‘Sparrows’ film islandiarrak irabazi du Urrezko Maskorra
Rúnar Rúnarsson zuzendari islandiarraren Sparrows filmak irabazi du film onenaren Urrezko Maskorra Donostiako Zinemaldian,.
Helduleko emozionalak aurkitzeko zailtasunei buruzko filma da aurtengo sari nagusiaren irabazlea eta bereziki interesgarria da pelikula intimista honek gure gizarteetan nagusia den maskulinitate ereduaz egiten den irakurketa.
Javier Camarak eta Ricardo Darinek irabazi dute gizonezko aktore onenen saria, Truman filmean egindako lanarengatik. Emakumezko aktore onenarena berriz, Yordanka Ariosak eskuratu du El rey de La Habanan egindako lanarengatik.
Orokorrean aurreikusteko modukoa izan den palmaresaren barruan, bat baino gehiago harritu da gidoi onenaren saria 21 nuits avec Pattie frantziarrak irabazi duela jakinarazi denean. Zinema galiarrak beste bi sari ere eramango ditu Donostiatik: Evolutionentzat izan dira larunbat gauean banatu diren argazki onenaren saria eta epaimahaiaren sari berezia.
Joachim Lafosse belgikarrak irabazi du, bestalde, zuzendari onenarena, Les chevaliers blancsen egindako lanarengatik.
Amamarentzat euskal zinemaren saria
Euskal zinemaren Irizar saria irabazi du Sail Ofizialean lehiatu den Asier Altunaren Amama filmak. Zuzendari bergararrak jaio zen baserria izan du gogoan saria jasotzerako unean.
Palmares ofizialetik kanpoko gainontzeko sarien artean, nabarmentzekoa da Hirokazu Kore-eda zuzenariaren Umimachi Diary filmak lortu duen publikoaren saria. Europako film onenaren saria berriz, Mountains may departentzat izan da.
Informazio gehiago:
Ikusi Donostiako Zinemaldiko palmaresa osorik, festibalaren webgune ofizialean.
Euskarazko lehen filma da Gure Sor Lekua, 1956an filmatua. Desagertutzat genuen pelikula aurkitu eta ikerketa lan hori lehenik doktorego tesian eta ondoren dokumental batean jaso du Josu Martinez bilbotarrak. Barrura begiratzeko leihoak edota Sagarren denbora filmen egileak... [+]
Amama filmaren aurkezpen lanak eginda, antzezlan berria prestatzen ari dela hartu gaitu Ander Lipusek Kultur Leioan, Artedrama plataformaren egoitzan. Xabierren papera egin du Asier Altunaren filmean eta, aitortu digunez, zineman lan egitea arrotza ez bazaio ere, berarentzat... [+]
Filmetako soinu-bandak konposatzea ez da oso elikagai konpletoa musikariaren autoestimua asetzeko. Beti irudia azpimarratuz, askotan pelikularen giroa ez litzateke lortuko musika egokirik gabe, baina aitortu behar da ikuslea gehienetan ez dela horretaz jabetzen. Lan ezkutu,... [+]
Baserri mundua ez ote den oso gurea, oso lokala, atzerriko begiradatik ondo ulertzeko. Zalantza hori agertu du zenbaitek Asier Altunaren Amama filma dela-eta. Ziurrenik, euskal kulturari eta imajinarioari lotuta pelikulak dituen erreferentzi guztiak ez ditu deszifratuko... [+]
Baserri mundua ez ote den oso gurea, oso lokala, atzerriko begiradatik ondo ulertzeko. Zalantza hori agertu du zenbaitek Asier Altunaren Amama filma dela-eta.
Sparrows ekoizpen txikia dela seinalatu dute eta egia da. Baina beste jolas dibertigarrietan ez bezala, zeluloidearekin zerikusia duen honetan tamainak ez du hainbeste inporta. Bost axola 320.000 hiztunek bakarrik darabilten hizkuntza batean errodatu izana ere.
Zortzi egunetan urduritasuna, nekea, gozamena, pasioa, ilusioa, tristura eta barrea eskaini dezakeen sentimenduen irabiatu-kontzentratu zoragarria da Donostiako Zinemaldia.
Lehiaketa ofizialetik kanpo dagoen film britainiar honek ez dit lagundu musikalak gehiago estimatzen, arriskuak hartzeko prest dagoen proposamen batekin huts egin duela iruditzen zait.
Les démons filmean denak dirudi arrunta: klase ertaineko auzo bat, problema arruntak dituen familia bat, nerabe arruntak, eskola arrunta… 10 urteko Félix protagonista da normaltasun horretan deseroso dirudien bakarra.
Bostonen kokaturiko thriller mafiosoa da Black Mass, eta generoaren barruan ongi mugitzen da, baina ez du bestelako ekarpenik egiten. Sentsatzioa dugu hamaika aldiz ikusitako trama, eszena eta diologoak errepikatzen dituela, Martin Scorsesek zuzenduriko pelikula baten bertsio... [+]
Oporrak. Mediterraneoko uharte bat. Udara amaitzear da eta turismoaren azken kondarrak besterik ez dira geratzen.
Zuri-beltzean errodatua, argazkia da filmeko gauzarik interesgarriena. Makalune gehiegi ditu ordea, ikuslearentzat ezer interesgarria eskaintzeko.
Oso istorio txikia kontatu du Marc Rechak Un dia perfecte per volar lanak irauten duen 70 minutuetan. Hain txikia, agian material horrekin film laburra egitea izango zela aukerarik zintzoena.
Ahaztu holokaustoaz ikusi dituzun filmak, Auschwitzeko kontzentrazio esparruan barneratu eta ikuspegi ezohikoa eskaintzen baitu Saul fia (Son of Saul) pelikulak, bai edukian, bai forman.
Laguntza humanitarioan dihardutenen ertzak bilatu nahi izan ditu Joaquim Lafossek Les chevaliers blancs filmarekin, baina emaitza laua eta irregularra atera zaio.