Eta hala iritsi zen Olatz Salvador, erraldoien artetik eszenatokiaren erdira, banda bidelagun. Gitarraren atzean babestuta, bere ahotsaren alderdirik goxoena hartu zuen hasierako ezkutu gisa. Sirena kantuak ziren arrainontziaren barruan. Eta entzuleok lelotuta, arrainontziaren barnean zuzen eta ordenaturik jarritako aulkietan geldi, zer egin jakin gabe: txalo, irribarre, dantza. Batzuetan halakoak izaten gara eta, marinel itsutu, erreakzionatzeko ezgai.

Bere lehen diskoa delikatua eta detaile askokoa dela esan du Salvadorrek zenbait elkarrizketatan. Baina oh, sirena kantuek beti dute zerbait engainagarri. Eta berak ere badaki, goxotasuna ongi dagoela baina ez zaiola aski, eta bere ahotsak delikatutik adina duela kañerotik. Beraz, ezkutuan zituenak atera zituen laster, gitarra alde batera utzi eta batetik bestera dantzan, oholtza bere eginez. Mikroa eskuan hartuta, orain serio, orain irribarrez zuzentzen zitzaion itzalpean egonagatik proiektua sostengatzen dion bandari eta kontzertua sostengatzen genion iruindar kuadrillari.

Eta horrela aurkeztu zizkigun Salvadorrek Zintzilik diskoko abestiak, konposizio intimoetatik publikoaren bizitzetan zeharkatzera iritsi direnak, eta gustuz eskaini zizkigun ere kontzerturako aukeraturiko bertsioak, baita kantu berri eta ez-hain-berri bat ere. Argi utzi zuen ez duela maite bere musika erraz sailka dezaten, eta bere alderdi asko konpartitzeko gogoz dagoela: goxotasuna zein indarra, popetik rapera hurbiltzen diren kantuak, ukitu elektronikoak dituzten abestiak eta gitarra soilez lagundutako letrak, agudo inposibleetatik nota grabeetaraino, trantsizio guztiak.

Eta eszenatokian hori guztia gertatu bitartean, koloretako arrainak zer? Galdetuko duzue, non geunden, aulkien gainean igo eta Olatz eta bandarekin batera dantzan hasi ote ginen, arrainontzian hurakanik sortu ote genuen. Saiatu ziren benetan, eta behin eta berriz esan (eskatu!) arren aulkien ilarak hauts genitzakeela, alde batera utzi eta dantzan hasteko, dezepzio handiz esan beharra dut ezetz. Arrain leloak izaten jarraitu genuen, sirena kanten naufrago, erraldoien hirian zibiko. Ea Nafarroara itzultzen zarenean zurekin batera hazten garen oholtzapean. Aulki ordenatu eta eszenatoki alturik gabe, mesedez.