Quisiera ser alcalde Donostiyakua
Quisiera ser alcalde,
Donostiyakua.
Daría yo a los pobres
pattarra nahikua...
Eusebio Mugerza (1874-1955), Mendaro Txirristakak sortu zituen bertso famatu hauek XX. mendearen hasieran. Bretxako merkatuan jartzen ohi zen bertsopaperak saltzen eta poltsa ona lortzen omen zuen.
Egun ez dut uste Bretxan jarriko litzatekeenik Eusebio. Sekulorun sekulotan obretan baitago, egoera negargarrian. Mundu zabalean hamaika lekutan berritu dituzte merkatuak, berezko izaerari eusten. Hemen, ordea, asmatu zuten merkatu eredugarria hondatzen, balio estetiko eta ondarezkoa trauskilkeria bihurtzen. Horixe da gure diruak xahutzea. Inork aterako zuen bentaja.
Inoiz zabalduko den eraikin berrian, merkatuari lekutxoa utziko zaio. Auzorako ekipamendu publiko batzuk izango dira (fede eskaseko pertsonak!), baina mila bat metro geratuko omen dira sobran. Horiek baliatzeko, zer bururatu zaie gure agintariei? Itxura antzeko komun publikoak jartzea? Plaza estalia egitea eguraldi txarretan herritarrak elkar daitezen eta datozen beroaldietan babesleku klimatikoa izan dadin? Liburutegia, bizikletetarako aparkaleku txukunak...? Ez noski: ostalaritzako jardueretarako uztea. Gutxi izan eta amona haurdun.
Bretxakoa gure auzoan gertatzen den kalamitateetako bat besterik ez da. Hogeita hamar urte dira Udalak, kostata, onartu behar izan zuela Parte Zaharra tabernez saturatuta zegoela. Begien bistakoa eta belarrien belarrikoa zelako. Handik aurrera, zer egin du arazoa konpontzeko† Auzo elkartearen eskaerei entzungor eginez, saturazioa areagotzeko trikimailuzko ordenantzak jarri (beste izen bateko lizentziez tabernak ugaltzen utzi edo bultzatu, hauen kaleetako inbasioa ontzat eman, ordutegiak zabaldu, kontrolik ez jardun horietaz...). Zentzu guztietan, behar lituzkeen kontrako neurriak hartu. Azeria dugu oilategiaren zaindari.
Orain ostatu eta hotelen saturazioa dago Donostian. Eta turista jendearena ere bai. Eta Alkateak aitortu omen du aurre egin nahi diola. Bide beretik badoa, leku berera iritsiko da. Saturazioaren saturaziora. Osasun sozialaren arazo potolo hau sendatzeko tirita proposatu du: tasa turistikoa jartzea komeni ote litekeen pentsatzeko aukera izan litekeela agian, patsadaz eta soseguz noski, 2050erako edo. Berehala oldartu zaizkio gobernu kideak. Ez da horretarako momentum, Eneko, txotxolokeriarik ez. Komunista!
Turismoa laguntzeko garaia dela esan diote. Beti da edonori lagunfzeko aro egokia. Zer da, baina, laguntzea? Maiz bide okerretik doanari, estrata egokia non den argitzea. Mundu osoan ari dira adituak euren buruei galdetzen nolako turismoa komeni den egun, bizi dugun egoera ekologiko eta sozial kalamitosoan. Biltzarreak egiten dituzte eta liburu ugari argitaratzen modu berriak proposatzen. Hemengo eredua, Fraga Iribame Información y Turismo ministro ohiaren ildoari jarraitzen diona, denek arbuiatu egiten dute. Ikusi da Espainiako eta beste leku askotako itsasertzetan nolako eragina duen.
Aberastasun handia asezinentzat. Giroarentzat kalte eta herritar soilentzat bizi kalitate eskasagoa.
Lehengo lepotik, Donostian eskaera prestatzen ari omen da Ostalaritza Federazioa: terraza gehiago nahi dituzte: handiagoak, ordutegiak ere zabalagoak, musika eta telebista jartzeko baimenak... ¡Es la guerra! ¡Más madera! Garbi dago zeinek agintzen duen.
Orain hiru urte, gure auzoa Multzo monumentaltzat eman zuen Eusko Jaurlaritzak. Bertakook ez dugu harrez gero inongo hobekuntzarik ikusi. Soilik aurreko saturazio saturatua areagotu egin dela. Eta zabarkeria ere bai. Adibide txikia: egunero uda honetan, goiz osoa eta maiz arratsaldez ere, Udaletxe zaharraren arkupeak tabernetako edarien biltegi bihurtu dira. Eraikin monumentalean desastrearen monumentua. Inori ez omen dio lotsarik ematen.
Auzotarroi kaiko arranpalan eguzkia hartzea debekatu egin digute, Nautikoan oin azpiak arriskuan jarri gabe ezin bainatu... Gogorazi egiten digute: txingurriak zarete. Kontuz txingurriekin baina! Ozpina botata ere, ez gara desagertzen.
