Gizartea
Ingurumena
Politika
Ekonomia
Kultura
Euskara
Feminismoa
Hezkuntza
Nazioartea
Iritzia
asteartea 2024ko azaroaren 19an
"SINDIKALISTAK IRABAZITAKO BORROKETATIK IKASI BEHAR DU"
- Ideia denak ditu oso arrazoituak, baina diskurtso prefabrikatuak errezitatu beharrean, badaki besteren esanei arrazoia aitortzen. Profesionalen tratua eman digu "bekaria" gazteoi, eta erlojuari begiratu gabe, ordu estra batzuk eskaini dizkigu galderei lasai erantzuteko.
Zarata mediatikoz beteriko garai nahasiotan, merkatu logiketatik urrun eta irakurleengandik gertu dagoen kazetaritza beharrezkoa dela uste baduzu, ARGIA bultzatzera animatu nahi zaitugu. Geroz eta gehiago gara, jarrai dezagun txikitik eragiten.
Karrera bukatu orduko lanean hasi zinen. Nola eman zenuen gero sindikalgintzara jauzia?
Ordutik hona, zein izan dira langile munduko aldaketa nagusiak?
Lan mundua aldatu den heinean, sindikatuek zer bilakaera izan dute?
Sindikatuak kapitalismoan sortzen dira, eta langile-nagusien arteko tentsioa baretzea da beren funtzioa. Tentsioa baretzen aritzea ez al da petatxu lana? Helburua ez al litzateke tentsio gabeko egoerara iristea?
Zuek langile abertzale definitzen zarete. Badirudi ekonomia gero eta mundu mailakoagoa dela. Zer zentzu luke mundu mailako ekonomia batean langileen borroka nazio ikuspegitik antolatzeak?
Langileen elkartasuna darabilzu beti ahotan. Baina lan munduan konpetentzia hain gordina denean, elkartasuna ez al dago krisian?
Bat egitearen garrantzia aipatu duzu. Zerk batu zituen ELA-LAB, zerk bereizi ditu, eta etorkizunean zer?
Zer harreman dago politika eta ekonomiaren artean?
Ordu estrak, gizarte segurantzarik gabe lan egitea eta lan prekarioenak sarri ez dira enpresarien menpe egiten, militantziaz edo helburu baten pean baizik. Sindikatuek nola ikusten duzue hori?
Lana zer da pertsona batentzat? Ez al genuke langile denek "militante" izan behar?
Lan duina nola definitzen da? Dirutan?
Teknologia berriak ikusita, gero eta lehenago jubilatuko gara?
Garai hartan bi giro ezberdin bizi nituen. Batetik herri txiki bateko giroa. Loiu, herri erdi baserritar eta erdi kaletarrekoa. Eta bizi nuen beste giroa unibertsitatekoa zen. Garai hartan unibertsitatea oraingoarekin konparatuta, zeharo politizatuta zegoen. Ez zen bereizten zer zen sindikatua eta zer alderdi politikoa eta normala zen konpromisoak hartzea. Nik karrera bukatu eta Franco hil zen. Orduan legalizatu ziren sindikatuak, ordura arte ez ilegal eta ez legal, "toleratuak" baitziren. Ilusio berriak piztu ziren, eta erabaki pertsonalak zein taldekoak hartu behar izan genituen. Horrela hasi nintzen ELAn lanean.
Ordutik hona, zein izan dira langile munduko aldaketa nagusiak?
Emakumeen errealitatea izugarri aldatu da. Une honetan, nahiz eta oraindik kopurua ez den erabat orekatu, lan merkatuan %40 emakumeak dira. Aldaketa hori oso handia da, azken 8 urteetan hazi delako gehien kopuru hori: emakume kopuru osoaren erdia. Bestalde, generazio berriak sartu dira. Lan baldintzak ere asko aldatu dira: batik bat lan finkotik aldi baterako lanera pasa gara, horren atzean dagoen denarekin. Sektoreen garapena ere kontuan hartu behar da, eta gehien hazi dena ez da industria sektorea izan, zerbitzuetakoa baizik.
