Aurten, maiatzaren 1ean, aurreko urteetan baino elkar hartuago ikusiko ditugu sindikatuak. Aurten arte, eta azkeneko urteetan, honela ikusi izan ditugu Hego Euskal Herriko manifestazioetan: CCOO, UGT eta USO elkarrekin, CNT eta CGT beste multzo batean, ELA, LAB eta ELB talde bana osatuz eta ESK eta EILAS ere aparteko multzoan. Aurten, nahiz eta dibisio sindikalak iraun, aurreko urteetan baino handiagoa izango da batasuna. Izan ere, ELA, LAB, EHNE eta HIRU sindikatu abertzaleek maiatzaren batean Bilbon «Langileok, Demokrazia, Justizia eta Autodeterminazioa» lelopean manifestazioa egitea erabaki dute. ESK eta EILAS sindikatuek gainerako sindikatu abertzaleekin ekintza sindikal bateratua mantentzen duten arren, arrazoi desberdinengatik oraingoan, euskal hiriburu nagusietan maiatzaren bateko manifestazioa elkarrekin egitea erabaki dute. CCOO, UGT, CNT, CGT eta USOk manifestazioak egingo dituzte bakoitzak bere aldetik euskal hiriburuetan.
Maiatzaren bateko errebindikazioei dagokienez, sindikatu guztiak, abertzaleak eta gainerakoak, bat etorriko dira ondoko hauetan: kolektiboen eta pertsonen arteko diskriminazio laborala, prekariotasuna eta aparteko lanorduak salatuko dituzte eta laneko osasunaren defentsa eta negoziazio kolektiboa eskatuko dituzte. Sindikatu abertzaleek, aurreko horretaz guztiaz gainera, enpresetan euskara normalizatzeko eskaria egingo dute, eta «Egunkaria»ren eta hedabide horretako langileen aldeko aldarria ere eszenifikatuko dute berriro. Bestalde, nazioarteko egoera belikoa kontuan izanik, gerra geldiarazteko eskatuko dute alde bateko nahiz besteko sindikatuek, azken aste hauetan egin dituzten lanuzteen eta manifestazioen indargarri.
Joan den otsailean iragarri zen sindikatu abertzaleen arteko ekintza sindikal bateratua, eta azkeneko hilabete hauetan ispilatu da hainbat agerralditan: martxoaren 3an, Gasteizen bost langile hil zituzteneko urteurrenean; martxoaren 8an, emakume langilearen egun nazioartekoan; martxoaren 13an, «Egunkaria»ren eta euskarazko prentsaren aldeko lanuzte eta mobilizazioetan, gerraren kontrako lanuzteetan, Aberri Eguneko adierazpenetan eta abarretan. Elkarlaneko bide horretan barrena, litekeena da batasuna sendotuz joatea eta helburu nagusiago batzuetan ados jartzea, betiere subiranotasunaren eta klase sindikalismoaren estrategia oinarri dutela.
PATRONALARI ERANTZUTEKO BATASUN SINDIKALA
Hasiera batean bederen, Euskal Herriko patronalari erantzuteko estrategia da ELA, LAB eta ESK sindikatuek ekintza sindikal bateraturako lortu duten akordioa. Hala ere, beste baldintza batzuetan, gerta liteke dinamika horren ondorioz eduki politiko handiagoko akordioetara iristea, subiranotasunaren eta klaseko sindikalismoaren planteamenduaren barruan. Orain arteko akordioaren bidez, bada, patronala esparru ekonomikoan eta soziolaboralean azaltzen ari den jarrera "lotsagarriari" egin nahi diote aurre, eta bidenabar mobilizazio dinamika bat ezarri gura dute harreman laboraletarako Euskal Herriko esparru bat erdieste aldera.
ELAko Jose Elorrietaren iritziz, aliantzen politika "tresna efikaza da ekintza sindikalean". Arduradun horren ustez, sektore askotan jarri dira galbidean langileen soldatak, eta, ondorioz, erabat gaitzestekoak dira "diskurtso demagogiko apokaliptikoak". Elorrietak dioenez, enpresek ez dute Euskal Herritik alde egingo, langileek soldata handiagoa eskatzen dutelako. ELAko idazkari nagusiaren hitzetan, patronala presionatuz eta eskabideen alde mobilizatuz lortuko da eskariak plasmatzea, zeren enpresaburuak ez omen daude akordioetara iristeko prest.
