromiso mailak daude, eta garrantzitsua da ahalik eta jende gehien aritzea euskararen defentsan.