Aldaketa horiekin guztiekin langilearen kultura aldatu da. Langileen lehentasunak orain beste batzuk dira. Nagusiena, egonkortasuna kolokan ikusten dutenez, lan finkoa lortzea da. Lan prekarioek arazo bereziak sortu dituzte: soldata diskriminazioa, lan ordu flexibilitatea...
Aldaketa horiekin guztiekin langilearen kultura aldatu da. Langileen lehentasunak orain beste batzuk dira. Nagusiena, egonkortasuna kolokan ikusten dutenez, lan finkoa lortzea da. Lan prekarioek arazo bereziak sortu dituzte: soldata diskriminazioa, lan ordu flexibilitatea...
Lan mundua aldatu den heinean, sindikatuek zer bilakaera izan dute?
Organizazio guztiek logika bat dute. Baina organizazioak ez badu logikaz aldatzen, eta ez baditu kontuan hartzen langileen munduan dauden aldaketak, errealitatetik kanpo geratzen da. Sindikatuak legalizatu zirenetik 25 urte pasa dira eta esan bezala langileen mundua zeharo aldatu da.
Sindikatuek premia berri horiek hartu dituzte bere errebindikazioetan, eta jende berria sartu da sindikatuen egituran, batez ere emakumeak eta gazteak. Beste lurralde batzuetan sindikatuak oso atzeratuta geratu dira, arduradunen adinari-eta begiratuz gero, gizartearen parekoak ez direlako. Baina Euskal Herria herri txikia da, denok ezagutzen dugu elkar, demokrazian urte gutxi daramatzagu... eta errazagoa da errealitateari gertuagotik lotzea. Euskal Herriko sindikatuek ez dute hurbiltasunik galdu eta osasuntsu daude.
Sindikatuek premia berri horiek hartu dituzte bere errebindikazioetan, eta jende berria sartu da sindikatuen egituran, batez ere emakumeak eta gazteak. Beste lurralde batzuetan sindikatuak oso atzeratuta geratu dira, arduradunen adinari-eta begiratuz gero, gizartearen parekoak ez direlako. Baina Euskal Herria herri txikia da, denok ezagutzen dugu elkar, demokrazian urte gutxi daramatzagu... eta errazagoa da errealitateari gertuagotik lotzea. Euskal Herriko sindikatuek ez dute hurbiltasunik galdu eta osasuntsu daude.
Sindikatuak kapitalismoan sortzen dira, eta langile-nagusien arteko tentsioa baretzea da beren funtzioa. Tentsioa baretzen aritzea ez al da petatxu lana? Helburua ez al litzateke tentsio gabeko egoerara iristea?
Mundua aurkakoen dialektikan sartua dago. Onak egoteko txarrak egon behar dute. Dialektika horretan sortu zen sindikalgintza, enpresariari aurre egiteko, kapitalismoari aurre egiteko. Langilearen erantzuna antolatzea da sindikatuaren funtsa. Zentzu horretan sindikalismoa eta kapitalismoa bat datoz, kapitalismoak sortu baitzituen sindikatuak, eta kapitalismoan direlako beharrezko sindikatuak.
Baina sindikatuok badugu gure utopia. Gure utopia klaserik gabeko gizarte bat lortzea da, gizarte alternatibo bat. Errealitatean, eguneroko borrokan helburuak mugatuagoak dira, eta sindikatuak eguneroko borrokari heldu behar dio. Urruneko begirada galdu gabe, jakin behar du utopiara hurbiltzeko beste pauso batzuk eman behar dituela.
Baina sindikatuok badugu gure utopia. Gure utopia klaserik gabeko gizarte bat lortzea da, gizarte alternatibo bat. Errealitatean, eguneroko borrokan helburuak mugatuagoak dira, eta sindikatuak eguneroko borrokari heldu behar dio. Urruneko begirada galdu gabe, jakin behar du utopiara hurbiltzeko beste pauso batzuk eman behar dituela.
