Martxoaren 8a Emakumeen* Nazioarteko Eguna dela aprobetxatuz, milaka kilometrora dagoen arren egunero “ukitzen gaituen” errealitate bati buruz hausnartzea iradoki nahi dugu. Asiako ehungintzaren industriari buruz ari gara (Asian ekoizten da munduko arropa guztiaren % 60). Sektore honetan, emakumeen presentzia gehiengoa da, eta batzuetan langileen % 90 ere emakumezkoak dira. Begira diezaiegun emakume horiei eta gure armairuen tiraderak betetzen dituen arropa bilakatzen den errealitate bidegabea gainditzeko borroka etengabeari.
Gure mundu globalizatuaren garapen-ereduaren oinarria hazkuntza ekonomikoa da, hau da, estatuek urtez urte diru gehiago izatea are diru gehiago lortzeko. Gaur egungo nazioarteko testuinguruan enpresa transnazionalek irabazi ekonomikoak guztiaren gainetik lehenesten dituzte. Kostuak murrizteko eta irabazi-marjinak areagotzeko, ekoizpena eskulan merke askoko herrialdeetara bideratzen dute, lege-, gizarte- eta ingurumen-arloetan estaldura txikia duten herrialdeetara, hain zuzen. Herrialde horiek, Arropa Garbia Kanpainak ohartarazten duenez, “etengabe lehiatzen dira malgutasunari eta soldata-kostuei dagokienez, beren bezeroen erosketa-ohituretara moldatzeko”.
Asian arropagintzaren sektorean lan egiten duten pertsonak emakume gazteak dira, batik bat, ez dute ia ikasketarik eta sarritan beren familien diru-sarrera iturri bakarra dira. Emakume horiek pairatzen dituzte sistema ekonomiko globalizatuak enpresa transnazionalei ematen dizkien pribilegioen ondorioak. Hala nola: beren oinarrizko beharrei erantzuteko nahikoa ez diren eta desnutrizio kasuak ere eragiten dituzten soldatak, lan-kontraturik ez izatea, gaixotasun- edo amatasun-bajarik ere ez izatea, sindikatu-jarduerarako eskubiderik ez izatea, erretiroko pentsioa jasotzeko eskubiderik ez izatea, laneko ziurgabetasunaren ondorioz estresa pairatzea, jazarpen fisikoa eta ahozkoa, lanaldi amaigabeen eta ordu estrak egin behar izatearen ondoriozko nekea... Egoera hori are gogorragoa da landatik hirira arropa-fabriketan lan egiteko migratzen duten emakumeen kasuan, ez baitute inolako babes legalik izaten.
Egoera honek, era berean, harreman pertsonalak hondatzen ditu, txirotasunetik irten ahal izateko hezkuntza jasotzeko planak oztopatzen ditu eta familiak banantzen ditu, pertsona batzuek etxetik alde egin eta tailerren batean lan egin behar baitute. Bere bizitzarako proiektuak arriskuan daude bizi duten lan-ustiapenagatik.
Hala ere, antolatzen direnean eta sindikatuekin eta laneko eskubideen eta giza eskubideen aldeko erakundeekin batera borrokatzean, langile horiek frogatu dute desorekan eta pobrezian murgilduta uzten dituen eredua ez diren bestelako aukera zuzenak daudela. Beren ekoizpena deslokalizatzen duten arropagintza-lantegiak hurbilagotik kontrolatzea eta sektorean lan egiten duten emakumeen eskubideak urratzen dituzten enpresei presio handiagoa egitea eta zigortzea ahalbidetzen duen nazioarteko arauketa-esparrurik ez dagoenez, helburu hori lortzeko borrokari esker azken urteotan hainbat aurrerapen lortu dira. Besteak beste, langileen kooperatibak sortu dira justizia komertzialean eta sozialean eta ingurumenarekin lotutako justizian oinarrituz, eta lantegietako segurtasuna hobetzeko akordioak lortu dira, Rana Plazako eraikinarena bezalako hondamendiak ez daitezen berriro gertatu (Bangladesh-eko eraikin haren hondamendian 1.100 pertsona hil ziren).
Hala eta guztiz ere, beste gauza asko lortu behar dira oraindik. Horrela, aldaketa langileen, sindikatuen eta Iparraldetik Hegoaldera genero- eta maila-berdintasunaren, justizia sozialaren, bakearen eta guztiontzako lan-baldintza duinen alde lan egiten duten erakundeen arteko aliantzan eta batasunean egongo da oinarrituta. Eta, nola ez, hemendik norabide horretan egin dezakegu lan, batzuetan ahazten dugun arren ahalmen ikaragarria duen arma batekin: gure kontsumo-ohiturekin, alegia.
