Funtsezko aldaketarik ez baldin badago –eta zantzu guztien arabera, ezinezkoa izango da–, ez litzateke harritzekoa izango hastear dagoen udazkenean, birmoldaketa eta birregituraketen azken hamarkadetako

berriro errepikatzea. Azken hilabeteotan lan arloko hainbat arazo inkubatzen egon dira, langileen eta sindikatuen aldarrikapenei erantzun onargarri bat eman gabe. Oraingoz, mobilizazioen egutegirik ez da zehaztu. Hauek pixkanaka eta era mailakatuan etorriko dira, beti ere une jakin batean, eta patronalak bere horretan jarraitzen badu, beste greba orokor baterako deialdia egin daitekeela baztertu gabe.
Azken bolada honetako sindikatuen ardatz nagusia, langabeziaren aurkako borrokan, 35 orduko lanaldia izan da. Iragan maiatzaren 21ean Hegoaldean egindako greba orokor indartsuak ere ez du lortu patronalaren jarrera aldatzerik. Jarrera horren arabera, enpresetako lanaldia murrizteak enplegua suntsitzea besterik ez luke ekarriko. Gasteizko Administrazioak, berriz jarrera neutrala erakutsi du gizartean hain ondorio larriak izan ditzakeen gai honen aurrean.
Gainera, udazken bero hori suharrago egingo dute gizarte soldataren aldeko aldarrikapenak eta hainbat euskal enpresa garrantzitsuk izan ditzaken arazoek. Esaterako, hor jarraitzen dute irtenbide argirik gabe Babcok Wilcox (BW) eta Mecanica de la Peñak, berentzako kontzentrazio sektorialaren irtenbidea aipatzen delarik. Sestaoko La Naval enpresa garrantzitsuak ere Japonia eta Koreako enpresen lehiaren erasoa bizi du berriro, eta iristear dago beste enplegu-erregulazio espediente bat. Nahiz eta etekin ikaragarriak izan, erregulazioaren gaia aztertzen ari da baita ere Telefónica, zeinak langile asko dituen Hegoaldean.

Sindikatuek Euskal Autonomi Erkidegoan ematen den langabezia maila hartzen dute abiapuntutzat: ia % 16ra iristen da, 152.000 pertsona bilduz. Aldi berean, enpresek geroz eta etekin handiagoak dituzte eta egonkortasunik gabeko enplegua indartzen ari dira. Egoera horretan, euskal sindikatuek, joera bateko zein bestekoek, bat egiten dute 35 orduko lanaldia sektore guztietara hedatzearen aldeko aldarrikapenean.
Ia bi urte daramatzate gai hori negoziatzen, baina ugazabak guztiz zurrun daude beren jarreran. Nahiz eta greba orokorrak erantzun oso ona izan, patronalak tinko jarraitzen du bere aukeran. Sindikatuek uztailaren 8an adierazi zuten Confebaskek gatazkaren bidea aukeratu duela «

», eta uda ondoren udazken beroa etorriko zela iragarri zuten.
Sindikatuen adierazpenek ez zuten zalantza izpirik uzten negoziaketak hautsi ondoren gerta zitekeenaz. ELAko Jose Miguel Unanuek Confebask salatu zuen: «

». Sindikatu bereko German Kortabarriak gogorarazi zuen «

» eta hurrengo urratsa «

» izango zela.
LABeko Jose Luis Rezabalek ukatu egin zuen sindikatuak «

» zeudenik, nahiz eta garbi utzi zuen ez zeudela maiatzaren 21eko greba orokorrean bildutako ondarea alferrik galtzen uzteko prest. Rezabalen ustez, urrats berriaren helburua «

».
UGTko Bermejoren ustez, «

» eta «

».
CCOOek, berriz, «

» kritikatu zuen. Azkenik, sindikatu honek lanaldiaren murrizketa eta horren ondorioz enplegua sortzeko plataforma bateratuak osatzea proposatu die gainerako sindikatuei