Ao diaño coas espadas!
Tatxers
Fume Internacional, 2024

-----------------------------------------

Guerrilleiros de melodías pop pegañentas. Como pequenos Vietcong, un tras outro, os Tatxers vólvennos a atrapar con trampas ou sen trampas. Trátase dun novo disco que o mestre da himnogia, aínda que non o note na primeira audición, perdurará no tempo, con cambios na formación (na batería Sergio Devesa).

Neste disco o son é máis elaborado. Pódense escoitar dous ou tres guitarras, algún sintetizador, efectos, etc. Serviulles para diferenciarse do anterior disco, pero ao principio é un pouco máis críptico, e poida que cústenos máis chegar ao fondo. A capa ás veces cobre a pulpa.

Os Tatxers non son só artesáns da melodía. No imaxinario, os tatxerstas son tamén altos guerreiros. No anterior disco consígnaa era “Gurea dá lore sorta!”, esta vez, “Afía espadas!”. Todas as cancións teñen que ver con sacar brillo ás espadas: preparar a guerra para gañar a paz. E ao mesmo tempo, as temáticas e as paisaxes son moi variados. Magníficos esculpidos de imaxes!

Tatxers é un dos grupos máis modélicos que se sitúa ben sen demasiado ruído. Unha banda amante da escena underground de Euskal Herria e de España (non publicaron en balde isto con Fume Internacional). Non teñen por que reivindicalo, pero non os verás pedindo un pouco na nova farándula vasca, escravos da promoción e a mercadotecnia. Non teñen que reivindicar iso, pero teñen a conciencia de clase clara.

Pois ben, unha vez máis, que sorte temos de ser contemporáneos de Tatxers? “E dime que esas vellas armas para as novas guerras non serven. E dime, para facer a paz, onde imos ir a afiar as armas”.