Urtarrilaren amaieran Europako Txapelketa jokatu ondoren, patinaje zaleak dagoeneko martxoaren 24a noiz iritsiko zain egongo dira, egun honetan hasi eta hilaren 30a arte burutuko baita Washingtonen Munduko Patinaje Txapelketa. Eta batek baino gehiagok kinielaren bat egingo zuen dagoeneko. Gu ere horretan saiatu gara.

Emakumezkoen modalitateko faboritoengatik galdetuta, Txuri-Berrin izen bat nagusitu da: Michelle Kwan. Jonathan Leversek asiar jatorriko estatubatuarrarekin «platonikoki maitemindua» dagoela onartu digu. Eta ez da bera Kwanen pista barruko nahiz pistaz kanpoko elegantziak konkistatu duen zale bakarra. Baina Sasha Cohen gaztea ere indartsu datorrela diote, eta honek ere AEBetakoa izaki, etxean jokatuko du. Araba Klubean, aldiz, Maria Butyrskaya errusiar beteranoa aipatu digute, dagoeneko dominen leiha urrun samar badu ere, bere patinatzeko era ederrak jarraitzaile asko ekarri baitio. Baina inork aipatu ez diguna Irina Slutskaya errusiarra da, eta bera da faborito nagusia iazko Naganoko Munduko Txapelketan eta aurtengo Mälmoko Europakoan eta San Petersburgoko Grand Prixeko finalean bera nagusitu baita. Arabako Itziar Ugarteren hitzetan «ez dakit zehazki zer den, baina Slutskayak badu zerbait gusttzen ez zaidana». Emakumezkoekin amaitzeko ezin dugu ahaztu iaz Naganon, Slutskaya eta Kwanen atzetik, brontzezko domina lortu zuen Fumie Suguri japoniarra. Ezta Mälmon zilarra lortu zuen Elena Sokolova errusiarra ere.

Bikoteez galdezka hasi eta «txinatarrek» irabaziko dutela esan digute, Xue Shen eta Hongbo Zhaoren izenetaz gogoratzea ez baita erraza. Baina bikote honek iaz Naganon zilarra lortu zuen eta berriki Europakoa irabazi duen Totmianina-Marinin bikote errusiarrarekin kontuz ibili beharko du. Duela egun gutxiko Grand Prixean behintzat aurrea hartu zieten eta Hiru domina besterik ez daude eta, nork eramango du hirugarrena? Ina eta Zimmerman estatubatuarrek? Petrova eta Tikhonov errusiarrek?

Alexei Yagudin ez zen Mälmon izan lesionatuta zegoelako eta ez dirudi Washingtonera joateko modurik izango duenik. Gauzak horrela, Evgeni Plushenko jotzen da faborito nagusitzat. Badirudi Txuri-Berrikoek Yagudin ez dutela faltan botako. Levers eta Aristegik esan digutenez, 98an Helsinkin Yagudin alboan zutela, hainbat haur zale hurbildu zitzaion errusiarrari autografo eske, eta honek modu txarrean bidali omen zituen. «Haur haientzat jainkoa da Yagudin» dio Leversek. «Agian egia da elitean egoteko kabroi xamarra izan behar dela. Baina horrelako jarreretara ez da iritsi behar. Hor daude Michelle Kwan bezalakoak, elitean egonda ere bati atsegin agertzen direnak». Michael Weiss eta Timothy Goebel estatubatuarrak, Takeshi Honda japoniarra eta Joubert eta Jeannette frantziarrak izango dira seguruenik, gizonezkoetan Plushenkorekin lehen postuetan izango direnak.

Orain arte inork zalantzarik balu Errusia patinajean potentzia handi bat dela, dantza modalitatean ere Lobacheva eta Averbukh errusiarrak dira faborito nagusi. Hauen herrikide Navka eta Kostomarovek ere dominengatik borrokatuko dute, Bourne-Kraatz kanadiarren, Chait-Sakhnovski israeldarren eta Denkova-Staviyski bulgariarren baimenarekin, noski.
Dantzaz ari garela, Araba Klubeko Ugartek zera bota digu: «Pena da Anisina eta Peizerat frantziarrak profesionaletara pasa izana». Izan ere, txapelketak aipatzen ditugunean amateurretaz ari gara. Profesionalek ere badituzte euren txapelketak, baina gehienetan, Frantziako nahiz Espainiako telebistetan (Frantziakoan maizago) amateurren leihak eskaintzen dira. Horregatik, patinatzaileak profesional izatera pasatzeak, zalearentzat, euren arrastoa galtzea esan nahi du sarritan

Izoztutako aintzira eta ibaiak gurutzatzeko modu egoki baten bila ari zela, orpoetan animalia hezurrak lotzea otu zitzaion behin gizakiari. Egun horretan jaio zen patinajea.

Mende batzuk beranduago, 1396an, Lydwine izeneko 16 urteko Schiedameko (Holanda) neska bat patinatzera joan zen bere lagunekin. Legendak dioenez, izotza kraskatu eta Lydwine, hezur mordoa hautsita, elbarri geratu zen. Istripuaren ondoren mirariak egiten omen zituen elbarrituak. Horregatik, 1890ean kanonizatua izan zen eta 1948an patinatzaileen patroia izendatua.
Baina gauza bat patinen gainean aurrera egitea da eta beste bat, hori arte bihurtzea. Beraz, noiz bihurtu zen patinajea «artistiko»? Lydwinek eta bere mirariek eragina izango zuten beharbada, patinaje artistikoaren lehen zantzuak Holandan bertan topa baitaitezke, XVII. mendean. Bertako aristokrazia hasi omen zen, aurrera egiteaz aspertuta, izotz gainean ballet moduko bat egiten. Lehen kluba 1845ean sortu zen, AEBetako Filadelfian. XX. mende hasieran eztabaida garaiak iritsi ziren: patinajea dantza ala kirola zen? Jardunak eskatzen duen indarra eta teknika kontuan hartuta, kiroltzat jotzea erabaki zuten.
Lehen Munduko Txapelketa San Petersburgon burutu zen 1896an. Kirol olinpiko 1908an izendatu zuten, baina benetako bultzada Chamonixeko (Frantzia) lehen neguko olinpiar jokoetan lortu zuen kirol honek. Emakumeak 1906an sartu ziren lehenengoz konpetizioan, bikoteak 1908an eta dantza modalitatea, beranduago, 1952an. Munduko Txapelketek 100 urte baino gehiago dituztela esan dugu, baina tarte horietan izan dute etenik. 1961ean AEBetako patinajeko selekzioko kide guztiak hil ziren Belgikan izandako hegazkin istripuan. Txapelketa ez burutzea erabaki zen, ondorioz. Bi Mundu Gerratan ere txapelketa eten egin zen.
Bi gerra handien tarte horretan Sonja Henie (1912-1969) izeneko norvegiarra izan zen izar nagusia, Hollywooden hainbat filma egiteraino. Ezinezkoa da objektiboki historiako patinatzailerik onena zein den erabakitzea. Baina tituluak kontuan hartuz gero, Osloko patinatzaile honentzat litzateke saria. Jarraian, 10 Munduko Txapelketa eta hiru Olinpiar Joko irabazi baitzituen