Amaiaren aita tipo jatorra eta kementsua izan da beti. Duela 25 urte mugida anitzetan ibili zen. Egia da orduko zurrunbiloan geldirik egotea zaila zena, baina berak beste askok baino ekimen gehiagotan hartu zuen parte. Adierazpen askatasuna, errealitatearen lekuko izatea, egia zabaltzea, komunikabideak herriaren hobebeharrez erabiltzea..., honelakoak ziren Amaiaren aita gaztetan mugiarazi zituzten errekinak. Horregatik sartu zen burubelarri kazetaritza ikasketak Euskal Herriko Unibertsitatera ekartzeko asmotan jardun zuen taldean. Leioan ikasten hasi eta berehala sortu zitzaion ETBn lan egiteko aukera, aukera ezin hobea kamara operadore gisa aritzeko, guzti-guztion telebistan, gure telebistan. Ikasketak utzi, kamara lepoan hartu eta ordurarte beste inon ez ikusitako irudiak grabatu zituen berak. Deustuko zubian Euskalduna ontzioletako langileen borroka, esaterako. Amaiaren aitari aitzindariaren papera egokitu zaio maiz.

Igaro dira urteak. Amaiaren aita ETBko enpresa-batzordekidea izan da sarritan. Berari eta bera bezalako beste lauri esker, adibidez, antzinakotasunaren plusa kobratzen du hainbat langilek. Edo jaiegunetako plusa. Edo gauekoa. Eta aparteko orduak egitekotan, urreak beste balio dute, berari esker.

Igaro dira urteak. Agian berak ikasketak amaitzeke utzi zituelako sentitu zen hain harro Amaiaren aita, alabak Ikusentzunezko Komunikazioa ikasi nahi zuela esan zionean. Zeharo pozik, Leioako Fakultatean Amaia kamara lepoan hartuta gora eta behera ikusi zuen lehenengoan. Nahiz eta irudiak ez ziren oso onak izan. Eta udan telebista lokal batean kamara operadore modura hartu zutenean, Amaiaren aitak programazio guztia grabatu zuen. Amaiak zentimorik kobratu ez zuen arren. Eta azkenean, ETBn praktiketan hasi zenean, hiru hilabetetarako bakarrik bazen ere, aitarik harropoztuena izan zen Amaiarena.

Igaro dira urteak. Amaiak ikasketak amaitu zituen, eta horrekin batera, praktiketan jarduteko aukera desagertu zen; inguruko telebista lokaletan ikasle gazteagoak sartu ziren. Aurtengo uda Decathlon-eko kutxetan eman du eskaintza berezien barra-kodeez inguratuta. Komunikabide guztietara bidali du curriculuma. Eroski-ren erantzunaren zai dago, gabonetako kanpainarako jende asko hartuko dutela esan diote.

Ernegatuta dabil azkenaldian Amaiaren aita. Gaur goizean Pertsonal Buruaren bulegora igo da alabak zenbat balio duen esatera. Baina mahaiaz bestaldeko tipoak ez du lotsarik, eta zera esan dio, errazago topatuko duela lana produktora batetan. Amaiaren aita eskarmentu handiko langilea da, eta ondo daki, horrelako tokietan ez dagoela ordutegirik, soldata berearen laurdena dela, eta jaiegunak eta gauak badirela, baina plusik ez.

Eta atsekabetuta jaitsi da platora. Egunero bezala Esta es mi gente grabatzera. Eta bere amorrua mamurtzen jarraitu duen bitartean, lehen gonbidatua sartu da. Horrenbeste irudi hunkigarri igaro da Amaiaren aitaren objetiboaren aurrean... eta batek ere ez du orain bisorean ageri zaionak beste kolpatu. Hantxe ageri zaio Amaia, besaulki gorrian eserita. Oso urrutitik zetorren ahotsa entzun du orduan. Gaurko saioaren izenburua Quiero tener mi propia vida dela, eta lehen gonbidatuak sorpresa eman nahi diola bere aitari, eta bapatean, ondoan egon den operadore berri horrek kamara biratu eta bera azaldu da platoan zehar sakabanatuta dauden pantailetan. Amaiaren aita, lur eta zur, biluzik, babesik gabe, oinutsik, begirada non jarri ez daukala, mugitu ezinik, ahituta. Aste honetako saio guztietan agertuko da bere aurpegi lelotua.

Orainaren haziak atzo erein genituelako. Etorkizuna gaur ari garelako eraikitzen.