Plantillako langileak beren lanpostuen alde egiten ari diren mobilizazioak mobilizazio, aldaketa ederra ezagutu beharko du gaurko egoerak, baldin Babcock Wilcox likidatuko ez badute. SEPI erakundearen aurreikuspenen arabera, honela gertatuko da likidazioa. Lehenik eta behin, Ezkerraldeko enpresa zatika saltzeko asmoa du; izan ere, produkzioko parteren batean enpresak baditu bezeroen eskariak, eta litekeena da zenbait eroslerentzat interesekoak izatea. Adibidez, horixe da balbulen dibisioko partearen kasua. Aktiboen salmentaren arloan, higiezinak, lur sailak eta pabiloiak besterentzea aurreikusi du, eta operazio horretatik ateratako diruarekin estaliko lituzke oraingo 650 langileei eman beharko lizkiekeen indemnizazioak.

Alabaina, operazioa horrela eginez gero, posible ote da lanposturen bat mantentzea? Estimazio optimistenen arabera, dibisio batzuk salduz gero, posible da 200 edo 250 lanpostu gordetzea. Baina edonola ere, ez lirateke gaur egungo BWko lanpostuak izango, zeren likidatua geratuko baita, baizik eta beste enpresa batekoak. Kontuak horrela izanik ere, zer gertatuko da soberako ia 400 enplegaturekin? Egungo egunean, Alemaniako Babcock Borsig firma da BW enpresaren jabea, berak erosi baitzuen funts publikoen kontura saneatua izan ondoren. Hortaz, Alemaniako firma horrek negoziatu beharko ditu ia 400 langile horiek lanpostua uzteko baldintzak.

Deskribatu dugun horixe da hasierako plana, sindikatuen kontrako erantzuna eta mobilizazioak jaso dituena. Ondasunen ekipamenduko enpresa ez desagertzeko konpromisoa eskatu diete sindikatuek PPko Gobernuari eta Eusko Jaurlaritzari, bata galtzearekin batera erabat likidatua geratuko bailitzateke, halaber, ondasunen ekipamenduko euskal sektorea, eta berekin ekarriko bailuke BWren hornitzaile diren beste enpresa askoren hondamena. Horrenbestez, elkartea berriz ere SEPIren kontrolera pasatu dadila eskatzen dute sindikatuek. Neurri batean bederen, onartzen dute lanpostuetan nolabaiteko moldaketa egin beharra, baina ezinbesteko jotzen dute firma bere osoan mantentzea eta zatika salmentan ez jartzea.

Hamaikatxo gertaera ezagututako enpresa dugu BW. Kapital pribatukoa izan zen lehenbizi, eta sozioek negozio ederra egin zuten, harik eta ordainketetan lehenengo etena eskatu zuten arte. Etenaren ondorioz, Estatuaren eskuetara pasatu zen, hots, erakunde publikoen kontrolera igaro zen gestioa. Orduan, PSOE zegoen agintean. Gobernu horren gogoko lagunak jarri ziren Ezkerraldeko enpresaren buru, eta haiek gestionatu zuten harik eta PP agintera heldu zen arte. Behin PP gobernura iritsita, alderdi horretako lagunak egin ziren ondasunen ekipamenduko enpresa ardurakoenaren gestioaren jabe. Ibilbide horretan, funts publikoen bidez saneatu zuten enpresa, eta halako batean ia hutsaren truke saldu zioten Alemaniako multinazional bati, garai bateko BW enpresaren jatorriko enpresa bati. Orain, hasierako konpromisoak ondo bazterrera utzita, Alemaniako multinazionalak saldu egin nahi du Ezkerraldeko BW enpresa. Egoeraz jabetuta, enpresako euskal sindikatuek elkartearen kontrola hartzeko eskatu diote SEPIri, garai bateko INI erakundeari, baina ez dirudi horretako asmo handirik duenik.

Esan bezala, behin eta berriz berregituratu dute BW enpresa urteen joanean, eta, hala, hirurogeita hamargarreneko hamarkadan 5.000 langiletik gora bazituen ere, 650 arte murriztu zaio plantilla 30 urteren buruan. Esan beharra dago, dena dela, enpresa horretako langileek, beste enpresa txiki eta pribatu askotakoek ez bezala, 52 urtetik aurrerako edo lehenagoko erretiroko planak ezagutu dituztela, eta funts publikotik kobratu dutela begi-bistako onura hori