Zuek langile abertzale definitzen zarete. Badirudi ekonomia gero eta mundu mailakoagoa dela. Zer zentzu luke mundu mailako ekonomia batean langileen borroka nazio ikuspegitik antolatzeak?
Pentsa liteke kontraesana dela. Mundua globalizaziorantz doa, eta guk beti gure nortasuna eta naziotasuna defendatzen ditugu. Baina bi prozesuak ez dira kontraesankorrak. Batetik, ikusten da globalizazioaren aurka egiteko koordinazio bat behar dela, langileak maila unibertsalean koordinatu behar direla eta gizarteko sektoreen artean ere koordinazioa behar dela. Baina errealitate horretara iristeko, gizarte eta herri konkretuak daude. Teoria batzuek diote komunitate txikiek mundu mailako ekonomiaren aurka egin dezaketela, beren identitate kultural eta sozial sendoekin, euren arteko sare bat osatuta.
"Munduko hiritar" izate hori abstrakzio bat da. Gu munduko langileak gara, baina gure errealitatean bizi behar dugu, gure lantegian. Azkenean sindikatuen lana zehatza da, eta lan hori egiten da pertsona jakinekin eta marko definitu batean. Hor du sindikatuak bere indarra.
Herri bati lotuta errazago egiten da borroka. Herrietan jendeak elkar ezagutzen du. Enpresa batek norbait kalera bidaltzen badu, errazagoa da elkartasuna bilatzea, baten familiakoa ez bada bestearen koadrilakoa delako... Enpresari gehiago kostatzen zaio herriaren aurrean azalpenak ematea.
Multinazionalak dira herri bati lotzen ez zaizkion enpresa nagusiak. Baina hauek ere ez dira ukiezinak eta guk zirrikitu horiek bilatu behar ditugu. Multinazionalen egungo politika zera da: enpresa auxiliarrak hornitzaile gisa hartzea, eta almazenik gabe lan egitea. Beraz, ez bakarrik multinazionalean, enpresa auxiliar batean ere greba eginez gero multinazionalari eragiten diogu. Borroka desorekatua da, hori da kapitalismoaren legea. Baina desberdintasun horren barruan planteatzen da borroka, eta batzutan galtzen dugu eta bestetan irabazi. Sindikalista baten bizitzan garrantzitsua da irabazitako borroketatik animuak bildu eta zergatik irabazi den ikastea.
"Munduko hiritar" izate hori abstrakzio bat da. Gu munduko langileak gara, baina gure errealitatean bizi behar dugu, gure lantegian. Azkenean sindikatuen lana zehatza da, eta lan hori egiten da pertsona jakinekin eta marko definitu batean. Hor du sindikatuak bere indarra.
Herri bati lotuta errazago egiten da borroka. Herrietan jendeak elkar ezagutzen du. Enpresa batek norbait kalera bidaltzen badu, errazagoa da elkartasuna bilatzea, baten familiakoa ez bada bestearen koadrilakoa delako... Enpresari gehiago kostatzen zaio herriaren aurrean azalpenak ematea.
Multinazionalak dira herri bati lotzen ez zaizkion enpresa nagusiak. Baina hauek ere ez dira ukiezinak eta guk zirrikitu horiek bilatu behar ditugu. Multinazionalen egungo politika zera da: enpresa auxiliarrak hornitzaile gisa hartzea, eta almazenik gabe lan egitea. Beraz, ez bakarrik multinazionalean, enpresa auxiliar batean ere greba eginez gero multinazionalari eragiten diogu. Borroka desorekatua da, hori da kapitalismoaren legea. Baina desberdintasun horren barruan planteatzen da borroka, eta batzutan galtzen dugu eta bestetan irabazi. Sindikalista baten bizitzan garrantzitsua da irabazitako borroketatik animuak bildu eta zergatik irabazi den ikastea.
