Salaketa-kanpaina horren tesi nagusia sostengatzen duen oinarrizko premisa ondorengoa da: alarma-egoeraren atzean salbuespen-egoera politikoa ezkutatzen da. Salbuespen-egoeretan ordenamendu juridikoa bertan behera gelditzen da, eta juridikoki indarrean ez dauden arauak agintzen dute ezohiko egoeran. Saihestu ezin daitekeen galdera, orduan, ondorengoa da: Quis iudicabit? Hau da, nork hartzen ditu erabakiak horrelako egoeratan? Galdera horrek zuzenean gaiaren funtsera eramaten gaitu, oraindik horrelakorik bada. Gizaldeko interesa duten osasun-adituen irizpideak al dira alarma-egoera arautzen dutenakdutenak? Gazte Koordinadora Sozialistaren erantzuna, beste askorena bezalaxe, zuzena eta argia da: banketxe eta enpresaburu handiak dira egungo egoeran erabakiak hartzen dituzten eragileak. Horregatik mintzo gara “burgesiaren erasoaldi politikoaz”, gauzei bere izenez deituz, horren aurrean osasuna, egia, askatasun politikoak eta langile antolakuntza aldarrikatzen dituen salaketa-kanpaina abiatuz eta gainontzeko talde, kolektibo zein antolakunderi honetara batzera gonbidatuz.

Osasuna, burgesiaren interes ekonomikoen gainetik mediku eta osasun-adituen irizpideak inposatu behar direlako. Zer zentzu dauka konfinamenduak milioika langilek egunerokotasunean espazioak konpartitu behar badituzte lanpostuan eta lanposturako bidean? Nola izango da ba joera komunistakoa gobernu hau, langileak babesgabe utzi baditu birusaren kutsadura arrisku larriaren aurrean, bizitzaren zati handiena besteentzako lanean eman duten eta estatuaren zein entitate pribatuen zorpetzeak ordaindu dituzten jubilatuen bizitzak bigarren maila batean jarri dituenean, osasungintzako langileentzako gutxieneko babes eta segurtasun neurriak bermatzeko gai izan ez denean eta botere judizial, legegile eta gainontzeko estatu-aparatuen ordezkariek egoerarik zailenetan bizitza arriskuan jartzeko gutxieneko ohorerik izan ez dutenean beste milaka langilek askoz egoera kaxkarragoetan egunero egiten ari diren bitartean?

Egia, printzipio etiko eta iraultzailea delako. Azal diezagutela zein den egoera honen benetako jatorria eta dimentsioa, eta azal diezagutela, baita ere, eragile ekonomiko-politiko handiak etorkizunerako zer plan egiten ari diren. Galdera moduan laburtuz, noren bizkar gainean eroriko da neurriz gorako zor publiko eta pribatua ordaintzeko ardura? Bestela esanda, zenbaterainoko miseriazko bizi eredua ezarriko zaio langileriari hurrengo urteetan?

Askatasun politikoak, horien gabezian salbuespen-egoera honetan kolpatuenak diren kolektibo edota sektoreak defendatzeko eta gertatzen ari diren basakeriei aurre egiteko aukerarik gabe geratuko garelako. Konstituzioak debekatzen duena gertatu da: alarma-egoeran ezin dira jendearen oinarrizko eskubideak bertan behera utzi; kontratara, balizko osasun-irizpideen lehentasunari apelatuz, jendearen oinarrizko eskubide zibil eta politikoak kolpetik kendu dituzte, goi burgesiarenak izan ezik. Norbaitek uste du estatu burgesa langile klasearen eskubideen bermatzailea dela? Ikuspegi militante batetik garrantzia berezia izango du askatasun politikoen auziak, besteak beste, manifestatzeko eta biltzeko eskubideen inguruan asko dagoelako jokoan.

Langile antolakuntza, errealitateak berriro erakutsi digulako langileria osoak botere propioa antolatu behar duela horrelako egoerei aurre egiteko. Batetik, osasun-larrialdi egoerei interes unibertsalen ikuspuntutik erantzuteko berme bakarra delako, gizartearen baliabide eta gaitasun oro osasun beharrei aurre egiteko mobilizatzeko gai izango dena. Bestetik, berezkoa zaion printzipio ustel bat daraman botere burgesak, kaleratzeak, goseteak, heriotza, babesgabetasuna, pobrezia, umiliazioa, gezurrak, eskubide eta askatasunen debekua eta dominazioaren beste agerpen askotara kondenatzen gaituelako. Horren aurrean langile antolakuntza behar da; kasu honetan, gutxienez, osasunaren, egiaren eta askatasun politikoen antolaketarako berme moduan.