Azkoitian sortua 1960an. Zuzenbidean lizentziatua da eta AFORA S.A.n enpresa komiteko lehendakaria izan zen 84tik 88ra. Azkoitiko Udalean alkateordea izana da 87tik 95ra. EAJren baitan era guztietako karguak bete ditu. 88tik 92ra EBBko kide izan zen, GBBn ere birritan izan da eta gaur egun Gipuzkoako jeltzaleen aginte organu gorenaren lehendakari ere bada (eta, beraz, EBBko kide ere bai). 1991az geroztik Eusko Legebiltzarreko parlamentaria da.

Urretxun jaio da eta 26 urte ditu. Zientzia politikoetan lizentziatua da EHUko Gizarte eta Informazio Zientzien Fakultatean, Leioan. Gazte Abertzaleetan hasi zen 1992an eta gaur egun -1998az geroztik- Eusko Alkartasunako gazte erakundearen lehendakaria da. Eusko Legebiltzarreko EAko taldean ari da lanean teknikari gisa. Bilbon bizi da. Lizarra-Garaziko Akordio plenarioetan EAko ordezkari gisa aritu da.

Iruñean jaio zen 1965ean eta gaur egun Berriozarren bizi da. Batxilergoa egin zuen eta hizkuntzen ikasketari ekin zion: ingelesa eta frantsesa menderatzen ditu eta alemanez moldatzen da. Euskaldun berria da. Txalaparta argitaletxeko euskarazko edizioen arduradun gisa aritu da sei urtez. 16 urterekin hasi zen militatzen HBn eta egun HBko Mahai Nazionaleko kidea da. 18 urterekin hautatu zuten zinegotzi Berriozarren eta 97a arte jardun du zeregin horretan. Foru parlamentaria ere bada

Diman sortua da, Zollon bizi da eta 45 urte ditu. Enpresa ikasketak egin zituen Bilboko Enpresa Ikasketen Unibertsitate Eskolan. Geroago Informazio Zientzien Lizentziatura egin zuen EHUko Gizarte eta Informazio Zientzien Fakultatean, Leioan. HABE erakundean jardun zuen euskarazko irakasle gisa eta, halaber, Eusko Jaurlaritzan aritu da teknikari lanetan hamar urtez. 1986tik da LABeko afiliatu, 1992tik zuzendaritzako kide eta 1994tik komunikazio arduraduna.

Oñatiarra dela adierazten du harrotasunez, 49 urte ditu eta Algortan bizi da. Zuzenbide ikasketak egin zituen Donostian eta ondoren ELAn aritu da lanean, lehenbizi Donostian bertan eta gero, 1977tik aurrera, Bizkaian. 71n afiliatu zen ELAn eta abokatu laboralista gisa aritu zen 75a arte. 89tik ELAko zuzendaritzako kidea da. Formakuntza eta komunikazio arduraduna izan da (gaur egun komunikazio arduraduna bakarrik) eta datorren zuzendaritzako hautagaia da.

Lizarra-Garaziko Adierazpenak bi zati ditu. Lehenengoan, Irlandako akordioaren ezaugarriak aztertzen dira, bake prozesua ahalbideratu zuten faktoreen azalpena eginez. Bigarrengoan, faktore horiek Euskal Herrian nola aplikatu proposatzen dugu sinatzaileok. Hona hemen bere horretan 23 alderdi, sindikatu eta gizarte taldeok hitzartutako akordioa.
(Ondorengo lerrotan, bigarren zatia dakartzuegu, Euskal Herriari dagokiona).
Irlandako bake-prozesu eta akordioaren ezaugarriak kontutan izaki, Euskal Herriak nozitzen duen gatazkak ere konponbidea izan dezakeelakoan gara, beti ere jarraian aipatzen diren jokamoldeak errespetatzen diren neurrian.

Euskal-gatazka izenarekin ezagutzen duguna, jatorri eta izaera politikoa duen gatazka historikoa da, bertan estatu espainiarra eta frantsesa inplikatuta daudelarik. Beraz konponketak ere derrigorrez politikoa izan beharko du. Gatazkaren sorrera eta mantentzeari buruzko ulermoldeak desberdinak izanik, berau lurraldetasuna, erabaki subjektua eta burujabetza politikoan adierazten denez, aipaturikoak konpondu beharreko oinarrizko arazo gisa aurkezten zaizkigu.

Elkarrizketa eta negoziazio prozesu irekiaren bitartez bakarrik gorpuztu daiteke konponketa politikoa, inplikaturik dauden eragileak baztertu gabe eta euskal gizarte osoaren esku hartzearekin.