Donostia ez zen munduko bosgarren marabila, ezta ehungarrena ere, donoxtiar askok horixe sinistu nahi izan badute ere. Baina moñoñoa bazen. Gero eta gehiago, ínguru batzuetan, gure auzoan nagusiki, arrunkeria eta kutreziaren gailurra ukitzen ari gara, Everesten bezala.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Badira, garun distiratsua izanik, "zehaztasun gutxiko" definizioekin, gauza bera, beste era batera esanda, aldatzen eta itxuraldatzen adituak direnak. Berea zen, eta hainbat hamarkadatan errepikatu den proiektu in eternum bat izan da. Hasiera batean hori zen hegemoniko... [+]
Abenduaren 26an, aireko eraso batean, Israelgo armadak bost kazetari palestinar hil zituen. Haiekin 130 kazetari palestinar hil zituzten. Albiste horrek gauza pare bat gogorarazi dizkit, lehenengoa, benetako kazetariek jasaten duten jazarpena munduko edozein lekutan, adibidez,... [+]
Azken hilabete hauetan hainbat institututan lan egitea egokitu zait eta, uneren batean edo bestean, ikasleekin lan merkatuak eskaintzen dituen aukerez hitz egin behar izan dut. Ikasleen tipologia askotarikoa da eta hiri berean asko aldatzen da auzo batetik aldamenekora,... [+]
Historikotzat nekez har daitekeen argazkiaren erdian agertzen den neskatoa idazten ari da, zer eta izenorde zerrenda bat: ni, zu, hura, gu, zuek, haiek. Beherantz begira egonik, neskatoaren begirada nolakoa den antzeman ezinik gelditu naiz ni.
Argazkilariaren lanari soraio,... [+]
Pertsona nagusiekin edo aniztasun fisiko eta neuronalak dituzten pertsonekin lanean zaudenean, dugun gizartean gaitasunaren ideiak espezie bezala asko mugatzen gaituela ohartzen zara. Hau da, dugun sistemak gauzak modu espezifiko batean egiteagatik jartzen zaitu balioan, eta... [+]
Idatzi nahi nuen gabonetako argien alde, eta urteroko ohitura bilakatu aldarrikatzea, kaleak argitzen dituzten aro honetan, espazio publiko apain, alai eta gozagarri bat, klase ikuspegitik. Baina, noski, espazio publiko epelak ere bai, zenbait gazte liburutegietan liburuak... [+]
Barkatu hariztiak, artadiak, zumardiak, lertxundiak, lizardiak, haltzadiak, gaztainadiak, urkidiak, gorostidiak, sagastiak, pinudiak eta zuhaitzen elkarte guztiak, baina, gaur, pagadiak du hitzordua negu-mugako ospakizunak direla eta.
Errazagoa egiten zait negu-mugako... [+]
Badator Euskaraldia, berriz ere. Urte berriko udaberrian izango da oraingoan, antza. Dagoeneko aurkeztu dute eta, egia esanda, harritu egin nau; ez Euskaraldiak berak, ezpada beraren leloak: Elkar mugituz egingo dugu.
Irakurri edo entzun dudan lehenengoan, burura etorri zait... [+]
Ildo beretik dator Eusko Jaurlaritza berriaren politika. Hitzak bai, baina ekintzak ez dira argi ikusten Pradalesen gobernuak aurkeztutako aurrekontuan.
Sistema kolonial kapitalista heteropatriarkala auzitan jartzen eta borrokatzen denean, gupidarik gabe erasotzen du bueltan. Eskura dituen tresna guztiak erabiliz, instituzioak, medioak, justizia, hizkuntza, kultura, indarkeria... boterea berrindartzeko, sendotzeko eta... [+]
Ez dakit zuek ere pertzepzio bera ote duzuen –aitor dut: modu azientifikoan hasi naiz idazten hemen–. Pereza hitzaren hedatze naturalaz ari naiz. Gero eta gehiago aditzen baitut Hego Euskal Herriko bazterretan: euskaraz, espainolez eta, jakina, euskañolez... [+]
Askok, Gabonetan, ilusioa baino alferkeria handiagoa sentitzen dugu familia-otordu eta -topaketetan pentsatzean. Baina aurreratzen dizuegu ez dela otordua bera kolektiboki deseroso sentiarazten gaituena, familia tradizionala definitzen duen normatibitatea baizik. Are gehiago,... [+]
Betidanik begitandu zait esanguratsuagoa han-hemenka topa daitezkeen guruztokiei gazteleraz esaten zaien modua: humilladero. Ez al da guruztoki edo santutxo izen nahiko light, zuri edo haragoko konnotaziorik gabekoa? Azken batez, bertatik pasatzen zen oro umiliatu behar zen... [+]
Siriako Arabiar Errepublikaren amaierak harridura handia sortu du, gertatu den moduagatik: azkar eta ia erresistentziarik gabe. Halere, ez da hain arraroa herrialdea suntsituta, pobretuta eta zatitua zegoela kontutan hartzen badugu. Aspalditik siriar gehienen ardura ez zen nor... [+]