Langileen elkartasuna darabilzu beti ahotan. Baina lan munduan konpetentzia hain gordina denean, elkartasuna ez al dago krisian?
Irudi bat zabaldu du gure gizarteak, gizakia anonimoagoa dela dioena, eta gaurko kulturan balore ere bada indibidualismoa. Baina errealitate konkretuetan, enpresa eta herrietan, elkartasun sareari eutsi zaio. Jende gazteak mezu indibidualista asko jasotzen ditu, eta bere lehen helburua izan daiteke soldata lortzea. Baina hori lortzean konturatzen da soldata oso baxua duela, lan baldintza kaskarrak... eta ingurura begiratuta ikusten du bere adineko jende gehiena dagoela egoera berean. Gazte jendea konturatzen da bat eginez gero posible dela gauzei aurre egitea, bakarka ez dela ezer lortzen.
Bat egitearen garrantzia aipatu duzu. Zerk batu zituen ELA-LAB, zerk bereizi ditu, eta etorkizunean zer?
93an hasi ginen elkarlanean. Gure gorabeherekin, baina ikusi eta ikasi dugu lan bateratutik zer indar lortu daitekeen. Ez bakarrik lan munduan edo gizarte mailan, baita arlo politikoan ere. Gatazka politikoa gainditzeko bidean ELA-LABen esperientzia oso garrantzitsua izan da.
Arrazoi puntual batek elkartu gintuen. Gure herriak egoera oso larria bizi zuen, batez ere industrian. Larrialdi nazionala zela esaten genuen, enpresak ixten hasi zirela ikusita. Geroago, euskal esparru sindikala beharrezkoa zela ikusi genuen. Eta gatazka politikoa gainditzeko elkarrizketa eta elkarlana beharrezko zirela ere bai, nahiz eta pentsamendu politikoki polita beste bat izan, Ajuria Eneako paktuaren arabera. Horregatik uste dut gure jarrera aurrerakoia izan zela garai hartarako.
ETAk su-etena apurtu zuen. Guretzat prozesu politiko bat bukatu zen, gure ustez beharrezkoa den prozesua eta aurrera egiteko dagoen modu bakarra dena, alternatibarik gabea. Ezin da magnifikatu, izan daiteke motela eta izan ditzake bere deskonpentsazioak, baina aurrera jotzeko ez dago beste modurik.
LAB eta ELAk ez dugu berdin ikusten sindikatu batek politikan jokatu behar duen papera.
Hemendik aurrera zer egin? Nik uste publikoki gutxi hitz egin behar dela. Erraza baita besteari errua botatzea. Egungo prozesuan bakoitzak bereari eusten dio eta berea justifikatzen du, baina ez da dinamika horretan erori behar. Arazoak aztertu behar dira, eta gainditzeko gai bagara gainditu. Desadostasunak gainditzea lortzen badugu, euskal sindikalismoa asko indartuko da eta une honetan nola gauden kontuan hartuta, ikuspegi orokorrago batetik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, hori lortzeko baldintzak badauden ikusi behar da.
Arrazoi puntual batek elkartu gintuen. Gure herriak egoera oso larria bizi zuen, batez ere industrian. Larrialdi nazionala zela esaten genuen, enpresak ixten hasi zirela ikusita. Geroago, euskal esparru sindikala beharrezkoa zela ikusi genuen. Eta gatazka politikoa gainditzeko elkarrizketa eta elkarlana beharrezko zirela ere bai, nahiz eta pentsamendu politikoki polita beste bat izan, Ajuria Eneako paktuaren arabera. Horregatik uste dut gure jarrera aurrerakoia izan zela garai hartarako.
ETAk su-etena apurtu zuen. Guretzat prozesu politiko bat bukatu zen, gure ustez beharrezkoa den prozesua eta aurrera egiteko dagoen modu bakarra dena, alternatibarik gabea. Ezin da magnifikatu, izan daiteke motela eta izan ditzake bere deskonpentsazioak, baina aurrera jotzeko ez dago beste modurik.