Hasierako fasea:
Elkarrizketa prozesua eta negoziazioa, inplikaturiko eragileen arteko harreman eta elkarrizketa bitartez eman daiteke, elkarrizketa prozesua gauzatu dadin, inplikaturik dauden eragileentzako gaindiezinak suertatu daitezkeen aurrebaldintzarik ezarri gabe.
Bukaerako fasea:
Bere baitan arazoaren zergatiak aztertzeko nahia eta konpromisoa daraman negoziazio eta konponketa-prozesua, gatazkari lotuta azaltzen diren indarkeriaz adierazpenik gabe gauzatuko litzateke.

Negoziazioak osotasunezko izan behar du, hau da, arazoa osatzen duten eta bere ondorio diren kontu guztiak aztertuz eta erantzunak emanez. Ez daude agenda mugadunik. Honela, beraz, negoziazioa ez da hartu behar irabazi partikularren prozesu modura, arazoaren konponbide gisa baizik.

Esandakoak, konponbidea erabakitzeko negoziazioak bere baitan ez dituela berariazko inposaketarik izango suposatzen du, eusakl gizartearen aniztasuna errespetatu behar duela, proiektu guztiak erdiesteko baldintza berdinetan kokatzen direla, Euskal Herrian demokrazia sakondu behar dela -hau da, Euskal Herriaren etorkizuna nolakoa izango den euskal herritarrek beren hitzaren bitartez adierazi behar dutela- eta inplikaturik dauden estatuek erabaki hori errespetatu behar dutela. Euskal Herriak hitza eta erabakia izan behar ditu.

Konponbide-erabakiak ez du eskenatoki itxi eta behin betikorik edukiko. Alderantziz, berari esker, euskal herritarren tradizioari eta subirautza-asmoei aukera berriak kokatzeko moduko toki zabalak eratzea erraztuko da.
Euskal Herria, 1998ko Irailaren 12a
Akordioaren sinatzaileak
Alderdiak: AB, Batzarre, EAJ, EA, HB, Iniciativa Ciudadana Vasca, IU-EB (2000ko Urtarrilaren 26an Izquierda UE-EBk akordiotik kanpo gelditzea erabakitzen du), Partido Carlista-EKA, Zutik.
Sindikatuak: EHNE, ELA, ESK-CUIS, Euskal Laborarien Batzarra, Ezker Sindikala, Hiru, LAB, STEE-EILAS.
Begirale bezala: Ipar Euskal Herriko Berdeak, CFDT sindikatua.
Herri mugimenduak: Amnistiaren Aldeko Batzordeak, Anai Artea, Autodeterminazioaren Biltzarrak, Bakea Orain, CAR/Ahaideak, Comité de défense de droits de l'homme en Pays Basque, Egizan, Elkarri, EPSK/Gureak, Gazteriak, Gernika Batzordea, Gogoa, Gurasoak, Hautetsi Abertzaleen Elkartea, Herria 2000 Eliza, Herriarekin, Jarrai, Koordinaketa, Senideak, Sostengu Komiteak, UDA-Treviño.

