BBVAren egoera oso berezia da. BBV eta Argentariaren arteko bat-egitearen ondoren, bankuaren zuzendaritza nagusia eta erabaki gune gehien-gehienak, hau da, zuzendaritzako organigrama osoa, garai bateko BBVko kideek dute, hain zuzen ere bere garaian Banco Bilbaokoak zirenek, eta gerora Banco de Vizcayarekin bat eginez BBV sortu zutenek. Azken aldi honetan gertatzen ari diren mugimendu batzuen arabera, egoera hori aldatzen ari da Argentaria taldekoen mesedetan. Aldaketa hori PP ahalik eta enpresa gehien kontrolatzeko egiten ari den erasoaldiaren barruan kokatzen da.
Emilio Ybarra lehendakari eta Argentariatik zetorren Francisco Gonzalez lehendakarikide izanik, BBVA orain arte BBVko exekutiboek zuzendurik egon da, Pedro Luis Uriarte buru zutela kontseilari ordezkari gisa. Horretaz jabetzeko, nahikoa da zuzendaritzako organigrama edo zuzendaritza batzordea deitu ohi dena begiratzea. Zuzendaritza batzordeko 17 kideetako lekurik garrantzitsuenak BBVtik etorritakoek betetzen dituzte. Besteak beste, aipatutako Ybarra eta Uriartez gainera, honako hauek dira kide horiek: Luis Bastida, Jose Maria Abril, Jose Luis Carranza, Javier Echenique, Mario Fernandez (Garaikoetxearen garaiko lehendakariorde ohia), Jose Ignacio Goirigolzarri eta Jose Ramon Gerediaga. Nahiz eta ofizialki gezurtatu egiten duten, datorren urterako, akziodunen batzar nagusian, BBVtik datozen zuzendari horien kopuru handi bat bankua utzi beharrean izango dela entzuten da, 56 urteko adinera iristen direlako eta, indarrean dagoen legeriaren arabera, aurretiko erretiroa hartzeko egoeran izango liratekeelako.
Bestalde, bat-egiteko akordioaren arabera, Emilio Ybarrak lehendakaritza utzi egin beharko du 2002. urtean eta, bere ordez, orain arte lehendakarikide egon den eta Argentaria taldetik datorren Francisco Gonzalez sartuko da. Zenbaitek dioenez, Zuzendaritza Batzordea Argentariako bere gizonez betetzeko prestaketetan ari da Gonzalez. Eta, nonbait, eraso horretan "desagertarazi" beharreko gizon nagusia Pedro Luis Uriarte da, kontseilari ordezkaria, bera izan baita orain arte eta oraingoz bankuaren negozioko hariak mugitzen dituena. Ez da kudeatzaile txartzat jotzen. BBko zuzendaritzakoa, Garaikoetxearen garaiko Eusko Jaurlaritzako Ogasun kontseilari ohia eta BB eta BVren artean eta BBV eta Argentariaren artean izan ziren bat-egiteen partaide garrantzitsua, Uriarte banku kudeatzaile handitzat jotzen da. Baina botere politikoak, Gonzalez igoarazteko eta Madriletik erakundea kontrolatzeko estrategia duenak, ez du begi onez ikusten "euskal abertzaletzat" hartzen duelako. Eta beste balizko makrooperazioren bat balego ere, Uriartek lehendakaritza hartzea saihestu nahi lukete. Uriarteren etorkizunak, dirudienez, zalantzazkoa izaten jarraitzen du gaur egun.
Garai bateko BB eta BBVko buruak bere lekutik kentzeko estrategia, itxuraz isilean eta zuhur baina etenik gabe ari dira gauzatzen. Bat baino gehiagoren ustez, Gonzalez lehendakaritzaz jabetzen denean eta botere gune guztiak bereganatzen dituenean, BBVAk gaur egun Bilbon duen egoitza Madrilera eramaten saiatuko dira. Madriletik planifikatutako estrategia horrek guztiak irudia eta komunikazioa behar duen heinean, finantza erakunde ororen funtsezko alderdi hori ere bere eragina jasaten ari da BBV eta Argentariaren arteko bat-egitearen lehen unetik. Departamentu horrek funtsezko aldaketak izango ditu laster batean Ybarrak lehendakaritza uzten duenean. Berarekin batera Antonio Fernandezek utziko du bankua, hau da, erakundeekiko harremanetarako zuzendari orokorrak, eta, beraz, komunikazio arloko zuzendariak. Lehenik Sanchez Asianen laguntzaile fidela izan zen eta, gerora, orain arte, Ybarrarena. BBVAn denak batera sartutako garai bateko Argentariako komunikazio eta irudi taldea izango da BBVAren erakundeekiko harremanak eta informazioa kontrolatuko dituena. Javier Ayuso, kazetaria eta Francisco Gonzalezen konfiantzazko gizona, izango da haren arduradun nagusia.

Endesa eta Iberdrolaren arteko bat-egitearen proiektua iragarri baino ordu batzuk lehenago, Endesaren zuzendaritzak aurretiko erretiroetarako plan bat adostu zuen CCOO eta UGTrekin; plan horrek 50 urtetik gorako 5.000 langile ingururi eragingo lioke. Dagokion erregulazio espedientearen ezarpenaren lehenengo bi urteetan langileek langabezia kobratzea aurreikusten da, eta horrek 3.000 milioi pezetako kostua eragingo lieke fondo publikoei (INEMi). Iberdrolaren kasuan ez da horri buruzko ezer ezagutzera eman, baina ziurra da antzeko ezaugarriak izango dituen erregulazio espediente bat egongo dela. Sindikatuetan Endesaren antzeko kopuru batez hitz egiten da, horren arabera, sozietate berrian 10.000 aurretiko erretiro inguru egongo da.
Nolanahi ere, akordio hori Lan Ministerioak onartu beharko du, erregulazio espedienteak fondo publikoen bidez ordaintzen direlako, Gizarte Segurantzaren bidez edo INEMen bidez, langileen -formalki kanporatuak- soldataren zati bat ordaintzen baitute aurretiko erretiroa hartzeko adinera heldu arte. INEMek ordaintzen duena enpresek osatzen dute, langileekin adostutako kopurura iritsi arte.
Horrek esan nahi du, mozkin handiak lortzen dituzten enpresek (Endesak 212.653 milioi pezeta irabazi zituen iaz eta Iberdrolak 127.000 milioi) fondo publikoak erabiltzen dituztela langileen kostuak murrizteko. Eta larriena zera da, bat-egitearen berria zabaldu baino egun batzuk lehenago, Espainiako Gobernuko presidenteak berak, Jose Maria Aznarrek, publikoki arbuiatu zituela aurretiko erretiro planak bere politikaren barruan, hain zuzen ere PSOEren Gobernuan oso eskuzabal erabili zen jokabidea, hainbat sektore birmoldaketa egiteko. Aurretiko erretiro politika arbuiatzeko hauxe esan zuen Aznarrek: "Hautsi beharra dago adinaren mitoa eta 50 urtetik gorako langileek errealitate berrietara egokitzeko gaitasunik ez duten ustea". Zentzuzkoak balira eta esandakoaz behar den koherentziaz jokatuko balute, Lan Ministerioak atzera bota beharko luke Endesak mahaigaineratu duen espedientea edo Iberdrolak proposatu dezakeena.