Harrotasuna ez, harrotasun kritikoa aldarrikatzen duzue.

Ortzadarraren koloreko produktuak sortzea oso erraza da, ez ordea posizionamendu erreal eta aktiboa erakustea. Ez gara inoren apaingarriak, ez multinazionalenak, ezta instituzioenak ere. Kapitalismoa beti prest baitago borrokak desitxuratu eta etekina ateratzeko, pertsonak zapalduz eta lurraldeak ustiatuz. Mugimendu feministarekin egiten duten moduan. Ozen diogu: harrotasuna ez dago salgai.

Harrotasun batzuek beste batzuek baino azkura gehiago eragiten dute?

Gorputz eta bizitza normatiboek ez dute azkurarik eragiten, normalizatuta daude, baina guk ez dugu normalizatuak izan nahi, zapalkuntzen sistema zalantzan jarri eta eraldatu nahi dugu, guztiontzat bizitza bizigarriak eraiki nahi ditugu.

Heteroarauak ongi markatzen du genero binarioa. Nola baloratzen duzue aurten lehenengo aldiz gizon kantinera bat ateratzea Alardean?

Guk pozik hartu dugu berria. Herritar talde gero eta handiago batek hartzen du parte Alarde parekidean, eta aurten, ustez ukiezina zen figura ere edonork egin dezakeela adieraziko du ekintza honek. Badakigu bai generoa bai alardea performatiboak direla, eta gainera, emakume gisa sozializatu den pertsonak ere performatu egiten du kantinera rola, ez du berezkoa. Irunen zeresan handia eman du kontu honek eta tradizioak eta arauak hausten jarraitzeko beste bide bat ireki du.

Eskuin muturrak eta haren diskurtsoak eroso dirudite azken boladan. Kezkatu beharko genuke?

Bai, oso kezkagarria da gorroto diskurtso horiek gizartean hartzen ari diren tokia. Badakigu kolektibo zaurgarri guztien eskubideak kalean egin diren borroken bidez eskuratu ditugula eta oraindik asko ditugula eskuratzeke. Eskubide horiek edonoiz gal ditzakegula gogoratu behar dugu eta antolatuta aurrera egin. Gizartea aktibatzeko lana ere egin behar dugu.

Arraroa da Irun moduko hiri handi batean orain arte halako talderik sortu ez izana? Nola bizi dira identitate ez heteroak Irunen?

Ez zaigu arraroa iruditzen. Izan ere, gizartean gure errealitatearen inguruko uste okerra dago: borroka edukiz hustu dute eta dena lortuta dagoen diskurtsoa zabaldu da. Gainera, gure bizitza prekarizatuek ez dute errazten antolakuntza.

Bestalde, “ez heteroez” baino, sexu eta genero disidenteez hitz egin beharko genuke. Modu orokorrean, esango genuke ez gaudela ondo, nahiz eta ezin dugun erantzun bateraturik eman, zeharkatzen gaituzten zapalkuntzen intersekzioak oso desberdinak baitira. Hori bai, argi dugu pribilegio asko ditugula eta hori deseraikitzeko lan aktiboa egin behar dugula.

Zer prestatu duzue ekainaren 28 honetarako? Zein mezu zabaldu nahi duzue?

Irun jaietan murgilduta dago eta 28an kantineren eguna ospatzen da; kantinerek erabiltzen duten tresna abanikoa izanik, ikur hori geureganatu nahi dugu eta Abaniko aldarrikatzaileen tailerra antolatu dugu arratsaldean, abanikoetan gure aldarrikapenak idatzi eta gure lumak harrotasunez astintzeko. Ondoren, performancea eta manifestuaren irakurketa egingo ditugu. Festen testuinguruan, gure tokia berreskuratu nahi dugu. Eta zein mezu zabaldu nahi dugun? Gure manifestuak marko historikoa izango du eta aldarrikapen intersekzionalez josita egongo da.

Udalak zein jarrera du kolektiboarekiko?

Badakigu pertsona jakin batzuek garai ezberdinetan proposamenak egin izan dizkietela udalari eta ukatu egin dizkietela edo bere horretan utzi dituztela. Guk oraintxe bertan udalaren apaingarri garela sentitzen dugu eta instrumentalizazio horrek, lagundu ordez, zapaldu egiten gaitu. Gutxi, gaizki eta berandu ari dira.

Zer behar ase nahi duzue hirian, kolektiboari lotuta?

Batetik, sarea sortu eta antolatzeko beharra ikusten dugu. Bestetik, baliabide emozional zein ekonomikoak eman nahi ditugu, eta gure ekimenak egiteko zein heziketa eta aholkularitza jasotzeko espazio fisiko bat ere irudikatzen dugu, lokal bat, espazio seguru bat, zeinetan gure beharrak modu integralean artatuak izango diren.