Iraultza Industrialaren aurretik Trianoko mendien jabetza komunala zen, Somorrostro bailarako zazpi kontzejuena (San Pedro, Santa Juliana, Muskiz, Zierbena, Santurtzi, Sestao eta Trapagaran) eta Portugaleteko hiribilduarena. Mendi hauen aprobetxamendua herri haietako biztanleek elkarren artean banatzen zuten. Gehienak baserritarrak ziren eta nekazaritza eta abeltzaintza lanez gain, burdingaia atera eta portuetara eramaten zuten. Lanerako eskuzko tresnak erabiltzen zituzten (palak, pikatxoiak...) eta XIX. mendeak aurrera samar egin arte ez zen bolborarik erabili. Burdingaia mendietatik portuetara jaisteko zenbait azpiegitura eraiki behar izan zen (plano inklinatuak, aireko tranbiak, balde-lineak), eta trenbideen bidez edo mandoak eta idiak erabiliz gurdietan garraiatzen zen Galindo ibaiko eta Muskizeko portuetara. Bertan untziratu ondoren, burdinoletara eramaten zen, mota guztietako tresnak egiteko: aingurak, iltzeak, armak, nekazaritzarako lanabesak... Tresna hauek Europara eta Ameriketako kolonietara esportatzen ziren.
Iraultza Industrialarekin batera abantaila handiak iritsi ziren eta hauekin meatzaritza-ustiapen handia. Atzerriko kapitalaren inbertsioa hasi zen eta burdina lortu eta transformatzeko sistemak antzinako burdinoletatik labe garai modernoetarainoko bilakaera izan zuen. 1902an sortu ziren Bizkaiko Labe Garai ezagunak, 1996an itxi zirenak