LAB eta ELAk ez dugu berdin ikusten sindikatu batek politikan jokatu behar duen papera.
Hemendik aurrera zer egin? Nik uste publikoki gutxi hitz egin behar dela. Erraza baita besteari errua botatzea. Egungo prozesuan bakoitzak bereari eusten dio eta berea justifikatzen du, baina ez da dinamika horretan erori behar. Arazoak aztertu behar dira, eta gainditzeko gai bagara gainditu. Desadostasunak gainditzea lortzen badugu, euskal sindikalismoa asko indartuko da eta une honetan nola gauden kontuan hartuta, ikuspegi orokorrago batetik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, hori lortzeko baldintzak badauden ikusi behar da.
Zer harreman dago politika eta ekonomiaren artean?
Gure herrian, zorionez, ez dago ezer erabat bereizita. Pertsona ez da une batean langile, eta beste batean politikoa. Pertsona osorik hartu behar da. ELA politikan sartu zela leporatu ziguten presoen aldeko diskurtso batean parte hartzeagatik, edo LABekin bat egin genuelako... Baina jendeak hori beharrezko ikusten du, eta langileek apreziatzen dute.
Mediatikoki politikak garrantzia handiagoa du ekonomiak baino. Baina errealitatean ez dut horrelako sailkapen hierarkikorik ikusten. Sindikalismoak badu bere tokia gizartean. Eta askok uste dute politika mediatikoa eta instituzionala bakarrik dagoela. Baina enpresari batzuk asko sartzen dira politikan. Enpresariek itzaleko politika praktikatzen dute, ikusten ez dena baina oso eraginkorra. Administrazioan euren jendea sartzen dute, euren presio taldeak dituzte... Enpresariek ere politika kontrolatzen dute, enpresarientzat politika baita zergen kontua, dirulaguntzena, gizarte eredua...
Mediatikoki politikak garrantzia handiagoa du ekonomiak baino. Baina errealitatean ez dut horrelako sailkapen hierarkikorik ikusten. Sindikalismoak badu bere tokia gizartean. Eta askok uste dute politika mediatikoa eta instituzionala bakarrik dagoela. Baina enpresari batzuk asko sartzen dira politikan. Enpresariek itzaleko politika praktikatzen dute, ikusten ez dena baina oso eraginkorra. Administrazioan euren jendea sartzen dute, euren presio taldeak dituzte... Enpresariek ere politika kontrolatzen dute, enpresarientzat politika baita zergen kontua, dirulaguntzena, gizarte eredua...
Ordu estrak, gizarte segurantzarik gabe lan egitea eta lan prekarioenak sarri ez dira enpresarien menpe egiten, militantziaz edo helburu baten pean baizik. Sindikatuek nola ikusten duzue hori?
Arlo kulturalean militantziaz egiten dira lan asko, diru gutxiren truke eta baldintza txarretan. Dena gurpil bat da, hori horrela ez bada ezin dira proiektuak aurrera atera. Uste dut gauzak normaltzen ari direla, ikusi besterik ez dago ikastoletan egoera nola hobetu den 20 urtean. Baina egia da sektore askotan langilea eta militantea nahastu egiten direla. Gertatzen dena da kulturan enpresak direla prekarioak. Hori da ezberdintasuna. Beste sektoreetan enpresek irabazi handiak dituzte, eta langileak esplotatuaz aberasten dira. Baina euskal munduan prekarietatea enpresaren prekarietateari lotuta dago, eta arazoa konplexuagoa da.
Lana zer da pertsona batentzat? Ez al genuke langile denek "militante" izan behar?
Jende gehiena derrigortuta dago lana egitera, eta ez du motibaziorik lan hori egiteko. Beste batzuk lana aukeratzeko zortea izan dugu. Eta zu gustura zaudenean, plus bat ematen diozu lanari eta proiektuari.
Lan duina nola definitzen da? Dirutan?
