Hauxe da euskal ostalariek manifestazioan egindako adierazpena, osorik:

Lankideok, arratsalde on

Barra atzean, sukaldean eta garbiketan dauden lankideoi, baita banatzen, merkataritza lanak egiten eta bezero guztioi ere, mila esker etortzeagatik.

Hau dena hasi ezkeroztik zortzi hilabete pasa dira jadanik. Batzuk oraindik zutik gaude, baina ez guztiok, badira bidean erori direnak ere eta ziurrenik, beste askok, hurrengo egunetan pertsiana jaitsiko dugu.

Hemendik gure elkartasuna adierazi nahi diegu itxiko dutenei eta gaizki pasatzen ari direnei.

Baina ez dugu pertsiana jaitsiko coronavirusak garaitu gaituelako, ez.

Ezarri dizkiguten neurriek tantaz tanta ito gaituztelako baizik.

Zergatik horren neurri zorrotzak?

Guk, emandako osasun arauak betez lan egin dugu.

Euskal Herriko kutsaduren %2,3 bakarrik izan dira gure lokaletan eta Garitano jauna parafraseatu nahian, inork ez digu ziurtatzen neurri horiek eraginkorrak direnik.

Bi hilabete pasa dira gaueko aisia itxi zenetik, gaur egun ditugun datuek diotenez kutsadurak gutxitu beharrean handitu egin dira, eta honako hau da benetakoa den bakarra.

Gure lehentasuna betiko baldintzetan lan egitea da, nahiz eta jakin momentu honetan hau ez dela posible.

Horregatik, oraingoak baino eraginkorragoak diren beste neurri batzuk atera beharko lituzkete.

Bestalde, benetan eraginkorrak izango balira, nola da posible laguntza ekonomikoekin batera ez etortzea?

Eta ez esan ez dagoela dirurik, Abiadura Handiko Trenerako eta zuen soldatak igotzeko bai baitago Urkullu jauna, baita autobus elektrikorako ere Urtaran eta Ramiro Gonzalez jaunak.

Enpleguaren alde egiteko garaia da eta ez ezazue gehiago atzeratu, gure biziraupena arriskuan dago, orain.

Eta laguntzak? Lanbidek ematen dituenak barregarriak dira.

Lehenek bakarrik lortu zuten zeozer. Eskaera egin zuten autonomoen %60a laguntzarik gabe geratu zen eta ez behar ez zituztelako, baizik eta amaitu zirelako. Esandakoa, txantxa txar bat dirudi.

Eta udalaren laguntzak (beraiek horrela deitzen dituzte) gehienoi, asko jota, itxi ondoren iritsiko zaizkigu. Benetan lagundu bahi bagaituzte, alokairu eta hipotekekin lagundu gaitzatela, Katalunian egiten ari diren moduan.

Zergak murriztu ditzatela.

BEZa jaitsi.

Udal tasak kendu.

Baina laguntzeko borondatea izan behar da, eta badirudi ezetz, ez digutela lagundu nahi.

Egoera honetan babesgabeak eta ezikusiak sentitzen gara herrialde honetako erakundeen aldetik. Egunak badoaz aurrera eta soka gero eta gehiago estutzen jarraitzen dute hartzen ari diren neurri bakoitzarekin. Jaun-andreok, denak muga bat dauka eta zuek gainditu duzue.

Hori bai, bai autonomo eta langileak langabezira joaten garenean curriculuma aurkeztu dezakegu polizia gisa. Izan ere, zuek herritarrei helarazten jakin ez dituzuen arau batzuk betearazteko, gu ordena eta legearen agenteak bihurtu gaituzue.

Lankideok, momentu oso txarrak datoz eta okerrenean jarri behar gara, hauen babesa ez baitugu jasoko. Gure lana, gaur egin dugun bezala, milaka pertsonen bizigaiarekin jokatzen ari direla eta denon ongizatea bermatzeko daudela gogoraraztea da, ez bakar batzuena soilik.

Urkulluk, gaur, gure lokalak itxi ditu gure osasunaren ongizatean pentsatuz. Guk neurri hau onartzen dugu eta baliagarria izatea espero dugu.

Kaltetutako sektoreentzat laguntzak mantendu eta handituko zirela adierazi zuen, zeintzuk dira laguntza? Urkullu jauna? Galde iezaiozu enparantza honetako edozeini ea nolako laguntzak jaso dituen.

Gu beti egon gara elkarrizketarako prest. Iragarri dituzun laguntza horiek zehazteko gurekin hitz egitea gustatuko litzaiguke, eta espero dugu gure lanpostuak salbatzeko nahikoak izatea.

Eta ez badute ezer egiten berriro elkartuko gara.

Eta gure lana berriro ere defendatuko dugu.

Tabernak ez dira ezer bezerorik gabe eta tabernetara etortzen jarraitu duzuenoi: benetan, mila esker. Zuek zarete gure biziraupenak bermatu dutenak. Eskerrik asko.

Konponbide bat orain.

Ostalaritza aurrera!