“Duela urtebete martxoaren 12an, bertan behera gelditu ziren komunikazio guztiak (kristal tartekoak eta bisean bisekoak), baimendutako irteerak eta kartzela barruko jarduera guztiak. Maiatzaren erdialderako egoera arintzen hasi bazen ere, ukaezina da presoak bakartzeko neurria etengabe ezarri izan dela denbora honetan”, adierazi dute elkarteok.

Iruñeko kartzelan, kristal tarteko komunikazioak maiatza aldean hasi ziren atzera ere. Halere, “ez dira egiten ari Covid19a baino lehenago zuten maiztasunarekin, eta horrek harremana galtzea dakar”. Bisean biseko komunikazioak, ordea, ez ziren uztailera arte berriz hasi. Orduz geroztik, ohikoa izan da komunikazioak mugatzea. Abuztuan bertan behera gelditu ziren bisean biseko komunikazioak eta ez dira berriz hasi. Horrek esan nahi du preso askok 6 hilabete baino gehiago daramatzatela familiakoekin eta gertukoekin harreman fisikorik izateko aukerarik gabe. Horien ordez, bideo-deiak baimendu zituzten, baina “ez dira berdin iritsi kartzela guztietara, eta gaur egun ez dira modu finko bat kanpokoekin harremana mantentzeko”.

Nafarroatik urrun dauden bertako beste 184 presoren egoera ere antzekoa da mobilizazioan jakinarazi dutenez, eta haien senideen eskubideak ere behin eta berriz urratu dira jasan diren itxialdi perimetrala eta eta. Horren ondorioz, hilabeteetan ezin izan dituzte familiartekoak ikusi: “ Komunikazioak maiatzaren erdialdean hasi baziren ere espetxe guztietan, administrazioak ez zuen publiko egin abendura arte (7 hilabete geroago) presoak ikustera joateko bidaiak baimenduta zeudela”.

Otsailaren 2tik aurrera, halaber, Barne Ministerioaren menpeko ia kartzela guztietan bertan behera gelditu ziren komunikazioak (kristal tartekoak eta bisean bisekoak).  Hori salatzeko otsailaren 16an Espainiako Estatuko 20 erakundek agiri bat plazaratu zuten, “Kartzela blindatuak, pertsona bakartuak” izenekoa. “Hori krudela eta inhumanoa da”. Argi utzi dute espetxean komunikazioek duten garrantzia: “Komunikazioei esker presoak ez dira mugatuta gelditzen kartzelaren mundura, eta aukera ematen zaie kanpokoarekin harremana mantentzeko”.

Hiru elkarteek honako galderak luzatu dituzte: “Kutsatzeko benetako arriskurik al dago kristal tarteko egiten diren komunikazioetan, kontuan hartuta ez dagoela inolako kontaktu zuzenik bisitarien eta presoen artean? Kutsatzeko benetako arriskurik al dago bisean biseko komunikazioetan, bisitarien eta presoen arteko zuzeneko kontakturako aukera ematen denetan, kalean ezarri diren prebentzio neurri berberak betetzen badira?”. Ondorioz, presoei egitekoak diren bistak berehalakoan berreskuratzea eskatu dute.