Soldatarekin bakarrik ez. Lan duina da sentitzea pertsona eta langile bezala errespetatzen zaituztela. Soldatan, talde harremanean, ziurtasunean, lan baldintzetan... Soldata garrantzitsua da, minimoaren azpitik dagoenean. Baina soldata ez da lanaren helburu bakar.
Teknologia berriak ikusita, gero eta lehenago jubilatuko gara?
Mezu ofizialak dio erretiroa atzeratu egingo dela, eta ez dagoela pentsioak ordaintzeko dirurik. Hori ez da egia. Jendeak badu garai bat lan egiteko eta beste garai batek izan behar du erretiro duina lortzeko. Teknologiak prozesu hori erraztu behar du, ez konplexuago egin. Produktibitate aldetik hobea da jende gaztea hartu eta zaharragoak erretiratzea. Gazteak trebetasun gehiago du. Produktibitate horrek mantendu behar du ez bakarrik langile berria, baita jubilatutakoa ere.
BERE HITZETAN
"Alabari beti esaten diot: bila ezazu enplegu bat, soldata duin bat emango dizuna. Ez zaitez gutxiagorekin konformatu, baina ez ezazu gehiago eska, askatasuna galduko duzu-eta bestela" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Egoera politikoa aldatzeko bide bakarra botereari aurka egitea da, gure ustez, eta hori errazago egiten da gizartetik parlamentutik baino" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Gatazkak dinamika dialektiko bat ezartzen du, eta hortik etorriko da, etortzekotan, aldaketa. Guretzat gatazkak ez dauka, berez, zentzu negatiborik. Kontsentsua, aldiz, helburu bihurtzen bada, guztiz negatiboa da gure iritziz" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Kargua utzitakoan, gainkargarik gabeko herritar izatea da nire ardura nagusia. Iragana iragana da, baina nik ez nuke beti neure iraganaren zamapean bizi nahi" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Zer aportatu dezakegu historikook? Batetik, esperientzia. Bestetik, nostalgia. Nostalgia ez da parte onekoa. Eta esperientzia, alde batera bai, baina bestera ez da balio positiboa. Esperientziak esaten dizu egoera jakin batzuetan nola jokatu, eta hori, zenbait unetan inertziaz jokatzea da" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Egoera politikoa aldatzeko bide bakarra botereari aurka egitea da, gure ustez, eta hori errazago egiten da gizartetik parlamentutik baino" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Gatazkak dinamika dialektiko bat ezartzen du, eta hortik etorriko da, etortzekotan, aldaketa. Guretzat gatazkak ez dauka, berez, zentzu negatiborik. Kontsentsua, aldiz, helburu bihurtzen bada, guztiz negatiboa da gure iritziz" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Kargua utzitakoan, gainkargarik gabeko herritar izatea da nire ardura nagusia. Iragana iragana da, baina nik ez nuke beti neure iraganaren zamapean bizi nahi" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
"Zer aportatu dezakegu historikook? Batetik, esperientzia. Bestetik, nostalgia. Nostalgia ez da parte onekoa. Eta esperientzia, alde batera bai, baina bestera ez da balio positiboa. Esperientziak esaten dizu egoera jakin batzuetan nola jokatu, eta hori, zenbait unetan inertziaz jokatzea da" (Elorrieta, Sindikalismoaren Berri Onak)
CURRICULUMA
Jaio:
Bizi:
Ikasketak:
Lana:
ELAn:
Loiuko Rafaeletxe baserrian, 1951n.
Bizi:
Algortan.
Ikasketak:
Deustuko Uniber-tsitatean Ekonomia ikasi zuen.
Lana:
Galletas Artiach eta Tubos Reunidos enpre-setan kontabilitate lanetan aritu zen.
ELAn:
1972an afiliatu zen. 1977an prentsa arduradun lanetan hasi zen Zuzen-daritza Batzordean. 1988tik idazkari nagusia da.
