Ikasturte politikoa nahaspilatuta dator. Alderdi eta erakunde politikoetako eledunen diskurtsoek eboluzio handiagoa izan dute azken bi urteetan, aurreko hamar urteetan baino. Ukatu gabe ETAren su-eten garaian eman ziren aldaketak, eman ziren esparruetan, eta aitortuta ordukoan dagoela oraingoen jatorria. Iritzi horretakoa naiz behintzat.

Eztabaida politikoaren epizentroa, hala ere, Ibarretxeren egitasmoan dago. Ezin diote meritu hori ukatu etsairik amorratuenek ere. Gauza bat da, baina, eztabaidaren muina bihurtzea eta beste bat etorkizuna ziurtatuta izatea. Begira, bestela, Ezker Abertzalearen kasua. Gaurko eztabaida politikoaren gidoia berak jarri du. Urteetan bakardade gordinean ere aldarrikatu behar izan du eta egun nagusi da. Ordez, Ezker Abertzale organikoa inoizkorik ahulen dago eta soziologikoa inoiz baino nora eza handienean.

Egoera honetan EAJk badu epe baterako etxeko lana eginda. PPrengandik inor gutxik espero du ezer berririk, gutxiago ezer berri eraldagarririk. Ezker Abertzalearen jardunetik, EArenetik eta PSOErenetik, bakoitza bere mailan, etor daitezke etorkizunerako aldagaiak.

Ezker Abertzaleak konpromiso sakonak hartu ditu, bultzatu egin ditu, estrategia politiko-militarra jasan ezingo luketen proiektuetan, jakinik horrela dela. Hala ikusten dut nik Nazio Garapen Biltzarra, esate baterako. Beraz, argi dago zerbait berri, sakonki berria, espero daitekeela. Gero, egia da, baita ere, "malgutasuna" eta "pragmatismoa" hitzak garrantzi handia hartzen ari direla azken egunetan eledun kualifikatuenen ahoetan eta onartu beharko da hizkera horrek arretaren eragina lortzen dutela, nahiz eta oraindik ez den nabarmen geratzen hitz horiek
Ezker Abertzalearen ageriko diskurtsora inkorporatuta zer esan nahi duten.
Badakigu zer adierazi nahi duten beste alderdi guztien ahotan, onerako zein txarrerako, bakoitzaren kaleidoskopioaren arabera, baina ez Ezker Abertzalearenean. Horrek adierazi nahi ez badu ere Ezker Abertzaleak ez duenik malgutasunerako edo pragmatismorako gaitasunik. Besteen adinakoa edo handiagoa, kasuan kasu.

Baina, esate baterako, hurrengo hauteskundeetan ere ordezkaritzarik gabe geratzeko asmotan ikusten ditut, ilegalizazioaren hesia gainditzeko inolako saio sinesgarririk egin gabe.

Ulertzen ez dudana da Madrilgo Gobernuari ETArekin hitz egiteko gomendatzen dion alderdi batek, EAJk kasu, nola ez duen Ezker Abertzalearekin joan-etorri emankor bat lantzen, jakinik Ibarretxe lehendakariaren egitasmoaren inguruan, gainera, adostasunak lortzeko aukerak egon daitezkeela.

Beste alderdi batera jota, EAren haritik espero dudan aldagairik garrantzitsuena erabaki batean laburbiltzen da. Hautatu egin beharko du, edo EAJren altzoan jarraitu, edo jeltzaleetatik ezkerrera dagoen tarte abertzale zabala Ezker Abertzalearekin batera osatzen egokituko litzaiokeen goi mailako erantzukizunari eutsi. Baionako foroan kide dituen Aralar, AB, Zutik eta Batzarre ez lirateke geratuko esparru horretatik kanpo.

PSOE geratzen zaigu. Moncloan dagoen PSOE inkognita bat da. Oraindik ez da PPren trenbidetik atera eta ez du erakusten ateratzeko asmorik ere, ez behintzat Euskal Herriari dagokionean. Zapaterori ezustekoak eman zion Moncloarako sarrera, baina egun gutxira Espainiako tropak atera egin zituen Iraketik. Zein da Patxi Lopezen eskaintza datozkion hauteskundeei begira, PPren estrategiapean egositako ilegalizazioa, Ezker Abertzalearena?

Nafarroako eta EAEko PSOE, bestalde, estatu guztian zehar nortasun sustrairik gabeenak ikusten ditut dauden gizarteekiko. Begiratu eta erkatu, bestela, PSC-PSOErekin. Madrilgo erabakien sarbide hutsa, horretara mugatzen da euren papera. Ikusi, bestela, Navaleko kasuaren aurrean egokitzen zaien paper tristea.

Estatutu zaharra gainditu beharra eta bertako hiritarren hitza errespetatzearen aldeko esaldiak ere ugari dira, baina konpromisorako politikarik gabe, oraingoz.

Laburbilduta, ildo zaharrei oraindik falta zaie amaitzeko.