Vox alderdi faxistaren gorakadak markatu du azaroaren 10eko hauteskunde gaua. Abascalen alderdia beste zerbaiten sintoma da ordea: faxismoaren gorakadak erakusten du eskubide nazional eta sozialetan sakontzeak eramaten duela Espainiako Estatua krisi egoerara.
Ikusitakoak ikusita, “Espainiako Estatua krisian dago” esateari utzi eta “Espainiako Estatua krisia da” esatera pasa beharko genuke: bere buruarentzat irtenbide instituzionalik aurkitzen ez duen telenobela bihurtua dago, urteak aurrera doaz, hauteskundeak bata bestearen atzetik kateatzen dira eta ez dirudi azaroko hauek ere soluzio askorik ekarriko dutenik.
Pedro Sanchezek apirilean baloia hartu zuenean posesio laburraren alde egin zuen. Asko konbentzitzen ez zuen ezkerreko pakturantz korrikaldi baten ondoren, Iglesiasi baloia pasa ordez hiruko urduri bat jaurtitzea erabaki zuen. Tiroak burdina jo du. Errebotea Vox-eko faxistentzat. Eta partidua lehen baino konplikatuago. Gobernu aurrerakoia lortuko duela esan du jarduneko presidenteak hauteskunde gauean, baina kongresuaren gazta erdia nola banatu den ikusita, duela zazpi hilabete baino kabriola gehiago egin beharko ditu, Unidas Podemoseko sozialdemokrata populisten eta Ciudadanoseko liberal-falangisten babesa lortu beharko lukeelako, eszenan agertu diren ordezkaritza txikiko alderdi batzuenaz gain.
Bada beste aukera bat, PPrekin alemaniar estiloko koalizio handi konstituzionalista bat osatzea. Gehiengo zabal horrekin 78ko erregimenaren eraikinak ustelduta dauzkan zimenduetan obrak egin ahalko lituzkete, amiltzeko arriskuan dagoen cortijo-a nolabait zurkaiztu. Baina apustu horrek problema bat dauka: are gehiago laineztuko luke Abascalen legioa.
Gobernagarritasun faltaz hitz egiten dute tertuliano iberikoek aspaldiko urteetan. Ez da harritzekoa, kontuan izanda Espainiako kultura politikoan duela 40 urtera arte gobernaezintzat jotzen zela alderdi batek baino gehiagok parte hartzea baimentzen zuen edozein sistema. Atzetik etorri zen bi partidu handien alternantzian oinarritutakoa, 78ko Erregimena, baina onenak emanda dagoela dirudi. Eta zaharra ahitzear dagoen, baina berria berandutzen ari den argilun honetan, munstroak agertzen hasi dira: 52 diputatu faxista patroien menpeko Espainia batuaren zerbitzura. Vox-en obsesioak Espainiaren krisiaren sintomatzat hartzen baditugu, garbi samar ikusten da eskubide nazionalak eta sozialak direla estatua gaixotzen dutenak. Bi eremu horietan egiten diren borrokek erakutsiko dute, beraz, etorkizunak zer aurpegi izango duen, segur aski hauteskundeek baino argiago.
Ondo gogoratzen du noiz izan zen lehen ziztada: 2019ko apirilaren 28an. Espainiako hauteskundeekin kointziditu baitzuen. Modurik txepelenean gertatu zen: beti bozkatzen duen –tradizioz, konformismoz, are abulia puntu batez– alderdiaren boto papera hartu eta... [+]
Zein udalerrietan izan da indartsuen EAJ? Zeinetan EH Bildu? Non bozkatu da gehien Ahal Dugu? Eta Vox non da indartsuen Euskal Herrian? Zein dira PSOEren indarguneak? Eta PPrenak? Kontsultatu guztia infografia interaktiboen bidez.
Azaroaren 10eko Espainiako hauteskundeetan jaurtitako promesak betetzeko ordua iritsi da.
EAJk Bizkaiko azken diputatua galdu du PPren mesedetan, atzerriko botoengatik eta gaizki zenbatutako 200 boto ingururengatik.
Asteartean PSOEk eta Unidas Podemosek Espainiako Gobernua osatzeko akordioa sinatu zuten, baina bi alderdi horien batura ez da nahikoa inbestidura ziurtatzeko. Nola jokatuko du EAJk Madrilen dituen zazpi diputatuekin? Aitor Estebanek ez du gauza askorik argitu oraingoz.
Ez da harritzekoa, kanpaina honetan, Syriza greziar alderdiaz eta Tsipras lehendakari ohiaz aipamen batere ikusi/entzun ez izana, nahiz eta pisu handia izan duen, nik uste, greziar eskarmentu hark. Nahita ahazturik jendearen aurrean, baina presente, oso, kanpaina diseinuetan... [+]
"Politikari guztiak berdinak dira”. Esaldi hori aditzen dudan bakoitzean, egonezinak kolpatzen nau. Norbaitek bere burua apolitikotzat jo edo munduko hiritar gisa aldarrikatzen duela entzunda nabaritzen dudan egonezin berak.
Beste klase bateko erranaldiekin... [+]
Atzoko emaitzak ikusita, Espainiako Gorteetarako egin ziren lehen hauteskundeekiko konparaketa bat egin daiteke. Emaitza ez da berdina, baina badu antzeko kutsua 1977. urtean izan ziren hauteskundeekin konparatuz gero: alderdi askoren presentzia, zatiketa, nazioen presentzia... [+]
Atzo, Pablo Iglesiasek esan zion Pedro Sanchezi, lo gutxiago egingo zuela ultraeskuindarren gorakada ikusta, Podemos-eko ministro bat edo bi izanda. Ez dakit Pedro Sanchezek lo ondo egin duen ala ez, baina argi dagoena da, hauteskunde berriak konbokatu zituenean, Pedro Sanchezek... [+]
Atzo ere, hauteskunde eguna. Eta gaur, berriro ere, gertuko etorkizunaz hausnartzeko eguna. Egia esan, ez dakit zer hautatu dugun edota batzuek zer nahi zuten guk hautatzea. Adibidez, Sánchez hautagaiaren hitzetan, azaroaren 10ean ez ziren politikak bozkatzen, gobernua... [+]
PSOE eta Podemosen arteko akordioa gorabehera, berriro bozkatzera eraman nahi izan gaituzte gobernuaren osaketa alderdi independentisten esku zegoelako. Ez gaitezen engaina, Espainiako egoera ez da gobernua osatu ezinean sortutako blokeo politikoa, ez hori bakarrik bederen:... [+]
Espainiako Kongresurako eta Senaturako hauteskundeen errepikatzea izan da honakoa, 2015etik laugarrenak. Eta lehen galderak izan behar luke zertarako errepikatu dituen hauteskundeak apirileko deialdian irabazle izan zen PSOEk. Izan ere, azaroaren 10eko hauteskundeek joko zelai... [+]
Bigarren parteak ez dira oso maitatuak izaten arte guztietan. Politikan ere ez. Emaitzek déjà vu-tik gehiago dute berritik baino, baina badira pozteko pare bat arrazoi. Batetik, neofaxismoak Espainian izan duen goraldia gurean 1.300 boz gehiago eta zero ordezkari... [+]