* Ezin da emakumeei buruz singularrean hitz egin, ez baitago emakume izateko modu bakarra. Plurala erabiliz, emakumeen dibertsitatea azpimarratu nahi dugu.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Zer jakin behar dut? Norekin erlazionatu behar dut? Non bizi behar dut? Ardura horiekin gabiltza gizakiok gure gizarteen baitan bizitza on baten ideia bizitzeko bidean. Ondo erantzuten ez badakigu, bazterretan geratuko garen beldurrez.
Joan den astean, kanpoan geratzearen... [+]
Gure lurraldeetan eta bizitzetan sortzen diren behar, desio eta ekimenen inguruan gero eta gehiago entzuten dugu harreman eta proiektu publiko-komunitarioak landu beharraz, eta pozgarria da benetan, merkaturik gabeko gizarte antolaketarako ezinbesteko eredua baita. Baina... [+]
Elkarrizketa berritu dugu fakultateko idazkaritzan, auskalogarrenez: urruti daude, euren matrikula egiteko, ikasleak bakarrik etortzen ziren garaiak. Aspaldixko aldatu zen joera, eta gurasoek –nabarmenago amek– gero eta paper aktiboagoa hartzen dute seme-alaben... [+]
Silogismo baten argumentuak hiru proposizio ditu, eta horietatik azkena nahitaez ondorioztatzen da beste bietatik. Logika deduktibo horrekin aztertu daiteke, nire aburuz, Nafarroan gertatzen ari den Aroztegiako gatazka sozioekologiko luze eta traumatikoa.
Tesia: Baztango... [+]
Berriki landu ditut klasean Etxahun Barkoxeren kobla eder eta hunkigarriak. Gaizo gizona! “Edertasunez praube” sortu zelako hasi zitzaizkion etxeko nahigabeak, baina hamazazpi urtetan zen pulunpaka sartu zorigaitzaren itsasoan, maite zuen Marie Rospide doterik gabeko... [+]
Azken egunak garrantzi handikoak izan dira Bartzelonan, etxebizitzaren aldeko mugimenduarentzat eta espekulatzaileen aurkako borrokarentzat. Urtarrilaren 28an, polizia-armada batek Raval auzoko Massana Zaharrari [zentro sozial okupatua] eraso egin zion goizaldean, aurrez abisatu... [+]
Idatzi honen bidez, EITBko Euskara Batzordeak eta azpian sinatzen duten EITBko organoek euren kezka eta gaitzespena agertu nahi dituzte azken hilabeteetan EITBko zuzendaritza-postuetarako abian ipini diren hautatze-prozesuak direla eta, gutxietsi egin baita euskararen... [+]
Ni ez dut nahi nire alaba ijitoz mozorrotzea kaldereroetan. Nik ez dut nahi nire alabaren eskolako haur ijitoak ijitoz mozorrotzea kaldereroetan. Ijito izatea ez delako mozorro bat. Ijito izatea ez delako urtean behin egiten den festa bat, arropa exotikoekin eta aurpegia ikatzez... [+]
Bidea pausoka egiten da, eta hasiak egina dirudiela ikasi nuen aspaldi xamar. Baina jendeak esaldi hori edukiz betetzen ere ikasi nahi du. Bakarrik ezer gutxi lor genezake, hasi orduko etsi, akaso. Sekulako jendetza biltzeak ere antolaketa zaildu eta ikusi beharrekoa gandutu... [+]
Ez zuen egoki jokatu, neurriak hartu behar ziren, bestela, ez dugu ikasten. Itxuraz, ez zen ohartzen egindakoaren inpaktuaz, normal jarraitzen zuen, batzuetan, ingurukoek baino itxura zoriontsuagoz. Gainera, altuegi hitz egiten du, hori ez zaio inori gustatzen. Darabiltzan... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Erretiratu berri den lankide-ohi baten omenez, Historiako irakaslea. Bejondeizula!
Hezkuntza-legeek azpimarratzen dute zein garrantzitsua den ikasleengan pentsamendu kritikoa sustatzea. Baina irakasle-klaustroak, garai batean ideien eztabaidarako eta proposamenak... [+]
Mendebaldeko herrialdeetako demokrazia liberalak demokrazia minimalista baten itxura gero eta handiagoa du. Definizioaren muina litzateke hauteskunde bidezko gobernu aldaketak errespetatzen direla. Horren aldaera autoritarioari Levitsky eta Way politologoek autoritarismo... [+]