Sustantziarik gabea
Egia esan, pena ematen dit kritika honi izenburu hau ipintzea. Bizeten Carmen oso opera ederra da, sentimendu unibertsalak jorratzen dituena, hala nola pasioa, jeloskortasuna, maitatuaren posesioa, independentzia... Eta hori guztia musika-lan bikaina oinarri hartuta. Baina bikaintasun horrekin batera ekoizpen ona, eszenaratze ona eta interpretazio handia egin behar dira.
Eta hori guztia herren zegoen Musika Hamabostaldiak emandako bertsioan. Eszenografia eskasa, lau egur eta argiztapen txukun bat besterik ez genuen aurkitu. Bestalde, eszena-zuzendaritza onaren falta sumatu zen, kantariek beren paperak behar bezala (besterik gabe) interpretatu baitzituzten, adierazkortasun handirik gabe.
Hori bai, ahots onak entzun genituen, antzezpena salbatu zutenak, zalantzarik gabe. Eta ahotsei dagokienez, saioaren gauzarik onena Miren Urbieta-Vegaren interpretazioa izan zen Micaelaren paperean. Je dis que rien ne m’ épouvante izeneko arian zoragarria aritu zen, ahots eta adierazkortasun bikainekoa.
Rihaba Chaieb Tunisia-Kanadako mezzoak, antzezpen horrekin Espainiako Estatuan debuta egiten zuenak, paper ona egin zuen, eta tinbre ederreko ahotsa erakutsi zuen, baina ez zuen publikoa konbentzitu, ezta iritsi, tamalez. Agian, lehen esan dudan bezala, eszenaratze desegoki baten errua izan zen. Dmytro Popov tenor ukrainarrak, berriz, Don Jose odolgabea interpretatu zuen, esan beharra dago. Ez zen bere ahots handiagatik nabarmendu, eta are gutxiago gizon jeloskor amorratu gisa zuen suhartasun interpretatiboagatik. Eskasa.
Simon Orfila baxuak Escamillo sinesgarri baten papera egin zuen, nahiz eta batzuetan ahots desegoki samarra izan. Gainerako bakarlariak, Marifé Nogales, Helena Orcoyen, José Manuel Díaz, Juan Laborería, Mikel Zabala eta Aitor Garitano, ondo aritu ziren ahotsetan, eta egokiak ibili ziren beren roletan. Orokorrean gehiago espero genuen.
Edizio asko dira orain arte; Espainiako Estatuko musika klasikoko jaialdirik zaharrena da. Behin amaituta, une egokia izan daiteke aurtengo edizioaren balantzea egiteko, baina baita jaialdiaren bizitza luzearen balantzea egiteko ere. Jaialdi bikaina da, oso. Baina hausnartu egin... [+]
Donostiako Musika Hamabostaldia
Euskadiko Orkestra: Zuzendaria: J. Rohrer.
Donostiako Orfeoia: Zuzendaria: J.A. Sáinz Alfaro.
Bakarlariak: C. Reiss, V. Karkacheva, M. Schmitt, H. Müller-Brachmann.
Egitaraua: Beethovenen Missa Solemnis re maiorrean, op. 123.
Albenizen Iberia Suite monumentalaren bertsio berri bat egitea meritu handiko lana da, merkatuan dauden grabazio bikainak kontuan hartuta. Hori dela eta, Luis Fernando Pérezek Musika Hamabostaldiko errezitaldian egindako lanak sekulako miresmena sortu zidan.
Orkestra handien eta obra handien kontzertuen ondoren, ezin diegu arreta jarri gabe utzi musika-patxada handiagoko, sosegu handiagoko baina edertasun berdineko proposamenei.
Luxenburgoko Orkestra Filarmonikoaren lehen kontzertuak erromantizismo berantiarraren kutsua izan bazuen ere, bigarren topaketan taldeak bi obra zirraragarri interpretatu zituen, istorioak kontatzen zizkigutenak. Obra exigenteak ziren, batez ere adierazkortasunaren aldetik, eta... [+]
Musika Hamabostaldiak 85. edizioari hasiera eman dio, orkestra handi batekin eta inaugurazio baten mailako programarekin.
Mundu honetan gauza guztiak bezala, amaitu da Donostiako Musika Hamabostaldia. Normaltasunera itzultzeak markatutako edizioa izan da, eta horrek ikusleen gogo berezia eta giroan sumatzen zen nolabaiteko poza ekarri ditu.
Musika ez da diziplina tekniko hutsa, musika kutsu... [+]