Begien lehen fokuratzea
Iragarri genuen eta heldu da. Ohartu zintezkeen hirian bat-batean agertu diren panel erraldoiengatik, uniformedun tote bagen perretxikoen antzerako agerpenagatik, edo gauetik egunera azaldu diren alfonbra gorriengatik. Donostia Zinemaldiak mugiarazten duen dispositibo osoa martxan da jada, eta oraindik udako argira ohituak ditugun begiak hasi dira zinema pantailaren argietara ohitzen. Hori kontrastea.
Esan beharra dago, garai batean (orain dela mila urte) ilara fisikoekin gertatzen zen bezala, sekulako kolapsoa egon dela aurten ere sarrerak hartzeko garaian. Horrek garamatza asko ustekabeko filmak ikustera, eta espektatiba ezak, egia esan, badu bere puntua. Horixe gertatu zait, behintzat, niri, lehen filmarekin. Jane par Charlotte Charlotte Gainsbourgek zuzendutako lehen lana da, eta bere ama den Jane Birkinekiko duen harremanaz ari da. Dokumental tankera du, zerbait esatearren. Halere, ez du elkarrizketa klasikoen erabilerarik egiten, ez off ahots edo azpitituluen laguntzarik erabiltzen. Filmak bien arteko elkarrizketa sortzen du, dela hitzez, argazkien bitartez edo suertatzen zaizkien egoeren narrazioez. Oharkabean lantzen ditu filmak ama-alaben arteko min eta une ederrak, elkarren arteko konexioen bitartez, baina, era berean, une gogorrak mahaigaineratuta. Kameraren erabilera ez-perfektuak arintasun neurtua ematen dio filmari, erritmo epelean aurrera eginez. Charlottek alabarekiko dituen bizipenak ulertzea bilatzen du amarekiko harremanean, eta amak, alabarekin izandako gorabeherak azaltzea. Filma Cannes Premièren estreinatu zen, eta Perlak sailean dago ikusgai.
Sail berean izan da Louis Garrelen La croisade. Hariak bazuen ikuslea hunkiarazteko promesa txiki bat: klase ertain-altuko senar-emazte gaztea euren semeak etxeko objekturik preziatuenak saldu dituela ohartzen dira, plan bat duelako. Hortik abiatuta, gaztetxo militantez osaturiko sareaz jabetzen dira gurasoak, dirua atera dutenak mundua salbatzeko proiektuarentzako. Filma, ordea, ez da gai promestutako hariari eusteko. Semearekiko jeloskor dagoen aitaren topikoaz eta berekiko maiteminduta dagoen ama fidelaz (Edipo 2021), zonalde ohikoetan erortzen da behin eta berriro. Umorea errazegi landuta, ez du Brasilgo Amazoniarekiko harremana aipatzeko astirik galdu, Macronen hitzak balira bezala. Militantziarekiko eta krisi ekosozialarekiko ikuspegi laua eta urrunekoa iruditu zait, zuen pretentsioak gaindituta bezala.
Gaurko azken filma izan da La Polla Recordsen azken biraren inguruko No somos nada. Javier Corcuerak zuzenduta, Euskal Herritik, Iberiar penintsulatik eta Latinoamerikatik taldeak agur gisako eginiko road moviea islatzen du. Filmak kontzertuetako irudiak, artxibokoak, elkarrizketak eta Evaristoren egunerokoa nahasten ditu, kontraste berezian. Abeslariaren Oñatiko paseoak, hurritz makila eskuan duela, kontzertuetatik kanpoko hezur-mamizko gizakiaren irudia zizelkatzen du, eta erraz konektatzen dugu berarekin. Aretoan, abestien azpitituluak jarraituz karaoke modura abestu ditugu Salve, Le llaman democracia y no lo es, eta Ay ho, ay ho. Amaierarako pixka bat luzea gelditu den arren, zapore gozoarekin atera gara kalera. Kanpoan euria, eta hasi da astea.