BERTSOA
Doinua: Mutil koxkor bat
Jexux Mari Irazu
Kolore batzuk ajatzen dira
ta beste batzuk horitu
Elorrietari ez zaio aspaldi
mitxelinikan loditu
dialektika ta batasuna
uztartzen baldin baditu
bere ordu extrak ezin litezke
sherpa lanean gelditu
sherpak mendia igo egiten du
ta Elorrietak mugitu
ta beste batzuk horitu
Elorrietari ez zaio aspaldi
mitxelinikan loditu
dialektika ta batasuna
uztartzen baldin baditu
bere ordu extrak ezin litezke
sherpa lanean gelditu
sherpak mendia igo egiten du
ta Elorrietak mugitu
Jexux Mari Irazu
BIZITZAREN PASARTEA
Niretzat Franco goizegi hil zen. Francoren diktadura oso luzea izan zen, baina nik karrera bukatu eta hurrengo urtean hil zen. Garai hartan Tubos Reunidosen nengoen, oso gustura, gaztea nintzen eta bizitza osoa nuen aurretik. Franco bizirik balego, ziurrenik enpresan jarraituko nuen. Baina hil egin zen eta oso erabaki garrantzitsua hartu behar izan genuen: gure lan profesionalean jarraitu edo sindikatuen munduan buru belarri sartu. Horregatik esaten dut Franco, niretzat eta zentzu horretan bakarrik, goizegi hil zela. Gure taldean denek erabaki genuen sindikatuan sartzea. Balore pertsonala bakarrik ez, kolektiboa ere bazen beraz. Pauso kolektibo hori izan zen garrantzitsuena, dena utzi genuelako: lana, askok herria...
ARGAZKI ZAHARRA
R. Diez eta J. Elorrieta 1994an: "Ikuspegi orokorragotik ere beharrezkoa litzateke ELA eta LAB elkartzea. Baina nahi izatea ez da nahikoa, baldintzak badauden ikusi behar da".
Irakurrienak
Matomo erabiliz
#1
#2
Zigor Olabarria Oleaga
#3
#4
Gorka Bereziartua
#5
Onintza Irureta Azkune
Azkenak
2024-11-19
Leire Ibar
Ijito herria ikusarazteko programazio didaktiko bat prestatu du Hezkuntza Sailak
“Te Siklârel Romanipen” ikasketa plana prestatu dute Ijito Herriaren historia eta kultura Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzan txertatzeko. Eusko Jaurlaritzako Hezkuntza Sailak sortu du proiektua, EHUrekin eta Amuge Euskadiko Emakume Ijitoen Elkartearekin... [+]
2024-11-19
Leire Ibar
Nafarroako Unibertsitate Publikoak Justizia Errestauratiboko Titulua eskainiko du 2025ean
Bitartekaritzaren eta pertsonen arteko komunikazio zuzenaren bidez, izaera penaleko gatazka bati konponbidea aurkitzea da Justizia Errestauratiboaren helburua. NUPek eskainiko duen prestakuntza 100 ordukoa izango da eta ikasleei titulazioaren gastuen %90 ordainduko zaie.