Nahasmena eta erabateko erasoen talka ezaugarritzat duen garai honetan, Lizarra-Garaziko Foroak euskal gatazka aldatzeko egin zuen ekarpenari buruzko hausnarketa bat egin ahal izatea bereziki interesgarria suertatzen da. Zentzu honetan, eta haren ekarpenari ikuspuntu orokor batetik begiratuz, Elkarrik oso balorazio positiboa egiten jarraitzen du. Gizarte mugimendu honen iritziz, arazoa errotik heltzeko eta konponbide gaitasuna izan duen proposamen bakarra izan da azken hamarkadetan. Euskal gizarteak barneratu zuen lehenengo aldiz posible zela elkarrizketa politikoan eta indarkeriarik ezan oinarritutako konponbidea.
Funtsezko analisi positibo honekin batera, foroaren lanaren eta prozesuaren beraren norabide orokorrean hobetu izan zitezkeen aldeei erreparatu beharra dago. Behar bada hauxe baita gerorako ondorio interesgarriak ateratzeko era bakarra.
Gizarte mugimendu honen analisitik, haren ibilbidean zehar Lizarra-Garaziko Foroak bi hutsune izan ditu:
I. Modeloak eta estrategiak nahasi ditu.
Mezuak igortzerakoan eta pertzepzio sozial eta politikoan, nahastu egin dira Lizarra-Garaziko Foroaren hasierako adierazpenaren proposamen demokratikoa eta abertzaleen proiektu soberanistaren estrategia (legitimoa). Behar bada ez da izan nahita bilatutako nahastea, behar bada beste batzuek Lizarra-Garaziz egin duten erabilpenaren ondorioa izan da, edo komunikazio akatsen ondorioa; baina egia da denbora joan ahala hasierako azalpenak agertzen zuen metodologia demokratikoko kontzeptuak indarra galdu duela eta gizarteari igorritako mezua nahasiagoa izan dela.
Alegia, gatazka konpontzeko eredu irlandarra eta nazio eraikuntzako eredu quebecdarra nahastu egin ditugula dirudi. Hala ere, Foroaren indargune nagusia eskaintzen duen konponbide eredu demokratikoa da, Irlandako bake prozesuarena bezala, eta horri ezin zaio uko egin.
Aurrekoarekin lotuta, eta eredu nahasketa horren ondorioz sortutako diagnostiko edo diseinuko akatstzat jo daitekeenez, batzuetan, Euskal Herriko errealitate osoa Gipuzkoako osaketa soziologikoa, politikoa eta elektorala berbera balitz bezala jokatu izanaren itxura hartu du. Euskal abertzaleak ez direnen partehartzea beharrezkoa dela ahaztuz. Era berean, une batzuetan mezu soberanista konponketarako metodologia demokratikoaren gainean nagusitu izanak lagundu du Nafarroan, ekintza jakin batzuen bidez, euskal ½inbasioaren» mamu guztiak berpizten, bizkortzen, indarrak biltzen eta botoetan etekina ateratzen.
II. Berezko ahotsaz ez da mintzatu.
Lizarrak ez du izan ahots propio bakar bat, guztiak mintzatu dira eta mintzatu gara Lizarrari buruz. Aurkari bakoitza mintzatu da Foro honetaz. Foroan zegoen alderdi bakoitza ere mintzatu da hari buruz. Ahatik, Lizarra-Garaziko Foroak ez du azalpenik, ez komunikaturik ezta agerpenik ere egin une eta egoera desberdinetan Akordioaren esanahia gaurkotzeko edo argitzeko, eta jasotzen zituen erasoei erantzuteko. Are gehiago Lizarra gizarteratzeko eta hartaz informatzeko ekitaldiek agerian uzten zuten Foroari buruz kide bakoitzak zuen iritzi desberdina.
Testuinguru hartan, Lizarra-Garaziren kontrakoen nagusitasun mediatiko nabarmena eta haien etsaitasuna erabat errazturik gelditu ziren. Elementu haien guztien laguntzaz, artifizialki bada ere, nahasmen politiko eta sozialeko giroa sortu zuten eta ezer ez zela aldatu zabaldu zuten, denak lehen bezala, edo okerrago segitzen zuela, alegia. Hura guzia euskal gizartea bera hozteko, eta Espainako eta are nazioarteko iritzi publikoaren interesa, sostengoa eta elkartasuna gelditzeko asmoz. Era honetan, ia ohartu gabe, gizartean energia eta ilusioa galtzen ari ginen pixkanaka.
Egoera hari aurre egiteko asmoz, garai haietan Elkarriren proposamenek planteatzen zuten:
1.- Lizarra-Garaziko Akordioa kudeatzeko eta xedatzeko helburu argi bat zehaztu eta konpartitu.
Aldarrikapen guztiek eta sinatutako akordio guztiek helburu logiko bat dute: aldarrikatzen dena edo adosten dena betetzen, erreala bihurtzen eta praktikara eramaten saiatzea. Horregatik, zuzena zirudien Lizarrako Akordioaren helburua honen eduki teorikoa errealitate zehatza bihurtzea zela planteatzea. Lizarrako Akordioak euskal gatazka konpontzeko proposatzen duen eredu politikoa eta demokratikoa legezko (konponbidezko) marko batera eramatea.
2.- Aldizka Lizarra-Garaziko Akordioaren eta Foroaren esanahia proposamen politiko zehatzetan adierazi eta gaurkotu.
Hauxe zen eta hauxe da era argiena eta sendoena ekintzen bidez frogatzeko eta konbentzitzeko Lizarra-Garazi ez dela abertzaleen fronte bat, proposamen demokratiko bat baizik. Lizarra-Garaziko dimentsioa testimonialismo hutsera murrizten ez zuten ekimen politikoak garatu behar ziren. Eta mobilizazio eta atxikimendu sozial handia lortzeaz gain, Lizarra-Garaziko Foroak legearen esparruan emaitzak, aurrerapenak eta aldaketak erdiets zitzakeela erakutsi behar zen. Zentzu honetan, behar bada akats handia izan zen alderdien foro bat sortzeko proposamenaren aurrean irizpideen batasunik ez agertzea edo denen proposamen eta alternatiba bat ez eskaintzea. Lizarra-Garaziren jokabideari, labur esanda, errealitatearekin eta unez-uneko gaurkotasunarekin lotura falta izan zaio.
Nolanahi ere, esperientzia hau ez da galdu behar. Talde eta elkarte desberdinen arteko komunikazioak, elkarlanak eta elkarri entzuteak erakutsi du konponbide politikoa posible dela. Agian ez du Lizarra-Garazi izena eraman beharko, baina argi dago akatsetatik ikasiz eta ondo egindakoei probetxu ateraz, bultzatu zuten ideei eta printzipioei segida eman beharko diela.