Aurten ez naiz Zarautzera joan Literaturiara. Nekatuegi nengoen. Neure buruari ezarritako zine maratoiaren amaieran ondo zetozkidakeen begiei zabalik eusteko Laranja mekanikoa filmeko Alexi ipini zizkioten gailuak.
Zinemaldiaren glamourak atzean zer uzten zuen ez pentsatzen ahalegindu ginen. Irailaren 17tik 26ra bitarte, Donostiako erdiguneak eta Alde Zaharrak Zurriolako hondartzarekin egiten duen triangeluak ez du Zinemaldia ez zen besterik izan hizpide. Eta behin garbitzaileen kamioiak... [+]
Aurten ez naiz Zarautzera joan Literaturiara. Nekatuegi nengoen. Neure buruari ezarritako zine maratoiaren amaieran ondo zetozkidakeen begiei zabalik eusteko Laranja mekanikoa filmeko Alexi ipini zizkioten gailuak.
Zinemaldiaren glamourak atzean zer uzten zuen ez pentsatzen ahalegindu ginen. Irailaren 17tik 26ra bitarte, Donostiako erdiguneak eta Alde Zaharrak Zurriolako hondartzarekin egiten duen triangeluak ez du Zinemaldia ez zen besterik izan hizpide. Eta behin garbitzaileen kamioiak... [+]
Zahar etxeeetako langileak Zinemaldiaren alfonbra gorrian sartzen saiatu dira (irailak 25), baina Poliziak geldiarazi egin ditu.
Betirako gelditzeko itxura lukeen arren, amaitzen ari da Donostia Zinemaldia. Estreinatu dira dagoeneko film guztiak, eta hasia da epaimahaia sarien berri ematen. Batzuetan bat gatoz, besteetan ez horren beste; hor dago iritziaren koska. Agian homologazio eta lehia ez litzateke... [+]
Paloma Orlandini (Buenos Aires, 1996) zine zuzendaria eta muntatzailea da. Donostia Zinemaldiko Nest sailean aurkeztu du Ob scena lana, eta berekin izateko aukera izan dugu, Argentinako zinemaz, bertako mugimendu transfeministaz, eta pornografiaz aritzeko. Urguleko... [+]
Giro itogarria ezin jasanez alde egin eta Mexikon luzaz egon den gizon bat Donostiara itzuli da. Bertan aurkituko duenak ez du zerikusirik bere gaztaroan ezagutu zuenarekin. Gatazkaren presentzia egunerokoa den hirian ezin egokituz dabil, bakarti, eta alkoholarekin arazoak... [+]
Azken egunetara iristen ari garela, film gutxi gelditzen dira estreinatzeke. Banaka-banaka ikusi ditugu areto eta oholtzatik pasa diren zuzendari, ekoizle nahiz aktoreak, apur bat hurbiltzen gaituelarik horrek sortze eta eratze prozesura. Egileen zuzeneko ahotsa entzutea izaten... [+]
Emanuel Carrere idazle eta zinegilearen Ouistreham filmaren sinopsia irakurri nuenean, Günter Walraff kazetari alemaniarrak 1985ean argitaratu zuen Ganz unten (Azpi-azpian) liburua etorri zitzaidan gogora. Walraffek bi urte igaro zituen lan egiteko baimenik gabeko langile... [+]
Sarrerak lortzeko egon diren zailtasunak izan dira hizpide hainbat mediotan. "Aurten ez dut ezer lortu" edo "datorren urtean akreditazioa, fijo" bezalako komentarioak entzun ditut han eta hemen; nik, seigarren egunez, alarma 6:45etan jarrita eman diot hasiera... [+]
Emakumeek zineman ikusgaitasun nahikorik ez duten arren, izan badirela gogoratu dute Donostiako Zinemaldian, duten lekua aldarrikatuz, “emakumerik gabe ez baitago zinemarik”. Elkarrekin indartsuagoak direla-eta, elkarte berri bat ere aurkeztu dute: MIA Animazio... [+]