Martxoaren 24an abiatu zen Ruymán Rodriguez kanariarraren aurkako epaiketa, hiru guardia zibilen partetik akusatua izan ondotik, autoritatearen aurkako atentatua leporatuta. Rodríguez inputatzeko arrazoia 2015eko gertakaria da: urte hartako apirilaren 29an Guardia Zibilak atxilo hartu zuen lanera bidean zioala, eta Kanaria Handiko Guía herriko kuartelera eraman zuten; bertan, agenteetako bati ustez ostikoa eman izanagatik abiatu dute bere kontrako prozesu judiziala. Fiskalak 18 hilabeteko espetxe zigorra eta 700 euroko isuna eskatzen du Rodríguezentzat.

Gertakari haren ondotik, Rodríguezek salatu zuen atxiloketa ilegala izan zela eta atxiloturik egon bitartean torturak jasan zituela hiru guardia zibilen partetik, salaketa auzitegietaraino eramanez. Hala, torturatu zuten hiru guardia zibilen aurka jarritako salaketa eta agenteetako batek Rodríguezen aurka jarritakoa gurutzatu egin ziren, biak tramitera onartuak izan baitziren. Epaiketan, beraz, alde biak izan dira akusatu eta akusatzaile aldi berean. Rodríguezen defentsak zazpi urte eta erdiko espetxe zigorra eskatu du guardia zibilentzat.

Testuinguru horretan abiatu zen auzibidea iragan asteazkenean, nahiz eta hasi orduko atzeratu duten. Izan ere, epaiketan guardia zibilen defentsak argudiatu zuen kasua probintzia auzitegi batean ebatzi beharko litzatekeela eta ez zigor-arloko epaitegian, agenteak forudunak direla defendatuz. Hala, epaiketa gibeleratu egin zen, epaileak erabaki arte guardia zibilen defentsak egindako eskakizuna onartu ala ez.

Denbora irabazteko estrategia

Rodríguez Kanaria Handiko Federazio Anarkistako (FAGC) eta Kanaria Handiko Maizterren Sindikatuko (SIGC) kide da, eta gertakizunen lehen unetik izan du ingurukoen babesa. Aipatu bi kolektiboek martxo hasieran publiko egindako komunikatuan salatzen zutenez, epaiketa “muntaia poliziala eta judiziala” da, “Estatuko Segurtasun Gorpu eta Indarrek egindako beste tortura kasu bat” estaltzea asmo duena.

Epaiketak hartutako norabidea ikusirik, egunean bertan plazaratu zuen gertatutakoaren irakurketa FAGCek: “Gure iritzia: presioak kikildu egin ditu”. Epaiketa eta bi egunetara, auzibidean jazotakoak behin jalkita eta babes mezu andana jaso bitartean, beren irakurketan sakondu zuen federazioak sare sozialen bidez. Beren hitzetan, espero gabeko gertakizunen segida batek eragin du Guardia Zibilak epaiketa atzeratu nahi izatea. Adierazi dutenez, beste aldeak ez zuen espero “autoritatearen aurkako atentatu” kasu batek buelta ematerik eta atzean ezkutatzen ziren torturak eta atxiloketa ilegala bistaratzerik, espero ez zuen bezala torturetan inplikatutako agenteen identifikazio zenbakiak publiko egingo zirenik. Horrez gain, kasuaren aurrean jazotako erantzun sozialak ere zerikusi handia duela azpimarratu dute, iritzirik ez zutela espero Rodriguezen kasua irlatik kanpo bizi den jendeak ezagutzerik, “uharteko isolamendua” tarteko jaso dutenaren muntako babesik eta elkartasunik jaso zezaketenik, ezta albistea irlaz harago hedatuko zenik. “Ez zekiten zuona bilakatuko zenutenik gure kausa”, helarazi diote Rodríguezen kasua salatu eta babesa helarazi duen orori.

“Ez zuten espero gertatu den guzti horretatik ezer. Beren erreakzioa? Denbora irabaztea. Forudun deklaratu dira ez dutelako nahi auzitegi konbentzional batek epaitu ditzan. Pribilegioak erabili nahi dituzte beldurra aldez aldatu delako”, egin dute irakurketa. Guzti horren atzean ezkutatzen den estrategia seinalatu dute: “Honekin denbora irabaziko dute, tentsioa jaistea espero dute, ez dakigu zenbat denbora igaro daitekeen epaiketaren data eta instantzia berria ezagutu arte, eta bien bitartean fokua lekualdatu dezaketen gauza asko gerta daitezke. Hori da beren asmoa: guk orain jartzea txingar guztia, auzibidea berriz martxan jartzen denean erregairik izan ez dezagun. Denok Ruymánen kasuaz ahaztea, tartean arreta eta indarrak desbideratuko dituzten mila kontu gerta daitezen itxarotea. Hori da beren estrategia”.

