O que se achegue a este libro pode sorprenderse, sendo un libro ilustrado, vendo cantos textos ten. Estamos afeitos a que os libros ilustrados e os álbums sexan obras de moi poucos textos e estean dirixidos aos primeiros lectores (ou etapas previas á lectura).

 

Nesta ocasión, con todo, inspirámonos nunha historia de Mónica Rodríguez, que nos conta o que estivo baixo o asfalto da nosa cidade. “Baixo o asfalto houbo unha vez unha flor. E xunto á flor, un val.” Así comeza o escritor, e a continuación: “Alí, onde hai un farol de ferro, había unha árbore grande como un bosque e tamén un bosque”. Así, lévanos do presente ao pasado, a coñecer á familia da vendedora ambulante que andaba no carro e a ver reflectirse na flor as vivencias do neno León.

O pasado, outra época, outra forma de ver o mundo, aparecen na obra que crearon Rodríguez e Araya. Aínda que o texto di moito, as imaxes teñen moito que dicir. A bilbaína Rocío Araya lévanos da paisaxe gris do presente a un bosque do pasado, a un mundo de cores vivo e cambiante, a un mundo tranquilo e vivo de León e a flor, para volver ao asfalto ao final. Nun estilo aparentemente sinxelo, a través dos trazos da acuarela (que nos lembra a Asun Balzola), a ilustradora consegue representar situacións, aumentando a dozura transmitida polo texto ao espectador.

Neste
precioso libro, protagonizado polo mozo e a flor León, a súa relación, o relato que nos explica un mundo de outrora, o texto conclúe dicindo que baixo o asfalto houbo unha flor e un mundo ao redor dela (“E xunto á flor, un val –houbo–. E no val, un bosque, un río. E un neno que contaba segredos á flor. Aquí mesmo, baixo o asfalto”). A imaxe, en cambio, móstranos nas seguintes dúas páxinas unha mensaxe aberta para que o lector a interprete, abrindo unha xanela á esperanza neste mundo asfáltico.