Haiek bai garai latzak, hara han, GAL urdina, GAL berdea, hainbat egunetan desagertutako zinegotzi abertzaleak “kontrolik gabeko” taldeek ikasle gazteei eragindako agresioak, “tirar a matar” poliziak erabilitako kontsigna.

Gaur egun, ordea, badirudi ahaztu egin dugula zorigaiztoko iragan hartan pairatutako errepresioa, baina estatuko estoldek, kloakek eta hondakinek bere horretan diraute, zelatan eta edonoiz ekiteko prest.

Hori guztia gugan eraginik ez duela pentsatzeko joera daukagu herritar xumeok nahiz oinez gabiltzanok, eta politikari edo finantzari boteretsuei dagokiela soilik, baina kontua da, diktadorea hil ondorengo trantsizio politikoan estatuko segurtasun indarrak birmoldatu eta garbitu gabe gelditu zirela, horrez gain, muturreko faxismoa nagusi da euren baitan.

Duela gutxi, Auzitegi Nazionaleko Fiskaltzak hainbat lagunen kontrako salaketa jarri zuen kontzentrazio batean parte izanagatik,  zeinetan gaixo terminal zegoen euskal preso baten aitarekin azken kontaktua izateko baimena eskatzen zuten.

Bada, halako ikerketen harira, Polizia Nazionaleko Informazio Brigadako zenbait txosten ikusteko aukera izan dugu, eta talde politiko eta presoak laguntzeko erakunde jakinen bilerak zaintzapean izateaz gain, espainiar erarako benetako Macarthismo alardean, hainbat pertsonen ibilbide osoa agertzen da 2014. urteaz geroztik, haien kontzentrazio, hitzaldi eta bilera politikoekin batera. Oraingoan azken lau urteotako zaintza politikoaren historialak erantsi dituzte diligentzietara. Pertsona xumeak besterik ez dira ikertzen ari direnak eta modu askean biltzeko, manifestazioetan parte hartzeko eta ideiak adierazteko eskubidea baliatu dutenak, inolako deliturik egin gabe.

Azken finean, kontzentrazioetan eta manifestazioetan parte hartu izateak eskubide politikoak eta askatasun zibilak baliatzea dakar berekin besterik ez, baina halako historial politikoa beharrezkotzat jotzen da egile-zuzenbide penala konfiguratzerako orduan, zuzenbidezko estatuaren printzipio demokratikoetatik urruti, hainbeste aldarrikatzen diren arren.

Kloakek eta estoldek indar politikoetako goi-ordezkariak ez ezik, herritar arruntak eta normalak ere zelatatzen dituzte, norberaren ideologiaren araberako zerrendak sortuz, modu horretara, salatu eta haien kontra jardun ahal izateko behin helburua ezarritakoan, eta, agian, beste era batez jarduteko asmoarekin baldin eta egoerak horretarako aukera ematen badu.

Kloakak Madrilen bakarrik ez, badaude gure lurraldean ere gure askatasunerako mehatxu gisa. Tribuna apal honetatik, letratu honek exijitzen du askatasun adierazpenaren kontrako epaiketekin, zorigaiztoko jazarpenekin eta manifestazioetan parte hartzen dutenen fitxategiekin amaitzea. Agente jaun-andreak, jakin ezazue nik neuk, ahal dela, beti hartzen dudala parte Amnistiaren Aldeko eta Errepresioaren Aurkako Mugimenduak antolatutako manifestazio eta kontzentrazioetan eta halaxe egiten segituko dudala, halaber, liburu desegokiak irakurri ohi ditudala eta gure inguruko maila demokratiko eskasak sekulako lotsa eragiten didala. Amnistia eta askatasunaren beharrean gaude, amnistia eta askatasuna exijitzen ditugu.

Santiago González Arias

Abokatua (Barakaldo)