Oso maite dut Asterix, hain txikia baina ausarta!, erromatar harroputzei "irmo eta tinko" aurre egiten. Banako heroi gisa baino gehiago, bere herriaren patua miresten dut. Egunero nabil indar berezi hori eman diezagukeen edabe magikoaz galdezka. Esan gabe doa, edabe horrek euskal herritarren adostasuna gehitzea ekarri beharko lukeela, %60 inguruko gehiengoa %75eraino-edo igotzea. Hona hemen ezinbesteko osagaiak:

Ezinbestekoa PP-k bere politikarekin (eta PSOEk politika-ezarekin) jarraitzea, abertzaleak gehitzen ari omen dira-eta. Bejondeiela, eta mila esker! Are gehiago, independentziaren alde "Erakundea" baino gehiago ari omen dira egiten. Bat-batean goizean esnatu eta gauean ohaide izan duzun munstroaz ohartzean, izututa, betiko alde egitea izan liteke independentzia. Cuevas eta Rouco Varela eta Jesus Cardenal eta Jimenez de Parga eta Rodriguez Ibarra eta Fidalgo ("Basta Ya"ko manifestari) eta Anson... ohe-lagun? Horiek ordezkatzen duten guztiarekin "elkarbizitza adiskidetsua"? Utikan, ez gara masokak! Hobe dibortzioa ezkon-bizitza txarra baino.

Ezinbestekoa, abertzaleen artean, batzuk gogortzea eta besteak biguntzea, ea hurbildu eta behingoz erdibidean topo egiten dugun. Alegia, hilaren 28an lehendakariak "irmo eta tinko" hitz egin zuen Legebiltzarrean. Biba zu, jauna! Egungo euskal gobernuak eta osatzen duten alderdiek bide horri eustea eta koherentziaz, epelkeriarik gabe, ezkutuko interes edo morrontzarik gabe... jokatzea erabakigarria litzateke, bai bake-bidea eta bai burujabetasunaren bidea egiteko.

Ibarretxe espetxera joateak ere asko lagunduko luke. Poztuko nintzateke. Ez gaizki ulertu, ez baitiot hori opa. Baina herri-kontsulta bezain krimen larria egiteagatik itzalera joateko prest dagoen lehendakariak (boto asko irabazteaz gain) Herri honi duintasun-maila dezentea emango lioke. Ez gaude ohituta. Lezio handia litzateke.

Ezinbestekoa, bestetik, ezker abertzale "zorrotzenak" bere ertzak leuntzea, diskurtsoa gozatzea, pazientziaz, diplomaziaz eta malgutasunez hornitzea, eta ez jardutea ilargiari zaunkaka amets maximalistekin itsututa. Zazpi txori batera harrapatu nahian, ea ihes egiten digun eskuan ditugun hiruretako batek! Zeren, ondo pentsatuta, Arnaldo maitea, hemen irabazita... oraindik... Gabon zahar gaueko mahats-aleak bakarrik dauzkagu!

Ezinbestekoa pin-pan-pun dabiltzanak ere armak trukatzea, badira-eta estrategia eraginkorragoak, etikoagoak, estetikoagoak... Opariak eskatzeko aroan gaudenez, egizue, kortsikarren bidetik, "ekarpen garrantzitsu bat" indar-metaketan laguntzeko.

Baikor naiz, baina beldurtxoak ere baditut. Materialki ongi samar bizi gara gehienok, baina zamatuta (batzuetan premia errealak ase ezinik, eta askotan kontsumismoaren esklabu). Norberekeriak jota, zentzu kolektibo urriaz, gizartearen zati handi bat desmobilizatuta dago. Pasiboak nahi izan gaituzte: hemen erreferendum gehiago egin behar zen eta lehenago. Orain gizarte-erantzun indartsuen beharra datorkigu ziur asko, baina prestaturik eta hezita ote gaude? Dena den, Ibarretxeren -eta besteen- plana kalera gehiago jaitsi beharra dago. Ez da nahi, ala ezin da? Katekesi politikoan, behintzat, zero.

Bukatzeko. Emazteak sarri esaten dit euskaldunok fededunei predikatzen ematen dugula denbora, eta horrela "bertan goxo" geuretarrekin. Arrazoi du! PSOEren (eta PP-ren) jarraitzaileak irabazi behar ditugu, eta horretarako alferrik beldurra, hobe maitasuna... baina hain da hitz arraroa politikan!