Fantziako Estatua UMP alderdi eskuindar berriak gobernatua da, Jean-Pierre Raffarin buru izaki. Lehen ministroaren kargua hartu ondoren deszentralizazio politika bat garatuko zuela iragarri zuen Raffarinek. Beñat Gimenezek hurbiletik segitu du gaia. Gobernu honengatik espero duenaz galdetu diogu abiapuntu gisa: «Menturaz sobera espero dut deszentralizazioaren desmartxatik, gai nagusia eta premiazkoa baita Frantziako politikan. Hain da garrantzitsua ezen lehen ministroak berehala agertu behar izan baitu bere egitasmoa publikoki. Izan ere, Europa eraikitzen ari den garai honetan Frantziako egitura politikoak eta bere erakunde administratiboak zaharkituak daude, dena Parisen erabakitzen da, erregio eta departamenduetako gobernuetan ez da funtsezko deus erabakitzen. Frantziako egitura administratiboa eutsiezina eta jasangaitza bilakatu da».
Biarnoko Saliesen izandako lehen bilkuran euskal ordezkari gisa egon zinen. Etsituak itzuli zineten.
Bai, baina bederen Raffarini Euskal Herriko lurraldearekiko kidetasun azkar bat dugula helarazi genion, sentimendu hori bizirik atxikitzen dugula. Euskaldunok Hitzarmen Berezia erdietsi dugu, eta orain, ekimen honen bidez, Ipar Euskal Herriaren erakundetzea eta egituratzea falta zaizkigula adierazi genion.
Azken urteotan Baionako suprefetak eskuduntza bereziak hartu ditu, baina oraindik ere oinarrizko eta funtsezko erabakiak Pauen, Bordelen eta Parisen hartzen dira. Erabakiak, tamalez, ez dira Hitzarmen Bereziaren ardura zuzena dutenek hartuak izaten. Oraindik badago zer hobetua beraz. Hitzarmen Berezia babestuko lukeen ezagutza admnistratiboa erdiestea, konparazione. Bestela, Ipar Euskal Herria karta-postaletan baino ez da agertuko eta errealitate administratiboa eta ekonomikoa ez da eraikiko.
Bordelen burutu zen bigarren bilkuran euskal departamenduaren alde mintzatu zinen. Zergatik zu zeu?
Hautetsien Biltzarraren lehendakariordea naiz, honen lehendakaria Urruñako auzapeza eta UMPeko Daniel Poulou izaki. Bilkuraren aurretik bulegoaren bilkura egin genuen, lehendakaria den aldetik Poulouri berari zegokion eskaera egitea, are gehiago orain diputatua delarik. Baina, Poulou Alliot-Marieren ordezko diputatua da, Estatuko Defentsa ministro berria eta departamenduaren aurkakoa. Poulouk nahiago izan zuen ni mintzatzea.
Horrek funtsean alderdiek agintzen dutela erakusten du.
Gure politikaren gauzak dira, nik ulergarria atzematen dut. Egia da, Biltzarraren lehendakaria bezala eta euskal departamenduaren aldeko hautetsi gisa bazuen bere burua agertzea, baina... Bera diputatu berria izanagatik-edo, ez zuen bere burua diputatu gisa agertu nahi izan, bere burua egoera zailean ikusi zuen nonbait...
Aipatu bilera hauek gauzatu bitartean, Jose Maria Aznarrek Raffarinekin izaniko bilera eta bere iritzia agertu ziren prentsan. Espainiako Gobernuak gai honetan presionatzen omen du. Zer deritzozu?
Begi bistakoa da presio hori. Bilkura horietan Aznarren itzala sentitu nuen, zentzu honetan biziki desilusionaturik etorri nintzen. Erabat sinistuta nago Espainiako Gobernu honek eragiten eta presionatzen diola Frantziako Gobernuari. Frantzian terroristen gordelekuak dauden neurrian, polizien betebeharrei dagokienean esku-hartzea arrazoizkoa ikusten dut, alabaina, Aznarrek ez luke euskal arazoa baliatu behar bere interes politikoen mesederako. Izan ere, Hegoaldeko gatazkak hemengo politikoengan eragina du, Aznarrek zerbait esaten badu terrorismoaz, hemengo kargu politikoek uste dute guri dagokigula erantzutea, gure arazoa dela. Eta ez du zergatik horrela izan behar. Hemengo gizartearen gehiengoak kultura propio bat garatu nahi du, eta neurri eta molde berezi batez Hegoaldeko gizartearekin garatu ere. Hegoaldean nahiz Iparraldean gehiengoa molde demokratikoan espresatzen ari da, eta horregatik ez Frantziako ez Espainiako gobernuek ez lukete fenomeno terrorista erabili behar beren interes politikoen mesedetan. Biek biolentziaren fenomenoa estakuru gisa erabiltzen dute gure aldarrikapenak eragozteko.
Frantses gobernuaren jarrera ikusita «Batera» plataforma sortu da berriki. Otsailaren 1erako manifestazio bat iragarria da. Zer-nolako erantzuna espero daiteke gizartearen aldetik?
