Milango Scalako Orkestra Filarmonikoa agian, a priori, ez genuke Europako maila sinfonikoko onenen artean kokatuko, opera interpretatzen espezializatutako orkestra delako. Baina egia da, Musika Hamabostaldiaren edizio hau ia amaitzear denean, astearte arratsean Kursaalen entzun genuena aurtengo gauzarik onenetakoa dela. Klase handiko orkestra da. Bere soinua inguratzailea da, dotorea, eta bere interpretazioa zuzendariaren jarraibideei men egiten diena. Eta hor datza atzoko saio bikainaren gakoa: Riccardo Chaillyren zuzendaritza bikaina.

Emanaldi honetan, zuzendariaren ezaugarriak ikusi ditugu berriro: beso zabalak, keinu garbi eta irmoa, iradokitzailea sonoritate bigun eta akoltxatuak lortu nahi direnean, oldartsua tutti fortisimo bat eskatzen denean. Bere batuta, beti argia, marrazki zabal eta sinuosokoa, azpimarratze erritmiko egokiarekin, edozein konposizio animatzen duten lerro melodiko eta kontrapuntu askotarikoak nabarmentzeko egokienetakoa da.

Kontzertua errepertorioko sinfoniarik handienetako batekin hasi zen: Tchaikovskyren 5. sinfonia mi minorrean, op. 64, hain zuzen ere. Chaillyren bertute handiak luzitzeko obra bikaina. Sinfonia honek harritu egiten gaitu idazkera orkestralaren dinamismoagatik, muturrera eramaten baita histeria ukitzen duen puntu bateraino hedatutako klimax-guneak eraikiz. Tonu-kolore ilunen manipulazioak, bestalde, sinfonia tchaikovskiarren malenkonia-giro tipikoa sortzea lortzen du. Zoragarria. Maizago entzun beharko genuke Tchaikovsky. Izan ere, garai batean Tchaikovskyren artea modernitatearen izenean baztertua izan bazen, gaur egun guztiz justifikatua dago sentimendua arrazoiaren aurrean birbaloratzen den bide postmodernoetan.

Eta material horrekin, Riccardo Chaillyk magiaz beteriko interpretazio maisu bat egin zuen, kontraste biziekin, familia instrumental bakoitzari etekina ateraz. Eta, gainera, publikoa erabat txunditu zuen. Hauxe da komunikazioa.

Atsedenaldiaren ondoren, beste musika giro batean murgildu ginen: Ravelen unibertso iradokitzailean. Daphnis et Chloé ziburutarrak konposatutako balleta da. Musika, konpositorearen pasionatuenetako bat, Ravelen onenetakotzat jotzen da, inpresionismo musikalaren ohiko harmonia ezin oparoagoekin. Konpositoreak balletaren zenbait zati aukeratu zituen bi orkestra-suite egiteko, Kursaalen interpretatu zirenak.

Orkestrak, Chaillyk bikain gidatuta, sonoritate magikoak, inguratzaileak sortzen jakin zuen. Auditorioa film inpresionista dotore batean murgildu zen, xehetasunez eta iradokizunez betea.

Propina gisa, Milango Scalakoek Leos Janácek konpositore txekiarraren Jenúfa operako pasarte bat eskaini ziguten, freskoa eta dotorea. Plazer bat.