KPIren kalkulua estatistikoa da, eta hala izanik, errore-marjena ere badu. Hala ere, KPIren zailtasunik handiena gaur egungo familia baten hilabeteko erosketen zenbatekoa jakitea da. Familien kontsumo ohiturak etengabe ari dira aldatzen, eta Familia Aurrekontu Inkestak dio gaur egungo kalkulua garai eta kontsumo ohitura berriei egokitu behar zaiela. Hori dela-eta, zenbateko horren oinarria aldatzea erabaki dute, hala nola haztapen berriak eta hobekuntza metodologiko batzuk sartzea. Espainiako EINean egindako azken oinarri mailako aldaketa 1992an izan zen. Berritasun metodologiko garrantzitsuak prestatzen ari dira orain, 2000. urteari begira.
Famili kontsumoaren prezioen bilakaera behar bezala neurtzeko, merkatuaren ezaugarrien eta egituraren aldaketekiko arreta handia izan beharko du KPIk. Horra hor, adibidez, erregaien merkatuaren liberalizazioa, zeinak prezioak hainbat enpresatatik jasotzera behartzen gaituen. Orain arte Espainiako Estatuko Buletin Ofizialetik jasotzen ziren preziook. Telekomunikazioen merkatuko gorabeherak ere etengabeko erronka iturri ditugu, operatzaile berrien agerpena, interneten erabilera eta aurrerapen teknologikoei esker egunero kaleratzen diren produktu berriak direla-eta. Honen guztiaren ondorioz, familien kontsumo ohiturak ere orain arte ez bezalako arintasunez ari dira aldatzen.
Hori guztia ikusita, ez dirudi jarraibide tradizionala, hau da, urteetan zehar produktu eta haztapen finkoz osatutako hilabeteko kontsumoaren kalkulua erabiltzea egokiegia denik horrelako aldaketak behar bezalako gaitasunez islatu ahal izateko. Antzeko dinamika bat oinarri, metodologia berriren bat bilatu behar da, errealitateari maiztasun eta arintasun handiagoz egokitzeko asmoz, Erresuma Batua edo Frantziaren adibideak kasu. Sektore jakinetan jokabide zehatz eta berriak aplikatzea ekarriko du horrek guztiak, beti ere merkatuaren beharrei erantzunez. Hori izango da, adibidez, telefonia, elektronika, informatika eta oro har, informazio gizartearekin zerikusia duten esparruen kasua.
Azkenik, esan behar da oinarrizko aldaketa bati ekiten zaion bakoitzean, metodologia berria Estatistika Kontseilu Gorenaren baitan eztabaidatzen dela, non sindikatuak, patronala, kontsumitzaile eta erabiltzaileak, Errege-Akademiak, Espainiako Bankua, elkargo profesional eta estatistika ikerkuntzarako elkarte batzuk, komunikabideak eta Gobernua bera dauden

Gai askori buruzko estatistikaz jositako gizartean bizi gara: ekonomia eta lan gaiak, sozialak, politikoak, hauteskunde gaiak, kulturalak, ekologikoak, kirol gaiak... Ez dago estatistikaren bat ez duen egun edo asterik. Estatistika horiek erakunde ezberdinek egiten dituzte eta Euskal Herrian ere egiten dira estatistikak, bai erakunde publiko zein pribatuek egindakoak eta bai euskaldun zein espainiarrek egindakoak. Gobernu bakoitzak bere aldetik egiten ditu estatistikak (Eusko Jaurlaritza, Nafarroako Gobernua). Iparraldean gobernu autonomikorik ere ez dago, eta estatistikaren bat eginez gero, Euskal Herriko eremu horretara mugatuko da.
Zaila egiten zaigu Euskal Herri mailan jorratutako estatistikak aurkitzea eta horregatik, hain zuzen, da hain zaila sei euskal lurraldeei buruzko datu globalen berri jakitea. Hala ere, zoritxarrez, ez daukagu gure sei herrialdeotan lan egingo duen Estatistika Institutu Nazionalik, ez publikoa ez pribatua. Jakin badakigu ez dela lan erraza eta oraindik ere egoera politikoa dago mahai gainean. Egoera politiko berria sortzen ari da eta abertzale garen guztiok eraikuntza nazionalaren alde egin dugu. Giro honetan, instituzio eta erakunde nazionalak sustatzearen aldeko apustua egiten ari gara, Madril eta Parisera begira egon ez gaitezen. Estatistika Institutu Nazionalak izan beharko luke erakunde horietako bat