Aita Santuaren biolinista eta bere estela
Orkestra handien eta obra handien kontzertuen ondoren, ezin diegu arreta jarri gabe utzi musika-patxada handiagoko, sosegu handiagoko baina edertasun berdineko proposamenei.
Eta, hain zuzen ere, sosegu sentsazio horrekin, iraganera bidaiatzearekin, bidaia atsegingarri batekin topatu ginen Al Ayre Español taldearen kontzertura joan ginenean, Antzinako Musika zikloaren barruan. Talde hau 1988an sortu zuen Eduardo López Banzo zuzendariak, eta interpretazio-irizpide historizistak erabiltzea eta garaiko instrumentuak erabiltzea du bereizgarri.
Oraingo honetan, Arcangelo Corelli 'Aita Santuaren biolinista' deitua, eta Erromako bere eskolaren inguruko obra sorta bat eskaini zen. Programa honen berezitasuna Jakako Katedralean agertu ziren bi obra anonimo italiar sartzea izan zen. Talde honek berreskuratu zituen eta kontzertua entzunda, edertasun handikoak direla esan dezakegu.
Berreskuratutako bi lan horiek, 'Sonata terza' eta 'Sonata quarta' hain zuzen ere, ñabarduraz betetako obrak izan ziren, erabilitako tempiei dagokienez oso bariatuak. Sonata quarta bereziki ederra izan zen, eta taldearen interpretazioa beti afinatua eta konpaktatua izan zen.
Arcangelo Corelliren beraren hiru sonataz ere gozatu ahal izan genuen. Musikagile honen idazkera musikalaren errefinamendu eta aberastasunak barrokorik hoberenera eraman gintuen. Taldeak, López Banzoren zuzendaritzapean, irakurketa dotore eta soilak egin zituen, alferrikako manierismorik gabe.
Alessandro Scarlattiren bi lan entzun ahal izan genituen: biolontxelorako eta baxurako sonata bat re minorrean, Aldo Matak bakarlari gisa bikain interpretatua, eta organorako Fuga del secondo tuono, López Banzoren eskutik, agian zerbait ortopedikoa izan zena.
Propina gisa, tarantella napolitarren popurri goxoa (antza denez, Pugliako jatorria du tarantellak, López Banzok adierazi zigunez). Gozamena.
Albenizen Iberia Suite monumentalaren bertsio berri bat egitea meritu handiko lana da, merkatuan dauden grabazio bikainak kontuan hartuta. Hori dela eta, Luis Fernando Pérezek Musika Hamabostaldiko errezitaldian egindako lanak sekulako miresmena sortu zidan.
Luxenburgoko Orkestra Filarmonikoaren lehen kontzertuak erromantizismo berantiarraren kutsua izan bazuen ere, bigarren topaketan taldeak bi obra zirraragarri interpretatu zituen, istorioak kontatzen zizkigutenak. Obra exigenteak ziren, batez ere adierazkortasunaren aldetik, eta... [+]
Musika Hamabostaldiak 85. edizioari hasiera eman dio, orkestra handi batekin eta inaugurazio baten mailako programarekin.
Mundu honetan gauza guztiak bezala, amaitu da Donostiako Musika Hamabostaldia. Normaltasunera itzultzeak markatutako edizioa izan da, eta horrek ikusleen gogo berezia eta giroan sumatzen zen nolabaiteko poza ekarri ditu.
Musika ez da diziplina tekniko hutsa, musika kutsu... [+]
Urtero bezala, Donostiako Musika Hamabostaldiarekin hitzordua derrigorrezkoa da musikazaleontzat. Eta aurreko urteetan bezala, eskaintza askotarikoa, atsegina eta pizgarriz betea dator. 83. hamabostaldia izango da aurtengoa, eta agian ohi baino jaialdi laburragoa izango bada... [+]
Garai zailak bizitzen ari gara denerako, baita, eta agian bereziki, kulturarako ere. Distantzia egokiei eustea eta osasun-agintarien gidalerro guztiak betetzea oso zaila da leku itxietan, jende asko dagoenean. Eszenatoki baten gainean orkestra oso batek, edo abesbatza handi... [+]
Donostiako Musika Hamabostaldiaren azken txanpa honetan orkestra ospetsu eta sendo izango ditugu gure artean, eta, beraz, Euskadiko Orkestra Sinfonikoarentzat erronka bat da talde hauen artean bere indarra erakustea. Apustu serioa egin zuen abuztuaren 24an.