XVIII. mende amaieran eta XIX. mendearen hasieran gertaturiko aldaketa demografiko garrantzitsuen eta nekazariak hirietara mugitzearen ondorioz sortu zen tranbia. Ibilgailu hauei "odol-tranbia" edo hipomobil izena ematen zieten, animalien indarraz mugitzen baitziren, zamariek bultzatuta. Donostian esaterako, trakzio mota horrek hamar urteetan zehar (1887-1897) iraun zuen. Erabilitako espezie eta arrazak, beren elikadura, osasun eta higiene baldintzak eta errendimendua, garaiaren araberakoak izan ziren. Mendearen amaieran, berriz, elektrizitateak bestelako indar guztiak baztertu zituen: zaldiak, mandoak, behorrak, lurruna, kablea...

Lehenengo garraiobide publiko hiritarra antolatu zuena Paris izan zen 1819an, animali trakzioko gurdiez osaturiko tranbia, alegia. Apur bat beranduago, Londresek esperientzia kopiatu eta 1827an New Yorkek lehenengo linea inauguratu zuen Broadway-n.
Hasieran nahiko konplexua zen garraio sistema, traba eta zailtasun ugari baitzituen: animalien zauriak, ekidoen arrastatze gaitasun murritza, kaleen zolaketak eskaintzen zuen egoera txarra, bidaiarien deserosotasuna, materialen gehiegizko higadura... Konponbidea ordea, iraultzak berak ekarri zuen: burdinaren bidea. Altzairuzko trenbide batetik, material bereko gurpilak erabiltzen ziren, eta ondorioz, marruskadura gutxitu eta abiadura zein garraio gaitasuna handitzea lortu zen.
Garraio sistema hau Europa eta Ipar Amerika osora hedatu zen berehala. Bilbon, 1876an inauguratu zen eta Donostiara 1887an iritsi zen.


Elektrizitatea heldu zenean, tranbiak garai modernoari eman zion hasiera. Bazterrean geratu ziren animaliek zeramatzaten "odol-tranbiak". Horiek alboratuta, elektrizitateak mugitutako tranbia garbia eta isila ezarri zen.
Bilbo-Santurtziko linea aitzindarietako bat izan zen. Hala ere, ez zen hori izan Bizkaian ibili zen lehenengo tranbia. Merkatari talde batek Bilbo-Areeta linea bultzatu zuen 1872. urtean, Nerbioi ibaiko eskumako aldean. Lau urte geroago, 1876an, Ezkerraldeko lehen linea sortu zen: Bilbo-Santurtzi, meatzeen ustiaketari eta industriaren gorakadari estu lotuta. Munduan ordea, Berlin inguruetan aurkeztu zuten, 1882an, elektrizitateak mugitutako lehen tranbia.
Lineara elektrizitatea eraman ahal izateko, zutoin eta euskarri sareak jarri zituzten. Sorgailuak eraiki zituzten zerbitzua betetzeko eta ibilgailuetan beharrezkoak ziren moldaketak egin zituzten. Tranbien bolumena, edukiera eta eserlekuen kopurua handitu egin ziren, eta elektrizitatearen laguntzaz, tranbiak goi maila erdietsi zuen.
Lehen tranbiak elkarte pribatuek bultzatu zituzten. Bilboko tranbien kasuan, jabe bat baino gehiago eduki zuten. Salerosketak, akzioen trukeak, atzerritarren kapitala, zesioak, alokairuak eta abar daude bere merkataritza historian.


XX. mendearen bigarren herenean, hiriak handitu eta garraiobide berria sortu zen, trolebusa. Elektrizitateak bultzaturiko autobus honek, iraultza ekarri zuen Europa aldera. Oraingoan ere, 1940an, Bilbo jo zen Espainian trolebusa jarri zuen lehen hiriburutzat. Urte batzuk geroago, 1964an, krisi ekonomiko sakon batekin batera, tranbia desagertu zen Bizkaian.
Orain, Europako beste zenbait tranbia eredutzat harturik, garraiobide garbi, ekologiko eta eraginkor bat edukitzeko xedez, tranbia hirietan berreskuratuko da. Honela, kutsadura atmosferikoa zein akustikoa gutxitu eta espazio publikoen berreskurapena ahalbidetu ahal izango da. Espainian, Valentzia izan da berreskuratze eta gaurkotze lan horretan aitzindari. Tranbia modernoa 1994. urtean jarri zuten Valentzian. Bartzelona (datorren urtean abian izango da), Malaga, Cadiz, Madril, Zaragoza, Sevilla eta Tenerifeko Santa Cruz ere proiektuak lantzen ari dira