Comezou a Gran Rebelión dos Escravos de Xamaica cando acudiron á folga reclamando liberdade e salarios dignos.

Dos 300.000 escravos que había na illa, 60.000 levantáronse durante a maior revolta das colonias das Antillas, dependentes dos británicos.

Presidido polo sacerdote baptista jamaicano Samuel Sharpe, pensaron nun principio que paralizar o traballo das plantacións sería suficiente para alcanzar os seus obxectivos e que a violencia só se utilizaría si son atacados.

O 27 de decembro, con todo, houbo enfrontamentos armados entre a colonia armada e os batallóns armados de escravos, e tras o triunfo destes últimos, algúns territorios quedaron baixo o control dos escravos.

Os británicos proclamaron a situación de guerra e venceron a sublevación en poucos días. Posteriormente, e aproveitando a represión indiscrimita, mataron a miles de escravos jamaicanos. Con todo, foi un fito importante para conseguir a abolición da escravitude no imperio británico e converteuse en fonte de inspiración de elevacións similares noutras moitas colonias.