2024-11-19
Pau Lluc i Pérez
Hainbaten artean, bat
Vicent Andrés Estellés poetaren hitzak harturik, bat naiz hainbat eta hainbat kasuren artean, eta ez kasu bakan, arraro edo ezohiko bat. Zoritxarrez, ez. Hainbaten artean, bat. Zehazki, Europako Kontseiluaren arabera, eta ibilbide handiko beste erakunde batzuen... [+]
2024-11-19
Jon Torner Zabala
Fermin Muguruza: “Pradales lehendakaria bere Justizia Sailarekin ados dagoen jakin nahiko nuke”
Fermin Muguruzak kontzertua eskaini zuen pasa den larunbatean Martuteneko kartzelan, Iñaki Pikabea 'Piti' eta Joseba Sarrionandia ETAko kideek espetxe horretatik ihes egin eta 39 urtera. Orain, kontzertua dela-eta hainbat jenderen kexak jaso ostean, Eusko... [+]
2024-11-19
Mikel Aramendi
G20ko protokoloa eta Txinaren lau marra gorri
Argazkia bai, ala argazkia ez? Oraintxe bertan, ez dago argi Rio de Janeiron hasi berri-berria den G20aren goi bileran argazkia izango ote dugun ala ez. Bertaratu diren agintari gorenen “familia-argazkia”, alegia. Horrelakoetan arauzkoa bihurtu dena: turista... [+]
‘Bizkarsoro’ Donostiako zinemetara iritsiko da, Bageraren, udalaren eta SADEren elkarlanari esker
Bizkarsoro filma (Josu Martinez, 2023) Donostiako zinema aretoetan proiektatuko dute ostiral honetatik aurrera (hilak 22); SADEko Iñaki Elorzak azaldu duenez, bi aste inguruz proiektatuko dute printzipioz, eta, arrakasta baldin badu, denbora gehiagoz. Hala azaldu dute... [+]
2024-11-19
Gedar
Kartzelatik irtetean ematen zen diru-laguntza apurra desagerrarazi dute Espainiako Estatuan
Nafarroako Salhaketak jakinarazi duenez, laguntza hori ezinbestekoa zen preso egondako pertsonek "gutxieneko oinarri ekonomiko bat" eduki zezaten, "askatasunean bizitzen hastera igarotzean". 480 eurokoa baino ez zen subsidioa.
2024-11-19
Mikel Garcia Idiakez
Jaurlaritzak pobreenak berriro lotu ditu iruzurrarekin, dirulaguntzetan salaketak egiteko postontzi anonimoa jarrita
Duin bizi ahal izateko prestazio ekonomikoa jasotzen dutenak lupapean ditu, berriro ere, Eusko Jaurlaritzak: postontzia jarri du martxan, herritarrek modu anonimoan “jardun irregularren edozein susmo” jakinarazi dezaten, eta Lanbideko Kontrol Unitatea indartu du,... [+]
2024-11-18
Euskal Irratiak
Palestinar herriari elkartasuna helarazi diote Makeatik
Palestina, mediatikoki aurkeztua ez den bezala, aipatu zen joan den larunbatean Makean, mintzaldi, tailer, merkatu eta kontzertuen bidez.
2024-11-18
Uriola.eus
Bilboko Higiezinen Azokan protesta egin dute asteburuan Euskal Herriko etxebizitza sindikatuek
Asteburu honetan Euskalduna Jauregian Euskadiko Etxebizitza eta Dekorazio Higiezinen-aretoa egon da. Sustatzaile eta higiezinen agentziek eraikuntza berriko promozioak eta bigarren eskuko etxebizitzak eskaini dituzte partikular eta profesionalen erosketa eta inbertsiorako... [+]
2024-11-18
Onintza Irureta Azkune
Elene Lopetegi, Bilgune Feministako kidea
“Beharrezkoa da utopia maximoetan pentsatzea, horra iristeko bideak marraztu ahal izateko”
Egin berri dira Euskal Herriko Emakume* Abertzaleen Topaketa Feministak, azaroaren 16an, Laudion. Trantsizio feminista dimentsio guztietan lelopean 500 feminista elkartu ziren. Egun osoz amets egin zuten, utopiak lortzeko bidea marrazteko eta mugimenduko kideak ilusioz betetzeko.
2024-11-18
Leire Ibar
Hizkuntza gutxituek ingurune digitalean duten presentzia bermatzeaz arituko dira Donostian egingo den kongresuan
"Hizkuntzen irabazia" kongresua izango da azaroaren 26an eta 27an Donostian. Arlo digitalean inglesaren erabilera aregotzen ari den garaietan, kongresuak euskara bezalako hizkuntza gutxituek tokiko ekonomiari egiten dioten ekarpena agerian utzi nahi du.
Eguneraketa berriak daude