En 2006, Baltasar Garzón, entón xuíz estrela, sufriu unha especie de revelación e redactou unha práctica que garantía os dereitos dos detidos por terrorismo. O mesmo xuíz viu pasar pola súa sala a centenares de detidos incomunicados, moitos deles con evidentes signos de malos tratos, pero non fixo nada.
É máis, o protocolo de Garzón non foi levado á práctica: os interrogatorios non foron gravados en vídeo, non informaron as familias sobre o paradoiro dos detidos e si algunha vez informábaselles aos xuíces dunha incidencia na detención, esa información nunca supuxo un cambio na incomunicación.
Só nalgunhas salas da Audiencia Nacional permitiuse que un médico de confianza sometese ao detido a un recoñecemento médico, pero acompañado por un médico forense do xulgado. Por iso, algúns médicos da asociación Jaiki Hadi dedicámonos a iso.
Non houbo vontade de declarar os abusos policiais por parte da Policía Nacional. As persoas que prescribiron, ampararon, lexitimaron e executaron as torturas seguen na razón de estado
Recordo indeleblemente a tristeza que sentía ao saír daqueles centros sinistros de detención, a profunda sensación de impotencia e de tristeza. Ao atravesar aquelas portas sabía que deixaba dentro a persoas que me golpearon. E, desgraciadamente, puidemos prestarlles moi pouca axuda, porque, en realidade, os informes que fixeramos eran arroxados á papeleira do xulgado. Sen dúbida, o sufrimento das vítimas da tortura é un reflexo da soidade absoluta na que senten en mans destes torturadores que non teñen ningún valor como seres humanos, que non son nin ninguén nin nada.
Anos máis tarde, en 2016, a Comisión de Valoración de Abusos Policiais constituída no Parlamento Vasco iniciou un inventario de vítimas. Entón sentino, e ratifiqueino agora, que nunca houbo vontade para recoñecer os abusos da Policía. Quen prescribiron, ampararon, lexitimaron e executaron as torturas seguen na razón de Estado, na súa estratexia de legitimación do seu poder. Non hai máis que ver as declaracións da semana pasada.
Hai unhas semanas, os membros da comisión advertiron de que non ían continuar co traballo por falta de medios. No informe reuníronse a 93 persoas recoñecidas, e aí acaba a investigación… Quizais fomos creando unha identidade baseada nuns relatos socialmente aceptables para evitar malos recordos e malas decisións.
Pero creo que algúns non estamos reflectidos en ningunha historia, nin en ningún relato. Parece que non existimos, simplemente, porque decidiron que nun momento así debía ser. E, con todo, recordo a todas as persoas que vin sufrir a crueldade da tortura, e mentres viva, polo menos en min, terán un refuxio contra a impunidade.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]