Erantzun sendoa nik uste. Izan ere, deszentralizazioari buruzko eztabaidak ez du erantzun baikorrik ekarri. Bordelen bost ministro izan ziren eta munta gutxiko gaiei baino ez zieten erantzun, garrantzizko gaiei buruzko galderei erantzutea uko egin zioten ministro hauek.
Batera plataformaren bidez segituko dugu lanean hemendik aitzina, Parisko Gobernuari buru eginen diogu gure herriarentzako nahiak eta helburuak kontuan har ditzan. Frantzian legeak berdintasuna aldarrikatzen du, baina orain arte berdinkeria baino ez du ekarri. Aurrerantzean, deszentralizazio prozesuaren bidez, baliteke Bretainiarentzat edo beste eskualdeentzat neurri onak ekartzea, hobe horrela balitz, baina nihaurek nahi dudana da hemengo herritarrek nahi dutena kontuan hartzea, hots, Batera plataformak eskatzen dituen lau aldarrikapenak edo puntuak betetzea.
Paris, funtsean, mutu geratu da gure arazoen aitzinean. Konparazione, gure unibertsitatea ez da batere ongi, ikerketa saila ez da behar bezala garatu. Ikasleek ezin dituzte beren ikasketak hemen hasi eta bukatu. Paue, Bordele edota Parisera joan behar dute, gazteak ez daude pozik. Laborantza Ganberaren aferan berdin. Euskal laborantzak berezko garapena behar du, eta ez Biarnoko laborantzaren garapen berdina. Ordea, haiek, gehiengoa direlako, beren nekazal politika bat inposatzen dute.
Euskararen koofizialtasuna eta euskal departamendua dira beste bi eskaerak. Ez zara baikor agertzen, antza.
Ez. Nire irudiko Frantziako gobernu berriak gure eskaera hauen aurrean gibelera egiteko asmoa dauka. Azken urteetan zabaldu diren itxaropenak zapuztu nahi ditu, UMPk Euskal Herriarentzat garatu nahi duen politika arras indargea da. Baliteke deszentralizazio politika hori Frantziako beste eskualdeentzat nahikoa izatea, baina Euskal Herriarentzat ez da nahikoa izango.
Ezkorra zara. Badu zer ikustekorik Hegoaldeko egoerak?
Neurri batean bai. Espainiako Gobernuak, ez dut dudarik egiten, terrorismoaren aurkako borroka tinko eraman behar du, baina, oro har, uste dut borroka hori Hegoaldeko euskal nazionalisten aldarrikapenen aurka zuzendua dela, eta ondorioz, Iparraldean ukitzen gaituela.
Zein da Ibarretxeren planari buruzko zure iritzia?
Testuinguru erabat zail batean egina da, eta horregatik meritu handia du. Bide bat proposatzen du, alta, bide biziki zaila du bi muturreko sektoreek zapuztu nahi dutelako. Haatik, ez du zentzurik esatea maximalistek diotena, hau da, planak ez dituela Euskal Herriko herrialde guztiak kontuan hartzen, ezta, bestalde, minimalistek diotena, hau da, plan hau Espainiako batasunaren aurka doala, nazionalista espainolak direnak, gainera. Frantzian ere, tamalez, halako asko daude. Nire ustez, planak lantzea merezi du, eta azkenean herritarrek hitza hartu dezaten plana onartzeko edo deuseztatzeko.
Ipar Euskal Herrira etorriz, Raffarinek erreferenduma egitearen aukera aipatu du. Zer deritzozu Iparraldeko afera erreferendum baten bidez trenkatzeari?
Erreferenduma tresna bat da, eta erabiltzen den arabera ongi edo gaizki burutu daiteke. Erreferendum bat proposatuko balitz, demagun «Euskal erakunde espezifiko baten alde al zaude?» galdera pausatuz, ez nintzateke oso baikorra izango. Ez dut uste populazioaren gehiengoak aldeko boza emango lukeenik. Gure gizartearen gehiengoa ez da hemengo problematikari atxikia. Iraganean erreferendumak ezagutu ditugu eta esperientziaz hauxe erran diezazuket: erreferenduma ez bada gizarte mailan ongi lantzen, uste eta espero duzun kontrako emaitza lor dezakegu. Finean, «bai» edo «ez» baten artean deliberatzen baita. Ez badugu estatua eta honen administrazioa gure alde, Iparraldean behintzat, zaila izanen dugu. Horregatik ni ez naiz batere motibatua.
Iparraldeko politikoen artean zure alderdiko Alain Lamassoure gailentzen da. Zer espero duzu bere gestioez?
Alain Lamassourek gaitasun politiko berezia du, nortasun handiko pertsona eta estatu politika-gizona da. Gero eta irmoagoa azaltzen da euskal aldarrikapenen alde, biziki itxaropentsua naiz daraman lanarekin. Europaren eraikuntzan berezko ikusmolde bat dauka, zeregin berezia jokatzen du honen eraikuntzan eta etorkizunean are rol handiago bat izatea espero dut. Halaber, UDFk behar duen egokitzapena gauzatzeko gizon funtsezkoa da eta Euskal Herriko aferari dagokionean mintzakide inportante bat da Frantziako Estatuan