Os utopianos do libro Utopía de Tomás Moro amaban lelo. A boa educación das letras leváralles a comezar na infancia e a proseguir a súa vida adulta sen que ninguén lles ordenase nada, lendo e aprendendo e lendo máis. Imaxinade o tempo dedicado a iso polo mero pracer de ilustralo. A este capricho dos adentros da illa de Utopía chámaselle hoxe lifelong learning e aos soños utopía, en minúsculas.
A partir da illa “ningún lugar” e, de paso, tamén “un bo lugar”, escribiuse unha esmorga de utopías e non todas, por sorte, segundo unha inefable comprensión da utopía tan habitual. E é que moitos proxectos educativos críticos que se deron para revolucionar o statu quo da época e as formas de dominación de todo tipo, que actuaron de maneira factible e axitadora, deixáronnos unha utopía.
A cuestión é que, neste arranque dun brillante curso escolar, convén saber que a educación pública e gratuíta non era máis que unha utopía, que foi recollida polo Manifesto Comunista. E que para Clara Zetkin a educación podía ser unha liberación e a escola unha revolución, e por tanto unha feroz defensa das gardarías laicas. E Aleksandra Kollontai, que anos antes se atreveu a dar a utopía do crecemento colectivo dos nenos, tivo unha das súas primeiras preocupacións políticas: organizar unha rede social profesionalizada para o coidado dos nenos das mulleres traballadoras. E Nadezhda Krupskaia puxo en marcha a utopía dunha nova escola que transformaría os coñecementos en destrezas e en accións.
Convén saber que a educación pública e gratuíta non era máis que unha utopía recollida polo Manifesto Comunista
Supoñamos que a utopía é unha proposta armoniosa para vivir en niveis máis altos de xustiza social, igualdade e liberdade. E supoñamos que, contrariamente á escola que pretende reproducir o estado das cousas impostas, a quen busca a emancipación das persoas, das culturas e dos pobos dicímoslle educación, que é capaz de camiñar xunto coa natureza, que é divertida e creativa, que fai pedagoxía do coidado, que non ten vergoña de repousar as pernas na conciencia de clase, que non quere domesticar os corpos segundo a norma patriarcal burguesa. En definitiva, ao que fai fronte ao saco de opresión que cada época trae consigo, nós dicimos utopía educativa; hezitopía.
Os alumnos do pobo italiano de Barbiana dicían que, nesas cartas a unha mestra anónima, o consolo máis fácil é ler a historia como un destino e, pola contra, nas claves políticas é realmente inquietante. Pois con pedagoxía o mesmo. E sabemos que facer unha pedagoxía perturbadora e politicamente crítica é ir máis aló da falacia da neutralidade educativa, tamén é posible debuxar novos camiños con xiz no solo do patio e atreverse a pasear por eles. Houbo alguén que o tentou con máis rapidez que nós. Hoxe non parecería que son os mellores tempos para as utopías educativas, con todo, necesitámolas, si non como nunca, si, seguramente tanto como sempre. Hoxe necesitamos novos soños para a escola, que se materializarán en forma de viveiro, asemblea, creación cultural, opinión crítica, lectura, organización, mirada nova, diálogo, dereitos e coidado mutuo.
En 1952 Ruth Krauss puxo en marcha todo tipo de preguntas que permitiron aos nenos e nenas de Educación Infantil da escola Rowayton dar a coñecer a súa visión do mundo, e despois trouxo as respostas a un libro atrevido e utópico para a época. Os que lle dixeron do mundo e por medio dos reloxos, como conclusión deste día, son: “É o mundo para que poidamos levantarnos sobre el”; “É un reloxo para ouvir como fai o tic tac”.
Pois, por certo, xente instruída, esperamos o pasado que está a piques de chegar. Tic tac, tic tac...
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
A vida rodéao todo, é finita e fráxil. Para vivir boas vidas, creo que o corpo sabe que facer, pero a mente, aínda que o saiba (cando está ben informado), a miúdo ve que cala o corpo intencionadamente. Neste silencio ábrese a cabeza ás relacións con outros xefes: o... [+]
Eroso gaude ingurunea gure egoera fisiko/emozionalera egokitzen denean. Besteak ni kontuan hartu nauenean, izan gizaki bat, objektu bat, espazio bat. Erosotasunaren klabea produktu eta espazio diseinuan beharrizan handi gisa sartu da, erosotzat jotzen dena erosgarria delako... [+]
Un amigo que vira a Mitoedad na Navarra Area cualificou de “telúrico” o que sentira. A min tamén me pareceu o que vira de casa pola televisión.
Pode pensarse que a paixón e a adhesión espertadas por Mitoaroa baséanse na visibilidade do proxecto, e así será, pero... [+]
É o costume de tomar decisións que nos cambiarán a vida co comezo do novo ano. Facemos listas en tres puntos: un, máis práctica deportiva; dous, ver a vellos amigos máis a miúdo; tres, volver a Islandia, real e metaforicamente. A medida que pasan os meses... [+]
Na circulación as prioridades desempeñan un papel fundamental. Son as primeiras cousas que aprendemos a conducir: si non dominamos as rotondas e o STOP non conseguiremos o permiso de conducir.
Con todo, as prioridades non son cuestións neutras, senón que foron modificadas... [+]
Oholtzak betiko utziko dituela jakinarazi zigun Benito Lertxundik badira jada hainbat aste, eta geroztik asko gara maila batean ala bestean umezurtz sentitzen garenak, halako galera edo abandonu sentsazioarekin, triste. Iruindarroi, behintzat, bere zuzenekoen zirrara azken aldi... [+]
Enmaráñannos a convivencia dos vascos en tres nós, e a pesar dos longos anos, a paciencia e a determinación decidida, non podemos liberar eses lazos. Polo menos hai tres nós do momento: presos, euskera, inmigrantes.
Co novo ano reunímonos en Bilbao miles de persoas,... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]