Rafa Diez LABeko idazkari nagusiak, berriz, "hala edukietan, nola dinamiketan, negoziazio kolektiboak astindu ederra behar zuela" adierazi zuen. Arduradun horren hitzetan, horregatik, "indarra metatu eta aktibatu nahi dute ELA, LAB eta ESK sindikatuek, enpresaburuen jarrera arduragabeari erantzuteko". Lan harremanetako euskal esparruari dagokionez, Diezek azaldu zuen hiru sindikatuentzat dela ezinbesteko erreferente estrategikoa, zeren nahitaezko baita "harreman laboralak egituratzeko eta langileen beharrei hobeto erantzuteko tresnak izateko". Diezek dioenez, horregatik, mobilizazioen eremura ere eraman behar da konpromiso hori, eta dinamiketan konpartitzera ere iritsi behar dute sindikatuek.
Anjel Abalde ESK-ko idazkari nagusiak honela definitu zuen akordioa: "Euskal sindikalismoak ohartarazpen bat egin dio patronalari. Patronalak nahiago du aurreko urteko banaketa eta enpresaburuen aldeko negoziazioa, hots, helburuak lortzea baino akordioak izenpetzea ardurakoagoa den negoziazioa". Arduradun horren iritziz, "aliantza hau ez da siglen batze hutsa, baizik eta benetako batzea, sindikatuen nahiak ez ezik, langileen interesen defentsaren funtzioan mobilizatzeko gaitasuna eta sendotasuna metatzeko aliantza".
LEHENBIZIKO URRATSA
Patronalaren kontra ekintza sindikal bateratua izateko akordio hori lehen urratsa da, eta litekeena da ondotik beste batzuk ezagutzea. Oso gogoan izatekoa da ELA eta LAB sindikatuen 1998ko ekintza sindikal bateratua, zein, sindikatu bakoitzaren barruan aski korapilatsua gertatu zen arren, adibide eta akuilu izan baitzen gainerako indar politiko abertzaleentzat eta handik etorri baitzen azkenean Lizarra-Garaziko Ituna izeneko akordio politikoa, ETAren su-etena ere ekarri zuena. Zoritxarrez, ez zen aprobetxatu garai hura, eta, tregua hautsi ondoren, benetakoa izan zen berriro zatitze politikoa nahiz sindikala. Inori ez zaio ahaztu egoera hura, eta baztertu ere inork ez du baztertzen. Are gehiago, gizartea Lizarra-Garaziko Itunaren antzeko zerbaiten eske dago.
Testuinguru horretan, hiru sindikatu abertzaleek otsailean lortu zuten akordioak elkarlaneko bidea irekitzeko itxaropena sortu du. Alde horretatik, ELA, LAB eta ESK sindikatuen akordioaren testuan, ondoko letra hauek ere ageri dira: "Guztion nahia da akordioa eremu berez politikoago batera hedatzea. Horregatik, estrategia nazionala, soberanista eta klasekoa garatzeko proposamen konbergenteak definitzen ditugun neurrian, eta behar bezalako baldintzak ikusten baditugu, horretara joko dugu". ELAko idazkari nagusiak markatu zuenez, izenpetzaileen nahia mugagabea da kolaboraziozko graduan. LABeko Rafa Diezek, berriz, prozesua mailakatua dela argitu zuen, eta badirela aztertu eta garatu beharreko alderdiak.
Akordioa sinatuz geroztik, ondorengo agerraldi publiko batean, Diezek, LABeko 2.000 ordezkariren aurrean, adierazi zuen "akordioak abian jarri duela prozesu soberanista esparru soziolaboralean". Elorrietak, berriz, irrati bati egindako adierazpenetan, esan zuen "oraingo kondizioak ez direla egokiak LABekin esparru politikoan sakonki lanean aritzeko", eta gaineratu zuen "ezin dela beste ziklorik izan, baldin distentsiorik gertatzen ez bada". Alde horretatik, "ETA soberan dagoela eta beste urrats bat emateko eragozpena dela" azaldu zuen.
CCOO-EN ETA UGT-REN KRITIKAK
Hiru sindikatu abertzaleek izenpetutako akordioa dela eta, erreakzio gogorra izan dute aipatu bi sindikatu horiek. CCOO eta UGT sindikatuek Espainiako CEOE patronalarekin izenpetu zuten akordioarekin baldintzatu dute gainerakoekiko zeinahi aliantza, eta, jakina denez, hitzarmen horrek ez du errespetatzen lan harremanetako euskal esparrua, ezta Euskal Herriko gehiengo sindikala ere. Kontuak kontu, kasu konkretu zehatz eta lokaletan behinik behin, litekeena da bi talde sindikal horien arteko aliantzaren bat gertatzea