2017. urtetik aurrera elkarlaguntzaren alde apustu egiten dugu gure kolektiboan. Dominazio Sistemari aurre egiteko –kapitalismoa, patriarkatua eta kolonialismoaren estrukturen arteko uztarketa horri– elkarlaguntzaren bidea besterik ez dugu ikusten.

Gehienetan, era organizatiboetan pentsatu ohi dugu Elkarlaguntza Sareak burura etortzen zaizkigun momentuan; baina historikoki, gizarteak, elkarkidetasun sare eta informaltasun asoziatiboaren bitartez eraiki izan ditu bere harreman afektibo eta ekonomikoak, merkantilizazio formetatik eta burokratizaziotik haratago. Gaur egun ere, gure egunerokotasunean merkatutik at sozializazio ereduak ezagutu eta antzemateak sekulako potentzialitate politikoa izaten jarraitzen du. Eta dinamika honek kapazitate mobilizatzailearekin hornitzen du Elkarlaguntzaren bidea.

Horrek, inondik inora ez du esan nahi Dominazio Sistemaren logikatik kanpo bizi diren harremanak direnik; baizik eta erlazio indartsuak sortu, mugimendua aglutinatu eta praktikaren bitartez, helmuga emantzipatzaileranzko biderik eraginkorrenen modura aurkezten zaizkigula.

Mundua aldatzea ez da erraza. Sarritan, ortzi-muga handiei heltzea nahikotzat jo izan dugu Euskal Herrian, epikotasunaren bidez langilegoa energia historikoz hornitu nahian. Baina elkarbanatutako konplizitateak sustatzea ezinbestekoa da; militantzia, etengabeko sakrifizioa baino, normaltasun baten barruan sartu dadin, egunerokotasuna ordenatuko duena, beste forma bat emanez; ez bakarrik diziplinak mediatutakoa. Elkarbanatutako afektuek eta ilusioa pizteko gai diren proiektuen eraikuntzak oso eraginkorrak izan direla baieztatu genezake, eta egunerokoan sortzen dugun sozializazioak baino ezin du elikatuko gero eta gehiago hedatu nahi dugun errealitate berria.

Konturatu gara jada, Euskal Herrian azkeneko hamarkadetan langileria mobilizatzeko gaitasuna izan duen ENAMek ezin duela paper hori bete gaur egun; proiektu iraultzailearen porrotaren ostean. Horregatik, ezinbestekoa zaigu beste adierazpen politiko berri batzuen sorkuntza autoantolatua, gatazka eta antolakuntza eraikitzeko –etxebizitza sindikatuak, elkarlaguntza sareak, gaztetxeak, ...– eta inoiz militatu ez duenarentzako politizazio eta ikasketa espazio izateko.

Gatazka, antolakuntza eta politizazio espazio hauen helburua mugimendu antagonista sortzea da: Dominazio Sistemaren kontrako mugimendu antagonista, hain zuzen ere. Inoiz ahaztu barik etsaia kanpoan ez ezik gure arteko erlazioetan ere badagoela. Horregatik, eguneroko ekina moldeatzeko gaitasunean aurkituko dugu komunitate iraultzailearen potentziala.

Esan dezakegu orduan, mugimendu antagonista hori eraginkorra izateko gure marko ideologikoak, eta horrenbestez, gure jarrerak eta ekintzek despatriarkalizazio eta deskolonizazio prozesu sakona behar dutela, bai eta klase kontzientzia indartu eta klase elkartasuna hauspotzea ere.

Ideia guzti horiek egunerokoan duten lanketaz gain, inflexio puntu indartsuek guzti hori elikatzen dute, eta horretara dator, aipatutako ideiek astebetez eztanda egin dezaten antolatu dugun Elkarlaguntza Astea, ekainaren 20tik 26ra, egun bakoitza egunerokotasunean lantzen dugun ildo politikoetako bati eskainiz.

Egun hauetan guztietan elkarrekin bazkalduko dugu (bakoitzak berea ekarriz). Esan beharrik ez dago denok gonbidatuta zaudetela. Ume-zaintza, elikaduraren dibertsitatea eta itzulpen linguistikoak kontutan hartuko dira ekimen guztietan.