«Vení a la Argentina-hator hona» izeneko ekimenaren antolatzaile Iñaki Bilbaoren hitzetan, «azken urteetan Argentinako egoera ekonomikoak txarrera jo duenez, Euskal Herrira joateko aukerek ere behera egin dute, bidaiatzea askoz ere garestiagoa baita orain. Horregatik, euskal etxeko gaztetxoek Euskal Herriarekiko harremana gal ez zezaten proiektu hau sortu genuen». Euskadiko Gazte Kontseiluak bideratu zuen parte-hartzea, sekulako erantzuna jasoz: 131 lagunek eman zuten izena. Ondoren, Necocheatik bertatik egin zuten irakasleen aukeraketa.

Euskal Herriko 16 gazteak bi txandatan banatu ziren: zortzi uztailean eta zortzi abuztuan. Uztailean euskara irakastera 19 urteko bi hernaniar joan ziren: Joana Ortega eta Iratxe Perez. Joanak irratiz entzun zuen proiektuan parte hartzeko gonbidapena eta Iratxek haren bidez eman zuen izena. Esperientzia bikaina izan da bientzat.


Euskarazko klaseak astelehenetik ostegunera eman zituzten Joanak eta Iratxek eta adin guztietako ikaslez osatutako taldea izan zuten; denak «ikasteko gogo izugarriarekin», dio Iratxek. Izan ere, «grina handia dago bertan bai euskara eta bai Euskal Herriarekiko», gaineratu du Joanak, «eta gai horien inguruan interes izugarria azaltzen dute. Gaztetxo gehienak ez dira oraindik Euskal Herrian izan, baina etorkizuneko planetan denek dute bidaia hori pentsatua; ilusio handia dute egunen batean gure herria ikusi eta bertan opor luze batzuk igarotzeko».

Askok hitz solteak besterik ez zekizkiten baina maila altuagoko bizpahiru lagun ere baziren; beraz, azken horiekin beraien egoerara egokitutako aparteko klaseak antolatu zituzten. Joanaren esanetan, hitz asko oso barregarriak suertatzen zitzaizkien, «esaterako, familia kideak lantzerakoan, 'semea' hitzak bereziki barre algara ugari sortu zuen». Batik bat oinarrizko hiztegia irakatsi zieten, deskribapen pertsonala abiapuntu hartuta eta klaseetan gaztelania ahalik eta gutxien erabili nahi izan zuten, keinuen bidez uler zezatela nahiago baitzuten. AEK-ko lehen urratsak jarraitu zituzten eta bertatik lortutako materiala probetxu handikoa suertatu zitzaien. Hori bai, gehienbat klase dinamikoak antolatzen saiatu ziren, jokoen eta antzerkien bidez. «Kontuan izan behar da beraiek haien eginbeharretatik nekatuta irteten zirela eta gure klaseak hobby gisa hartzen zituztela», dio Iratxek, «Euskal Herriaz kontatzen genien guztia adi-adi entzuten zuten: historia, gaur egungo egoera, eguneroko bizitzari buruzko datuak eta abar».

Ikasleengan aurrerapen nabaria ikusteko hilabete bakarra motz geratu bazitzaien ere, hobekuntzarik sumatu zuten hernaniarrek. Argentinarren interesa zela medio, belarria euskarara gero eta ohituagoa zutela eta dena ulertu ez arren ideia nagusia harrapatzeko gai zirela antzeman zuten irakasleek. Joanak argi dauka: «Gure helburua ez zen beraiek euskaraz hitz egiten ikastea, euskaraz hitz egiten entzutea eta hitzak erlazionatzen jakitea baizik. Lotsa alde batera utziz lehen hitzak esaten ausartzea zen gure nahia eta azkenean lortu genuen, klasetik kanpo, ikusitakoari buruz sarri hitz egiten baikenuen».

Ikasleek hizkuntza barneratzeko oinarri nagusiak beraiekin zuten harreman ona eta irakasteko zeukaten gogo handia izan zirela azpimarratu du Iratxek, «beste guztia ikasleek jarri zuten. Aisialdi orduetan genuen harreman onak klaseak erraztu zizkigun eta parte-hartzea ere altuagoa zen, irakasle baino lagun gisa ere hartzen baikintuzten».

Gainontzeko gaiei buruzko klaseei dagokienez, gauza dezente ikasi ahal izan zituzten Necochean. 60 urteko euskal etxe honek, adibidez, dantza eta musika asko lantzen zituen ekimen hau burutu baino lehen ere. Gazte Alai izeneko dantza taldea dute eta euskal etxeko gazte gehienek parte hartzen dute bertan. Handia da Necocheak Euskal Herriarekin duen lotura. Kaleak, esaterako, zenbaki bidez antolaturik daude eta soilik batek du izena: Paseo Euskadi delakoak, hain zuzen ere.

Horregatik, uztaileko eta abuztuko esperientzia baliagarria izan da bertako jendearentzat, euskal kulturan sakonago murgiltzeko. Euskara oraindik ez dute menperatzen eta zaila egiten zaie gaztelaniarekin alderatuz hain desberdina den hizkuntza barneratzea baina interes handia jarri dute berau ikasten.

Hala uste du baita ere euskal etxeko kide Iñaki Bilbaok eta ekimena espero zutena baino askoz hobeto atera dela azaldu du. Euskaraz gain, euskal kulturaren inguruan beste hamaika ekintza egiteko aukera izan dute eta «esperientzia oso baikorra eta polita izan denez», datorren urtean errepikatzeko asmoa erakutsi dute. Dena den, euskal etxeko kideei benetan gustatuko litzaiekeena urte osoan zehar Euskal Herritik jendea bertaratzea dela aitortu du Bilbaok.

Euskadiko Gazteriaren Kontseiluan ere pozik daude. Proiektua Euskal Herrian bideratzeaz arduratu den Ainhoa Abendañok Kontseiluarentzat esperientzia guztiz berria izan dela eta izan duen arrakastarekin harrituta daudela adierazi du, «batez ere Argentinarako bidaia bakoitzak bere poltsikotik ordaindu behar izan duela kontuan hartuta». Han, ordea, euskal etxeko familien etxeetan igaro zuten egonaldia. Abendañorentzat, Argentinako kultura, bizimodua, euskal etxeetako lana eta abar ezagutzea eta hemengo gazteek hangoekin harremanak sakontzeko hara joatea garrantzitsua da. Horregatik, Necocheako kideekin harremanak mantentzen jarraitzeko asmoa adierazi dute. Joana eta Iratxe ere esperientzia errepikatzeko irrikan daude eta argi daukate Buenos Airesetik 500 kilometrora dagoen kostaldeko hirira berriro ere bueltatuko direla. 100.000 biztanle inguruko Necochea hiri argentinarrak Euskal Herrian dituen sustrai sendoei lotuta jarraituko du, dudarik gabe.