LAB sindikatu abertzaleak mundu guztiko sindikatuak gonbidatu ditu neoliberalismoaren kontrako Nazioarteko Konferentzia Sindikalera, hau da, oraingo kapitalismo basatia mozorrotzeko baliatzen den termino berriak ezkutatzen duen egitatearen kontrako bilkurara. Ordezkariak Donostiako Amara Plazahotelean elkartuko dira urriaren 17an eta 18an. Nazioarteko Konferentziak "Beste mundu bat posible da" du lelo, eta azken urte hauetan globalizazio kapitalistaren kontra izan diren mobilizazio sindikalak eta sozialak gogorarazten dizkigu, hala nola, Seattle, Praga, Genoa, Niza, Biarritz, Porto Alegre, Bartzelona eta Sevilla hirietan ezagutu ditugunak.

Gaur egun arte, sindikatu abertzaleak aktiboki hartu du parte globalizazio kapitalistaren kontrako mugimenduan. Alde horretatik, gainera, indartu egin du nazioarteko jarduna: foro guztietan erakutsi du bere burua, bereziki estaturik gabeko nazioei zegozkienetan, eta, oraingoan, bere gain beste ardura bat hartuz, Nazioarteko Konferentzia Sindikala antolatzeari ekin dio. Joan den uztailean iragarri eta komunikatu zuen konferentzia, Munduko Sindikatuen Federazioko Europako sekzioak Estrasburgon egin zuen bilkuran, hain zuzen.
Besteak beste, ondoko herrialde hauetako sindikatuek eman dute konferentziara agertzeko hitza: Errusia, Hegoafrika, Guyana, Peru, Kolonbia, Japonia, Kuwait, Sardinia, Libano, Jamaika, India, Sahara, Angola eta Kuba. Euskal Herriko sindikatuei dagokienez, ELA, EHNE eta ELB gonbidatu dituzte.


Nazioarteko Konferentzia Sindikala sindikalismoaz libreki gogoeta egiteko gunea izatea nahi du LAB sindikatuak, eta, aurrera eginez, analisietan eta alternatibetan sakontzeko elkarbidea, modu horretan posible izan dadin nazioarteko gero eta ekintza sindikal efektiboagoa eta solidarioagoa. Bilkura hori antolatzeko garaian, sindikatu abertzaleko arduradunek oso gogoan izan dituzte globalizazio ekonomikoaren testuingurua eta kapitalismo basatiaren eboluzioa, hots, gaur egun neoliberalismo terminoarekin mozorrotu nahi den sistema. Azken batean, etengabe desoreka sozialen sortzaile ez ezik, txirotasunaren, esplotazioaren eta mendetasun ekonomikoaren iturburu den egungo kapitalismoa da elkarretaratzearen arrazoi nagusietako bat.
Gorabehera horri gagozkiola, aski da munduko egoerari erreparatzea: batetik, pobreziaren eta eritasunen tasa izugarriak; bestetik, herrialde handiekiko morrontza, batik bat Estatu Batuekikoa. Gogoratze aldera, hona hemen errealitate horren gaineko hainbat datu: planetako aberatsenen %20k kontsumitzen dute produzitzen denaren %80 inguru; hortaz, ia %14 bakarrik kontsumitzen du gainerako %80ak. NBE erakundearen arabera, 1.300 milioi pertsona bizi dira herrialde pobreenetan, eguneko euro bat soilik izanik.
Testuinguru horretan, Nazioarteko Konferentzia Sindikala antolatzeko ardura hartu dutenak oso jabe dira nazioarteko mugimendu sindikal tradizionala, hain burokratizatua eta ofizialista izanik, indarra eta sinesgarritasuna galtzen ari dela. Alabaina, uste dute existitzen dela sindikalismo alternatiboa, egungo globalizazio prozesuari aurre egiteko gai dena. Horregatik, sindikatuen arteko kolaborazioa suspertu nahi dute, eta, era berean, horrelako erakundeen nazioarteko elkarlana bultzatu, munduko herriak beregain eta kooperatzaile izateko bidean jar daitezen.
Konferentziako arduradunek konpromiso zehatzetara iristeko dinamika sortu nahi dute; bestela esan, globalizazioari buruzko hitz, adierazpen eta diskurtsoetatik ekintza zehatzetara pasatu nahi dute. LAB sindikatuak presazko irizten dio herrien nortasuna oinperatzen ari diren globalizazioari eta inperialismoari aurre egiteko ekintza sindikalak bateratzeari, eta, aldi berean, ezinbesteko jotzen du gehiengo sozialaren interesen kontra Europan garaitzen ari diren politika neoliberalak arbuiatzea.


Nahiz eta konferentzia bi egunetakoa bakarrik izan, programa betea osatu dute antolatzaileek. Sindikatuen bilkurak bi ponentzia handi izango ditu ardatz: globalizazioaren ezaugarrien gainekoa da bata eta gizartearen eta herrien Europari buruzkoa bestea. Lehenbiziko egunean, Rafa Diez LABeko idazkari nagusiak estreinatuko du ekitaldia, kargudun horrexek egingo baitu hasierako hitzaldia. Ondoren, oraingo globalizazioaren ezaugarriak izango dituzte aztergai. Saio horretan, Mexikoko Unibertsitate Autonomoko Han Dieterich katedratikoak azalduko du bere iritzia krisi ekonomiko neoliberalaz eta haren ondorioez. Goizak aurrera egin ahala, inperialismoari buruz arituko dira, eta, gai horrekin batera, herrien nortasunaz, hegemonia ekonomikoaz, botere politikoaz eta burujabetasunaz. Arratsaldean, lehenbizi Argentinako krisia izango dute solasgai. Gero, iraultza bolivarianoa, Kubako blokeoa eta Saharako egoera aztertuko dituzte, eta, horretan, Vía Campesina nazioarteko federazio sindikaleko ordezkariek eta beste herrialde batzuetako sindikatuetakoek hartuko dute parte.
Bigarren egunean, hau da, azken egunean, gizartearen eta herrien Europa gaiak hartuko du gaina. Txomin Lorca LABeko ekintza sindikaleko idazkariak sarrera egin eta gero, EHUko irakaslea izateaz gainera, eurodiputatu abertzalea den Koldo Gorostiagak aurkeztuko du Europa eratzeko prozesuari buruzko ponentzia. Arratsaldean, herrien autodeterminazioa eta Europa soziala izango dituzte mintzagai. Saio horren barruan, Euskal Herriko, Quebeceko eta antzeko errealitateak aztertuko dituzte. Berebat, Europako sindikatuetako hainbat ordezkarik gai horri buruzko mahai-inguru batean hartuko dute parte; besteak beste, Grezia, Eskozia, Portugal, Italia, Korsika eta Kanarietako sindikalistek azalduko dute beren iritzia.
Egun bakoitzaren amaieran, baterako adierazpen bat onartuko dute nazioarteko konferentziako sindikatuek. Gerora, Donostiara azaltzerik izan ez duten sindikatuek, nahi izatera, posible izango dute adierazpen biak bere egitea