Eguna argitu eta ez askora esnatu eta, alboko kanpina irekia ikusi dugu: non demontre ote da Mixel. Oheratu gabe oraindik? Goiz esnatu eta dagoeneko altxaturik? Bezperan lagunak egin eta beste norbaiten kanpinean? Herrikide batek, ustekabez, eguerdi aldera eman digu erantzuna. Ostiralean bestarako betarik egongo ez zela kontatu genuen arren, zenbaitek ezin izan dio eutsi lehen eguneko adrenalinari. Garagardoen artean Mixel ezagutu zuela eta honetaz eta besteaz berriketan aritu zirela jakin ezazue noiz arte. Gizon xelebre bezala deskribatzea aski izan zen guretzat nortaz ari zen ohartzeko. Zanpantzarren artean aritu zenetik ez dugu gehiagotan berarekin topo egin, baina antza, oraindik ere Irisarrin jarraitzen du. Ehunka pertsona gaude hemen eta eskerrak herri txikia den.

Aurtengo edizio honen berrikuntza nagusia tailerrak izango zirela iragarri zuten antolatzaileek; aukera aldetik anitza behintzat bai, jendearen parte-hartzea aldiz zenbaterainokoa izan zen jakitea ez litzateke gaizki etorriko. Batzuk bart gaueko ajearekin oraindik, argazkilariek maltzurkeriaz jokatuz gero meme-tailer praktiko bat egin zezaketen. Hala ere, gu izan ginen mahai-ingurura aurpegiak garbituta eta arropaz aldatuta agertu zen jendea. Migrazioen ingurukoan izan ginen gu: Eztena Gernikako gune autogestionatuko kide bat, Artea kolektiboko beste bat eta Ongi Etorri Errefuxiatuakeko Ipar Euskal Herriko kide batek hartu zuten parte solasaldian eta ikus-entzuleen galderekin osatu zuten. Gako garrantzitsuak eman zituzten, dudarik gabe, gero eta jende gehiago jaso beharko duen harrera herriaren inguruan. Aukera aparta Euskal Herriko hainbat lekutako bizipenak jasotzeko.

Behetik gora joan zen giroa; kontzertuek eraman zuten egunaren tempoa. Irisarriko plaza izan zuten plaza Montauk eta Anarik. Gasteizko beroarekin alderatuz Irisarrikoa “ez zela ezer” zioen Montaukeko Beñat Goitiak, baina beno, inor gutxi zegoen gerizpetik kanpo. Anarik, baina, lortu zuen jendea barra ertzeko babesetik ateratzea, hodeiak lagun zituela. Betiko ildotik joan zen Anariren kontzertua, baina JP Lohianen bertsio bat sartzeak ez ote zuen ondoren etorriko zen euri-jasa eragin.

Pentzeko oholtza gizonezkoek osatu zuten oro har. Plazan musika entzuten jarraitzeak ez zion onik egin Rodeori, Pentzean jo zuen lehen taldeari, merezi baino jende gutxiago bildu baitzuten. Alba edo Lisabo 2.0 aritu zen ondoren, ez Txapen ahotsarekin eta apenas beraienarekin, baina tinko jo zuten Peio, Mikel, Mattin, Allande eta Xalbatek. Pelax ondoren, gizonezkoak guztiak hauek ere. Zein ondo etorri zitzaien hauei horrenbeste jenderen aurrean jotzea. Niña Coyote eta Chico Tornadoren burrunbada latzek bati edo besteri tortikoli ederra utziko zioten ziur biharamunean; horiek pieza puxkak, horiek.

Ardoz ardo joan zitzaizkigun ttanttoak, poltsa berritu ere egin behar izan genuen birritan. Hargatik, akaso, ametsetan azaldu ere azaldu zitzaigun Mixel bera, garaztarrekin batera marseillesa abesten. Ez zuten luzaro iraun, baina. “Hori da hori naziogintza”, oihukatu eta isilarazi zituen kanpinkideak.