Azken asteotan zoritxarrez Euskal Herrian ohikoa den argazkia berretsi ahal izan da: politikariek, instituzioek, gobernuak eta patronalek lan-osasunaren aurkako erasoen aurrean dituzten jarrera ezberdinak; autonomia fiskalaren aurkakoak ere, Auzitegi gorenak EAEko sozietateen zergari onura fiskalak ezabatzea ebatzi baitu; baita interes ekonomiko eta turistikoen aurkakoak ere, Getxo eta Deniako azken erasoak adibide. Autonomia fiskalaren eta interes ekonomiko eta turistikoen kontrako erasoek ez dute hildakorik izan. Lan-osasunaren aurkakoek, berriz, gutxienez hamabi hildako eragin dituzte urtarrilean bakarrik.

Zein izan da alderdi, instituzio, gobernu eta patronalen erantzuna? Betikoa. Ez dute denbora alferrik galdu: iritzi publikoaren bozeramaile, autonomia fiskalaren aurkako erasoa deritzatena salatu eta kondenatu dute, enpresa eta enpresarien defentsan, eta aldi berean ETA Denia eta Getxon burututako ekintzak kondenatu dituzte. Ustez bizitza eta giza eskubideen babesle sutsuenak izaki, betiko hutsarte isila mantendu dute Euskal Herriko lan-zentroetako hamabi langile euskaldun hil diren urteko lehen hilabetean. 2004an hildako ehun langile euskaldunen aurrean ere berdin isildu ziren, azken hamar urteetako 1.200 langile hilekin egin izan duten bezala.

Langileen odolak ez al du politikari, polizia eta enpresarienak beste balio? Zeren zain daude? Hogeita hamar edo berrogeita hamar hileko lan-istripuren bat gertatu behar ote da alderdi, patronal, instituzio eta gobernuek euren eginkizunak betetzeko? Izan ere, inbertsioak egitea, lan-legedia betetzea, betearaztea, jarduerak etetea, lutu nazionalerako eta gizartearen mobilizaziorako deia egitea ezinbesteko urratsak beharko lirateke izan langileen osasunaren aurkako erasoen kasuetan. Zenbat hipokresia, zinismo eta lotsagabekeria dagoen gure herriko arlo politiko, sozial eta instituzionalen inguruan!

Gaindegia, ezinbesteko behatokia. Iragan den urtarrilean Gaindegia sortu zen, Euskal Herriko garapen sozio-ekonomikorako behatokia. Aldizkarian dagoeneko Gaindegiaren helburuen berri eman izan dugu. Gure artean ongi hartu ondoren, argi utzi nahi dugu Behatokia, gure ustez, beharrezkoa eta ezinbestekoa dela Euskal Herriaren egituraketarako, gaur egun Espainia, Frantzia, Euskal Autonomia Erkidego eta Nafarroako administrazioen artean zatitua baitago. Sortu izan ez balitz, asmatu beharko genukeen. Erakunde edo instituzio gutxi batzuek baino ezin bete ditzakete Euskal Herriko beharrizan globalak. Edozein kasutan, ez da instituzio edo erakunderik Euskal Herriko errealitate sozio-ekonomiko osoari aurre egin diezaiokeenik.

Komunikabideen arloan lanean dihardugunok, adibidez, badakigu aski zaila dela, ez bada ezinezkoa egungo baldintzen arabera, datu estatistiko distortsionatuekin lan egitea, ezin delako zazpi lurralde euskaldunen irudi nazional errealik bideratu. Ezin eskain genezake Euskal Herriaren argazki erreala eta, arlo sozio-ekonomikotik, nekez lagundu diezaiokegu zazpi lurralde euskaldunen egituratzeari. Ondorioz, GAINDEGIAk, beste zeregin batzuen artean, euskal errealitate sozio-ekonomikoa hurbil badiezaguke, sekulako aurrerapausoa izango da. Eta, batez ere, komunikabideok baliabide hobeak izango ditugu iritzi publikoari geografiak batu eta politikak bost administraziotan (Espainia, EAE, Nafarroa, Pirinioak eta Frantzia) banatutako argazki erreal hori helarazteko. Ongi etorri, Gaindegia! Sinbolikoa baino, eraginkorra izan dadin, euren burua Euskal Herriaren defendatzailetzat jotzen duten pertsona eta instituzioen laguntza eta lankidetza beharrezkoa izango da.

Europako konstituzioa multinazionalen esanetara. Hurrengo igandean Europako Konstituzioaren gaineko erreferenduma izango da. Euskal Herrian jarrerak anitzak dira: baietza, ezetza eta abstentzioa. Kontsiderazio politikoak alde batera utzita, ikuspegi sozio-ekonomikotik begira -kronika honi dagokiona hain zuzen ere-, Konstituzioaren printzipioek Europa kapitalista dute oinarri »gaur egun eufemismo gisa "neoliberal" deitua», multinazionalen eta merkatarien Europa. Globalizazio kapitalista sendotu, erraztu eta potentziatzen du: merkatu kapitalista, merkantzia eta kapitalen zirkulazio askea, malgutasuna eta lan-prekarietatea. Enpresa publikoen pribatizazioaren aldekoa da, laguntza estatalak debekatzen dizkie krisialdiko sektore ekonomikoei, etab. Langileen eta gizartearen aurkako Europako Konstituzio horrek milaka euskaldun eta europar bilduko ditu, ez, ordea, euren interesak.