Il Trittico de Puccini
por: Orquestra Sinfónica de Navarra e Coro de Ópera de Bilbao.
Dirección de escena: Paco Azorín.
Solistas: O gran C. Álvarez, A. Brancas, M. Berti, C. Isotton, K. Mattila, A. Ibarra, S. Esparza e I. O hotel.
Onde: Palacio Euskalduna de Bilbao.

------------------------------------------------------

Poucas veces temos a oportunidade de escoitar este tríptico de Giacomo Puccini tal e como el mesmo pensouno: na mesma sesión. Tres breves obras que se interpretan en diferentes ambientes, e o gran número de solistas que iso require, é un reto. ABAO cumpriu con éxito este reto.

A pesar das diferenzas entre o tres obras do xenio Puccini, o ideal é representalas desta maneira, unha tras outra. Por unha banda, entre o tres hai un fío condutor indiscutible: a morte. Il tabarro acaba cun asasinato; o final de Suor Angelica é o suicidio da monxa; e Gianni Schicchi comeza coa morte de Buoso Donati, cuxa doce herdanza dá lugar a todo o acto posterior. As dúas primeiras óperas teñen lugar nun ambiente dramático e escuro, mentres que a terceira é brillante, chea de humor, faísca e enxeño. Goce en xeral.

O nivel de interpretación foi alto no tres títulos. En Il Tabarro sobresaíu o barítono Carlos Álvarez, no papel de Miguel, cunha voz clara e enérxica como sempre. Pero a soltura sobre o escenario da soprano Anxos Brancas e a elegancia da súa voz cegaron aos oíntes.

En Suor Angelica mergullámonos nun drama case místico e delicado. A música de Puccini, neste breve traballo, pode considerarse unha das máis doces de toda a súa produción. Esta obra esixe un soprano elegante que sabe transmitir o nivel de emoción que supón o papel. A florentina Chiara Isotton cumpriu con fartura o seu papel. Deu ao personaxe unha aura estilizada que nos levou a todos ao ceo. A soprano finlandesa Karita Mattila, pola súa banda, deu un gran empate a Zia Principessa.

A terceira parte, GIanni Schicchi, dá un contrapunto cómico e animado aos dramas anteriores. É un traballo coral, o que significa que é difícil de montar e que cada papel é moi importante no seu conxunto. O resultado foi magnífico. O coñecido Ou mio babbino caro, unha doce aria composta para o protagonista, foi moi ben cantada pola soprano navarra Sofía Esparza, que estivo moi segura no papel de Lauretta. O tenor romanés Oan Hotea tamén tivo unha gran interpretación, e Carlos Álvarez volveu interpretar con rotundidade o papel de Gianni Schicchi, cunha voz firme e convincente.

A actuación do Coro de Ópera de Bilbao foi eficaz, así como a dirección de Pedro Halffter. Do mesmo xeito, non podo esquecer aos demais solistas que actuaron con moita rotundidade. Mención á parte merece a magnífica dirección escénica de Paco Azorín.