Guzti horren aurrean, mezu argia helarazi dute lau haizetara: borrokan egiteak merezi duela. Lehen begi kolpean Rodríguezen kasua galdutzat eman arren, presio sozialak hori gertatzea galarazi duelako.

La Esperanza komunitatea atze-oihal gisa

FAGCtik sortua da SIGC, etxebizitza problematikaren aurrean lanean diharduten eragileen artean nabarmentzen den sindikatua. Xabat Petrikorena Urangak beren ibilbideari buruz ARGIAn argitaratu berri duen artikuluan jasotzen denez, urte gutxian zazpi komunitate eratu ditu, okupazioaren bidez jendarteko geruza babesgabeenari alternatiba habitazionala eskaintzeko. Zazpi komunitate horien artean dago La Esperanza, eratu diren beste komunitateentzat eredu izandakoa, eta FAGC eta SIGC taldeek muntaiaren motibotzat jotzen dutena; beren arabera, proiektu hori suntsitzea bilatzen dute muntaia polizial eta judizialarekin. Rodríguez izan zen komunitatearen eraketaren bultzatzaileetako bat.

La Esperanza komunitatea Sareb-en jabetzakoak diren lau eraikinek osatzen dute, eta bertan 200 pertsona inguru bizi dira, denak ere zaurgarritasun egoera bizi dutenak: indarkeria matxista jasan duten emakumeak, lanik gabeak, migratzaileak… “Instituzion miseriak ageriko egin ditugu. Kanarietan, administrazio publiko guztien artean zenbatu ditzazketenak baino pertsona gehiagori eman diegu ostatu, eta “jendaila hori” –hala deitzen zieten guardia zibilek gure kidea torturatu bitartean– antolatu eta politizatu dugu. Horregatik, beren ezjakintasuna eta baldartasuna medio, gure kidea prozesatu dute; uste dutelako behin burua moztuta sugea hil egingo dela”.

Horren aurrean argi adierazi dute beren aburuz zein den segi beharreko bidea: auzoetan eta auzotarren ondoan lanean jarraitzea. “Anarkistok auzoetatik eta auzokideengandik urrun nahi gaituzte. Horrela, beren kriminalizazio kanpaina mediatikoak eta muntaiak egiten dituztenean, herritarrek ez dituztelako zalantzan jarriko. Ruymánen kasuak eta auzoan kokatutako gure anarkismoak min asko egiten du, mito eta klixeak hausten dituelako”.

Elkar laguntzan oinarritutako sare eta sindikatuak jomugan

Ruymán Rodríguezen kasuak gordetzen du antzekotasunik Espainiako Estatu mailan borroka molde konkretu bati jarraitzen dioten taldeen aurka burutzen ari diren jazarpenarekin. Azken urteetan eratzen, indartzen eta hedatzen joan dira elkar laguntza eta autodefentsa oinarri hartuta antolatzen ari diren taldeak, dela etxebizitzaren problematikari erantzuteko zein langile-klaseak bizi dituen bestelako egiturazko arazoen aurrean aterabideak bilatzeko (lan arlora, elikadurara… bideratuak). Eta horien aurkako jazarpenaren hainbat adibide bildu ditugu azkenaldian.

Martxoaren 11n Kataluniako Sindicat de Llogatereseko kide Jaime Palomera Zaidelek sare sozialetan jakitera eman zuenez, ondoko abisua jaso zuten: funts putreen eta higiezinen-agentzien patronalen artean ari direla etxebizitza sindikatuak terroristatzat jo nahirik, ideia horrekin presioa eginez hedabideei. COVID-19ak indartutako krisiaren ondorioz puztutako etxe kaleratze andana gelditzeko lanetan ari dira hainbat etxebizitza sindikatu estatuko hainbat txokotan, eta bistan denez traba dira.

Nos acaban de avisar de que los fondos buitre y las patronales inmobiliarias están moviendo una consigna entre ellos: "hay que tratar a los sindicatos inquilinos como a terroristas. No hay diálogo posible". Y presión asfixiante a los medios.

Saben que podemos cambiar las cosas.

— Jaime Palomera Zaidel (@JaimePalomera) March 11, 2021

Bestetik, Bilboko Langile Autodefentsa Sarearen aurkako polizia operazioa dugu. Otsailean Espainiako Poliziak sareko hainbat kide atxilotu zituen komisaldegira deklaratzera eramateko, Limpiezas Arana garbiketa enpresarekin abiatutako gatazka medio. Enpresako langile izan zen Mireyak jasandako abusuak salatzeko eta enpresari zorrak ordain ziezazkion exijitzeko abiatutako prozesuaren harira sei pertsona atxilotu zituen Poliziak, eta apirilaren 15ean daude deituta epaitegietan deklaratzera.

FAGCek iradoki bezala, badirudi taldeok darabiltzen antolamendu moduaz mesfidati dela boterea. Eragiteko indarra baduten seinale.