Beste borroka ekofeminista asko bezala (indigenak edo nekazariak), kolektibo hau mugimendu sozial misto batean sortu zen, Desazkundean, hain zuzen ere. Berau proposamen antikapitalisten inguruan hasi zen 2009an, eta hasierako diskurtsoa ekologista baino ez zen, mugarik gabeko hazkundearen zentzugabekeria zalantzan jarri zuena. 2012-13rako, Desazkundeak dozenaka pertsona artikulatu zituen Bilbon eta Gasteizen, eta hainbat taldetan antolatzen zen: txanpon soziala, herri-baratzea, Lurraldearen Antolamendurako Artezpideak, lana eta oinarrizko errenta, elikadura, hezkuntza eta Hegoalde Globala, eta abar. Lantalde horietako bat Feminismos Desazkundea zen, feminismoak eta desazkundeak elkar nola eragiten duten aztertzen eta bizitzen zuena. Denborak aurrera egin ahala, Desazkundeak gizarte-mugimendu gisa funtzionatzeari utzi zion, eta aktibo geratzen zen lantalde bakarra Feminismos Desazkundea zenez, Desazkunde Feminista izatera igaro zen. Duela gutxi, Desazkunde Feministak ere desegitea erabaki du, autozainketagatik eta koherentziagatik.

Hamar urte baino gehiagoko prozesu kolektibo horretan, ikaskuntza kolektibo batzuk atera ahal izan ditugu. Diskurtsoari dagokionez, barne mailan eta sarean beste eragile batzuekin (Bizkaiko Etxeko Langileen Elkartea, Trabajadoras No Domesticadas, Babel Munduko Emakumeak, Mugarik Gabe, Emakumeen Etxeak, Desazkundea eta Ongi Bizitzeko Sarea...) hausnartzen jardun dugu elkarrizketa, tailer eta hainbat prozesuren bidez, eta taldean idaztera animatu gara, 2013ko Ekonomia Feministari buruzko Kongresuan, esaterako. Prozesu horiei esker, alde batetik, ekofeminismoarekin artikulatzen diren bestelako borroketara jo ahal izan dugu: dekolonialismoa, antiespezismoa, elikadura-subiranotasuna, LGTBIQA+..., eta gure diskurtsoa eta gure praxia konplexuago egiten joan dira. Bestalde, gure gorputzetan eta hurbilekoetan bizi izan dugu zein zaila den proiektuen logikek (GKEenak edo unibertsitatearenak, esaterako) kolektibo sozialen erritmoak, ezagutzak eta protagonismoak balioestea, aitortzea eta legitimatzea.

Barne-mailan, desazkundeak zaintzea esan nahi duela ulertu eta praktikatu izan dugu. Adibidez, gerora izendatu ahal izan genuen taldeen bidelaguntza tresnarekin zaintzen genituen bilerak; taldekideen erritmo, bizi-proiektu eta zaintza-egoeretara egokitzen zen taldea; eskainitako tailerretatik biltzen genuen dirua kolektibizatu egiten genuen, gure egoera ekonomikoen aniztasunari erantzuteko eta beste kolektibo sozial batzuetara birbanatzeko, eta abar. Denborarekin konturatu gara berotasunarekin, goxotasunarekin eta entzutearekin lotutako zaintza kolektibo batzuk naturalizatu ditugula, beste espazio batzuetan aurkitzea hain erraza ez zaiguna. Gainera, kolektiboki sortu ditugun loturek taldearen beraren denbora-mugak gainditu dituzte, artikulu hau da horren adibide. Prozesu horrek, guri ez ezik, beste borroka eta esperientzia batzuei ere balio izan diela espero dugu, eta desazkundea, zalantzarik gabe ekofeminista, sendotzeko balio izan duela.